Soul Eater Manga 75 [Spoil]

ย้าฮู้ ทุกท่าน บาสกลับมาแว้ว*O*
คราวนี้ได้ท่องเน็ตไปหาSoul Eater 75มาให้ทุกท่านได้อ่านกัน
แต่ว่า มันคงจะสปอยนิดๆ- -translateหน่อยๆ อ่าน๊ะ ):
[You must be registered and logged in to see this image.]
75 salvage หน่วยเรา้ชีพ 4


เปิดตอนมาจากตอนที่แล้วหลังจากที่ มากะทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ด้านข้างกายของเธอและขอร้องให้โซลทิ้งเธอไปเสีย ทำให้เด็กหนุ่มเดธไซท์คู่หูของเธอแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา


“เธอ...กำลัง พูดอะไรออกมา ” เขาเอ่ยถามด้วยเสียงประหลาดใจระคนหงุดหงิดทว่าคำตอบของมากะยังคงเหมือน เดิม...


คือให้ทิ้งเธอไปเสีย...


การกระทำของเธอยิ่ง ทำให้โซลวิตกกังวลและหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ ถึงโซลยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับเธอในบทที่แล้วแต่เขาก็แน่ใจได้ว่ามีอะไร บางอย่างที่ผิดปกติเกิดขึ้นกับเพื่อนสาวของเขา


“ขอโทษมาแบบไม่ บอกไม่กล่าวแบบนี้แล้วยังจะไม่ยอมบอกเหตุผลอีก จะให้ฉันทำตามที่เธอบอกได้ไงเล่า”


“ทำไมจะไม่ได้” มากะยังคงไม่มองเขาตรงๆ “ฉันอยู่ไปมีแต่จะถ่วงนายเปล่าๆ ฉันไม่ได้แข็งแรงแบบแบล็กสตาร์ ฉันทำอะไรไม่ได้เลย”


“ถึงยังไง มันก็ไม่ใช่เหตุผลจะมาพูดบ้าๆแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” โซลถามก่อนที่จะชะงักไปเมื่อได้ยินคำพูดต่อมาของเด็กสาว


“นาย...ก็ เห็นอะไรก็ตามที่อยู่ในบทที่แล้วใช่ไหม”


โซลนิ่งงันไป ความจริงที่หลุดออกมาจากริมฝีปากของเด็กสาวทิ่มแทงกายของเขาอย่างรวดเร็ว พลางเสียงของผู้พี่ดังก้องอยู่ในหัวของเขา “นายหนีมาอยู่กับแม่สาวนี้เพราะนายต้องการหนีออกห่างจากฉัน นายไม่ต้องกังวลความไม่เอาไหนในเสียงเพลงของนายตราบใดที่นายอยู่ข้างกายเธอ รู้สึกดีไหมล่ะ?”


แม้พยายามลืมเลือนหนีห่างออกจากเสียงนั้น เพียงใดความจริงก็ยังคงหลอกหลอนเขาอยู่โซลนิ่งเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะตอบ เด็กสาว


“ไม่...ฉันไม่เห็น” เขาพูดโกหกง่ายๆ


“ฉันรอ ไอ้เจ้าพวกอืดอาดอย่างพวกแกเป็นชาติแล้วพอโผล่มาก็ดันทำมาเป็นบลาๆๆๆๆๆๆๆกัน อยู่ได้” เสียงหนึ่งแทรกเข้ามา “อย่าให้ฉันต้องรอต่อล่ะ...พวกแก!!!”


ไม่ ทันที่โซลได้ทันทำอะไรขาข้างหนึ่งก็หวดพุ่งเข้ามาใส่หน้าเขา แรงมหาศาลส่งเขาลอยข้ามห้องไปอย่างง่ายได้และชนกระแทกเข้ากับข้างฝาเสียงดัง เรียกสติมากะมาได้ เด็กสาวกรีดเสียงร้องเรียกชื่อเพื่อนหนุ่มของตนทว่ายังไม่ทันที่จะได้ลุกออก จากเก้าอี้ ร่างของกิริโกะก้พุ่งเข้าประชิดตัวเธอ “ฉันเคยเห็นเธอมาก่อนนี่” เขากล่าวก่อนที่จะตะครุบตัวเด็กสาวและกดเธอไว้บนเตียง ลมหายใจหื่นกระหายพ่นรดหน้าของเธอ


“จำได้ไหมว่าตอนนั้นฉันบอกแก ว่าอีกซักสิบปีแล้วฉันถึงจะเอาแกใช่ไหมล่ะฉันเปลี่ยนใจแล้ว! ฉันกับแกคงจะได้สนุกซักหน่อยแล้ว!”


ทว่าสิ่งฉาบไว้บนสีหน้าของ เด็กสาวกลับทำให้จอมวายร้ายชะงักไปชั่วขณะ


“อยากทำอะไรก็เชิญ” มากะกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ไม่แฝงไว้ด้วยความหวาดกลัวหรือแม้แต่จะต่อต้านเลย...


ซึ่งนั้นทำ ให้กิริโกะหงุดหงิดมาก...


“กริ๊ดสิ!!”กิริโกตะคอก “กลัวบ้างสิ กรีดออกมาเลย ทำหน้าเป็นหมาตายแบบนี้แล้วมันจะสนุกอะไรวะหะ!? จะต้องให้ฉันฆ่าแกหรือไงห๊ะ!? อีนังลูกหมา! แกคือนังคนที่ฆ่าอราคเน่ อราคเน่ไม่ตายเพราะถูกนังหน้าหมาตายอย่างแกฆ่าตายหรอก!ร้องไห้ออกมาสิ!!ให้ ฉันได้สนุกหน่อย!จะต้องให้ฉันใช้กำลังเรอะ!?ได้!พ่อจะกรีดพุงให้แกร้องออกมา เราจะได้---”


พริบตาต่อมาเท้าหนักๆของโซลก็กระแทกหน้าของกิริโกะและส่งเขาลอยไป กิริโกะรีบตั้งหลักได้และเขม้งมองไปที่คู่ต่อสู้ของตนก่อนที่จะกรีดร้องออก มาอย่างบ้าคลั่ง


“อะไรล่ะเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเจ้าหญิงเหรอ ไง!?ว่าไงจะมาหาเรื่องกันเรอะ จะหาว่าฉันปกป้องอราคเน่ไม่ได้ใช่ไหม!? ฉันจะฆ่าแก!!!”
เมื่อเห็นว่าในที่สุดมากะก็ยอมลุกขึ้นมายืนข้างกาย แล้วโซลจึงรีบแปลงร่างเป็นเคียวและเตรียมพร้อม


“มั่วแต่ทำอะไร อยู่”โซลว่าหวังอย่างยิ่งว่าเสียงของเขาจะเรียกสติเธอคืนมาได้ “เตรียมพร้อมหน่อยสิ!”


ทว่าเมื่อเด็กสาวรับร่างเคียวของเขาไปกุม แล้ว ราวกับว่าเธอสูญเสียพละกำลังในการต่อสู้ไปหมด ได้แต่กุมเคียวหลวมๆไว้ในมือ และมองกิริโกะกลับไปด้วยสีหน้าเป็นกังวล


มา กะใช้ด้ามเคียวรับการโจมตีแรกของกิริโกะได้แต่ทำให้ร่างของเธอเซถลาถอยหลัง ไปสองสามก้าวและไร้การป้องกันจะด้านล่าง ซึ่งกิริโกะมักจะใช้เท้าของเขาหวดใส่คู่ต่อสู้ อีกครั้งหนึ่งมากะป้องกันตัวเองไว้ได้แทบไม่ทันได้แต่ใช้ด้ามเคียวป้องกัน แทนทีจะเป็นฝ่ายหวดใบมีดใส่บ้าง โซลสังเกตถึงกริยานี้และรีบร้องเตือนมากะ


ทว่า เสียงที่ส่งมาถึงเธอกลับไม่ใช่เขาแต่เป็นร่างไร้ชีวิตชีวาในหัวของเธอเสียง ที่ตามหลอกหลอนเธอมาตั้งแต่บทที่แล้ว


“ไม่...ไม่ยังแกว่งแรง ไม่พอ...”


ชั่วขณะหนึ่งที่มากะหันเหความสนใจไปยังเสียงนั้น ทำให้กิริโกะถีบส่งเธอกระเด็นไปกระแทกกับเก้าอี้ข้างๆ
“มากะ ตั้งใจหน่อยสิ!”


“แกทำอะไรไม่ได้หรอก...ได้แต่แอบอยู่หลังพวก ผู้ชาย...รอให้พวกนั้นช่วยน่ะแหละ”


ท้ายที่สุดเสียงที่ ก้องอยู่ในหัวกลับเป็นฝ่ายมีชัยทำให้มากะยืนนิ่งโดยสิ้นเชิงและเป็นเป้านิ่ง ให้แก่กิริโกะได้อย่างง่ายดาย เขาแตะเธออีกครั้งหนึ่ง


“ไอ้เราก็ นึกว่าจะมีอะไรคืบหน้าอีกหน่อยแต่ก็ดันยืนทื่ออยู่อย่างงี้ จะต้องให้ฉันฆ่าพวกแกทิ้งในครั้งเดียวหรือไงห๊ะ!”


โซลกัดฟันกรอด เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว แสงสว่างวาบขึ้นและในเวลาต่อมาร่างมนุษย์ของโซลก็ยืนขวางหน้าเด็กสาวไว้ เด็กสาวจ้องมองแผ่นหลังของเด็กหนุ่มด้วยความประหลาดใจแวบหนึ่ง


“ยืน อยู่นิ่งๆแล้วดูซะ” โซลว่า...ไม่หันมามองดูเธอเลยก่อนที่เขาจะเปลี่ยนแขนขวาของเขาให้กลายเป็น ส่วนของใบมีด “ฉันจะสู้กับเขาตัวต่อตัวเอง”

----------------


อีก ด้านหนึ่งพวกของแบล็กสตาร์ผ่านบทความหยิ่งทระนงไปได้อย่างง่ายดายและลงเอยมา อยู่ในบทสุดท้าย บทโลภะที่เต็มไปด้วยเหรียญทองคำและเงินตราลอยล่อง ทว่ากลับไม่มีใครสนใจเลย คิริค แบล็กสตาร์ และแพตตี้กำลังสนุกสนานกลับการมองดูลิซและสึบากิที่ติดอยู่ระหว่งการข้าง ครึ่งของร่างผู้หญิงและร่างผู้ชาย ร้องว่า “ลามก ลามก ลามก” อย่างสนุกสนาน เมื่อแผ่นอกของเด็กสาวทั้งสองขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆทั้งคู่จึงรีบหลับตาลงได้ แต่หวังว่าหากลืมตาขึ้นอีกทีแล้วจะยังเห็นอีกฝ่ายยังข้างๆครึ่งๆอยู่ ลงท้ายลิซเป็นฝ่ายชนะส่วนสึบากิถึงกับน้ำตาตกในต่อให้ร่างกายของเธอเปลี่ยน กลับในเวลาต่อมามันก็สายเกินไปเสียแล้ว


“ลามก ลามก ลามก”


“ฉัน ทนนอนห้องเดียวกันกับเอมาตลอดได้ไงนะ” แบล็กสตาร์พึมพำ


“เธอคิด ว่าแบลร์จังกลับคืนร่างยังน่ะ” สึบากิจ้องมองไปที่แบลร์ด้วยความหวัง แบลร์กำลังหาวด้วยความเบื่อหน่ายพึมพำถึงความน่าเบื่อของลิซและสึบากิ “ยังใช่ไหม!”

---------------

อีกด้านหนึ่ง พวกเทสก้ายืนอยู่ด้านหน้าของแหล่งกบดานโนอาที่มีลักษณะคล้ายกับโบถส์เก่าๆ เตรียมพร้อมที่จะบุกเข้าไป ฝั่งโนอาผู้ยังไม่รับรู้ถึงอันตรายยังคงสำรวจภายในหนังสือของเขาอยู่ จับตาดูการเคลื่อนไหวของพวกที่อยู่ในนั้น ข้างกายของเขา โกเฟอร์จ้องมองจอมวายร้ายตาไม่กระพริบ ได้แต่ส่งเสียงเรียกร้องอย่างไร้ผลจากด้านใน

----------------

ด้วย แสงเตะเพียงครั้งเดียวมหาศาลพอที่จะทำลายห้องด้านหนึ่งให้วินาศสันตะโรได้ ยิ่งสร้างความกังวลให้แก่มากะมากยิ่งขึ้น โซลรีบเคลื่อนไหวอย่างว่องไวและพุ่งเข้าประชิดตัวของกิริโกะได้ ทว่าเขากลับยกขารับการโจมตีอย่างง่ายดาย

“อย่าบังอาจมาแตะต้อง ผู้ใช้อาวุธของฉันนะ!” โซลขู่ตะคอก


“ฉันไม่ปล่อยแกไว้ง่ายๆหรอก นะ ในเมื่อแกเป็นคนที่ผ่าอราคเน่ออกเป็นสองซีก!”ฝ่ายกิริโกะตะคอกกลับก่อนที่จะ ถีบโซลกระเด็นอย่างง่ายดาย โดยที่โซลยังไม่ทันได้ลุกกลับมาตั้งรับใหม่ กิริโกะกระโจนขึ้นสูงและหวดขาของเขาเป็นวงกว้าง เฉือนเอาเนื้อไหล่ของเด็กหนุ่มจนขาดวิ่น


“ถึงจะเป็นเดธไซธ์ไม่ ได้หมายความว่าแกจะสุ้ตัวคนเดียวและชนะได้นะโว๊ย ไอ้เคียวบ้า!”


“อย่าง น้อยฉันก็มีดีพอที่จะชนะคนอย่างนายได้ก็แล้วกัน!” โซลกัดฟันข่มความเจ็บปวดไว้ขณะที่เลือดของเขาเองกำลังสาดกระจาย


“อย่าง แกมันไม่เหมือนจัสตินกับฉันโว๊ย รู้จักที่ของตัวเองซะบ้าง!”


ว่า แล้วกิริโกะก็เตะโซลอีกครั้งทว่าก่อนที่เขาจะปล่อยให้โซลลอยกระเด็นไปไหนได้ เขาคว้าแขนของเด็กหนุ่มไว้ทำให้อีกฝ่ายเสียหลักล้มคว้ำ กิริโกะกระทืบลงไปที่แผนอกของเด็หนุ่ม ใบมีดกดลึกลงไปในหน้าอกของอีกฝ่าย
“เรียน รู้ซะ! ก่อนที่ฉันจะเฉือนวิญญาณของแกออกมาจากอกสดๆนี่เลยหละ”


ใบ เลื้อยบทขยี้หน้าอกของเขาอย่างไร้ความปราณี เสียงกรีดร้องโหยหวนของโซลดงัสลับกับเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่งของกิริโกะใน ที่สุด ชายหนุ่มก็ปล่อยร่างอ่อนยวบของอีกฝ่ายลงและเตะส่งเขากระเด็นไปราวกับตุ๊กตา ผ้า ร่างของโซลครูดพื้นไปและหยุดลงตรงหน้ามากะพอดี...เด็กสาวได้แต่มองและทำอะไร ไม่ได้เลย เด็กหนุ่มพยายามยันตัวเองขึ้นจากกองเลือดของตัวเอง เลือดยังคงไหลทะลักออกจากบาดแผลที่หน้าอกไม่หยุด


“ฉันสู้คนเดียว ไม่ได้หรอก...” โซลหอบหายใจ “เทียบไม่ติดกับความกล้าหาญที่ผู้ใช้อาวุธของฉันมีมาตลอดหรอก...”


ชั่ว ขณะหนึ่งวิญญาณที่ส่องสว่างและแข็งแกร่งของเด็กสาวไหววูบ กริยาบางอย่างถึงกับทำให้กิริโกะเงียบไปได้พักหนึ่ง


หน้าของเด็ก สาวแม้ชุ่มโชกไปด้วยหยาดน้ำตา แต่ความมุ่งมั่นที่เต็มเปี่ยมนั้นกลับมาแล้ว


เรา นี่มันบ้าจริงๆ


ในที่สุดโซลก็สามารถลุกขึ้นจากพื้นได้แม้ยัง โซเซจนน่ากลัว


“คราวนี้คงถึงตาฉันที่จะต้องสอนเธอให้รู้จักความ กล้าหาญบ้างล่ะ” เด็กหนุ่มกล่าว ยังคงไม่หันมามองหน้าของเด็กสาว เด็กสาวรู้ตัวดีแล้วได้แต่จ้องมองแผ่นหลังตอบ


ต่อให้หนังสือ นี่จะหลอนหัวเราแค่ไหน...แต่การที่เราไม่เชื่อมั่นในตัวโซลนี่ช่าง.....

------------------

ภาย ในส่วนที่ลึกที่สุดของหนังสือเล่มนี้ “คิด” กำลังจ้องมองร่างอันสูงใหญ่ของมวลสารสีดำที่มีแววตาส่องสว่าง


“ว่า ไง” มันพูด “นี่คือพลังที่เป็นปราศจากเหตุผลและการหักห้าม พลังที่เจ้าไม่อาจยับยั้งความปรารถนาต่อมันได้ เอาล่ะพลังอะไรที่เจ้าได้รับ?”


คิดจ้องมองสิ่งนั้นกลับไปด้วยสาย ตาเย็นชาก่อนที่จะกล่าวตอบ


“พลังที่เหนือยิ่งกว่าความสมมาตร”คิด พูด “หรือก็คือความว่างเปล่า...”


“ความว่างเปล่าของเจ้า...เจ้า อยากจะทดสอบมันเลยไหม...”


คิดนิ่งงันไปซักพักราวกับว่าเขากำลัง ใช้ความคิด ก่อนที่จะมองไปยังความว่างเปล่าที่ไร้ที่สิ้นสุดราวกับว่ากำลังจ้องมองอะไร บางอย่างและแสยะยิ้มกว้าง ที่ไหนวักที่หนึ่ง อาจกำลังจะเข้าใกล้เข้ามา เด็กหนุ่มบุตรของปีศาจร้ายจ้องมองเขาตอบกลับมาด้วยสายตาที่ครั้งหนึ่งคิดเอง เป็นคนใช้ยามที่ทั้งคู่ยืนประจันหน้ากัน


“น่าสนใจดีนี่ ฉันจะลองใช้มันกับแบล็กสตาร์แล้วกัน”

-------------------

จาก นั้นก้จบ....ต้องรอติดตามต่อเดือนหน้าอีกแล้ว

รอต่อไป Manga Soul Eater 75!!!!


Credit : [You must be registered and logged in to see this link.]
ป.ล.พี่ซิก ผมลงถูกหมวดปล่าวอ่ะเนี่ย

โอ้วแจ่มมากไอน้อง
เจ้าลงถูกหมวดแล้ว
ค่าปฏิบัติงาน
+1
555+

Thank นะค่ะ
แต่นึกภาพไม่ออกอะ -*-