Y Story [Ch.1-7] + [2 ตอนพิเศษ] [Rate PG]

สคอลโล่ : หนุ่มนักดนตรีสุดเท่ห์ .. รักกีต้าร์เป็นชิวิตจิตใจ ..เป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา (เสียงดังด้วย)..ไม่ค่อยเกรงใจใคร ..เห็นเค้าเป็นคนแบบนั้น แต่เค้าก็เป็นคนที่มีน้ำใจมากๆ แค่ความรู้สึกของคนอื่นเสมอ สคอลโล่เป็นคนอิตาลี่ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เค้าต้องย้ายมาอยูที่ญี่ปุ่น แต่เค้าก็ไม่เคยทิ้งความฝันการเป็นมือกีต้าร์ของเค้าเลย

ยามาโมะโตะ ทาเคชิ: ครูพละหนุ่มไปแรง(แห่งโรงเรียนนามิโมริ) แสนจะใจดี อบอุ่น (แถมยังเนียนตัวพ่อเลย...) ความฝันของเค้าคือ การเป็นนักเบสบอลอาชีพ แต่เค้าก็ทิ้งความฝัน และผันตัวเองมาเป็นครูพละที่โรงเรียนนามิโมริ ด้วยความที่เป็นคนอบอุ่น ใจดี และจิงจังเวลาที่เล่นเบสบอล ทำให้เค้าเป็นที่ชื่นชอบของนักเรียนหญิงของนามิโมริ..และเค้ายังสนิทสนมกับผู้อำนวยการโรงเรียนนามิโมริตั้งแต่สมัยเด็กอีกด้วย^^

ฮิบาริ เคียวยะ: ผู้อำนวยการหนุ่มของโรงเรียนนามิโมริ .. หลังจากที่เค้าได้รับหน้าที่ให้ดูแลโรงเรียนต่อจากพ่อและแม่ของเค้า เค้าก็ได้ทำหน้าที่อย่างดีที่สุด เป็นคนรักกฏระเบียบ ..ไม่ชอบการสุ่มหัว..พูดน้อยต่อยหนัก (โหด)... และก็รักโรงเรียนนามิโมริที่สุด เค้าดูแลนักเรียนของเค้าเป็นอย่างดี ไม่มีใครหน้าไหนมาทำร้ายนักเรียนของเค้าได้ เพราะว่าถ้ามีใครมาทำร้ายนักเรียนของเค้า เค้าก็จะไปขย้ำด้วยตัวเอง..

โกคุเดระ ฮายะโตะ: นักร้องหุน่มร๊อคเสียงสวรรค์ หล่อ เท่ห์.... (อยู่วงเดียวกับสคอลโล่และสนิทกันมาก) เป็นลูกครึ่งคนอิตาลี่-ญี่ปุ่น ใจร้อน ขี้โมโห ..ไม่ค่อยเปิดใจให้ใครง่ายๆ ..ชอบการมีเรื่อง ..แต่เค้าก็รักเพื่อนแบบสุดๆ (ยอมตายแทนได้ว่างั้น)...โกคุเดระนี้เระ ที่เป็นสาเหตุให้สคอลโล่ต้องย้ายมาอยู่ญี่ปุ่น

ซาวาดะ สึนะโยชิ : ผู้ชายธรรมดา ธรรมดาสุดๆ ไม่มีอะไรโดดเด่น ไม่มีงานทำ (ตกงาน)..ห่วย ...ใช้ชีวิตไปวันๆ 5555

เท่านี้ก่อน ....
ขอบคุนทุกคนที่ติดตามนะค่ะ ... ไม่มีอะไรตอบแทน เดวกด CTC ให้ล่ะกัน ^^ อิอิ

18/04/2010


[Ch. 1] ไปญี่ปุ่น

อิตาลี

ณ ห้องซ้อมดนตรี

สคอลโล่ : เอาล่ะ !! วันนี้ซ้อมแค่นี้ละ...โอเคม่ายยยย!!!(เสียงดังมากๆ)

โกคุเดระ : เฮ้ยๆ!! เพิ่งจะเริ่มซ้อมได้ ชม. เดวเองนะเฟ้ย !!..ไอ้ผมยาว แกจะมาเลิกได้งัยฟร่ะ ...

คนอื่นๆในวง (ตัวประกอบ...จิ้นกันเอาเองว่าอยากให้เป็นใคร) :ก็วันนี้พวกเราจะไปกินเลี้ยงอำลาวงของพวกเรากันสิเว้ย!!.....โกคุเดระ !!...นี่นายยังไม่รู้เรื่องที่วงเราจะยุบหรองัยฟร่ะ !!...สคอลโล่!! นายยังไม่ได้บอกโกคุหรอ...พวกเราก็นึกว่านายเคลียร์กับโกคุไปแล้ว..

โกคุเดระ : นี่พวกแกอย่ามาพูดจาล้อเล่นกับฉันนะเฟ้ย !!!...

สคอลโล่ เอามือไปแตะที่ไหล่ของโกคุเดระ

สคอลโล่: พวกฉันไม่ได้ล้อเล่นหรอก .. พวกฉันตัดสันใจแล้ว......ฉันก็ว่าจะบอกนายอยู่พอดี

โกคุเดระตกใจแบบสุดขีด.... เริ่มโมโห...

โกคุเดระ: พวกแก!!!!!!!!..... เป็นบ้าอะไรกันฟร่ะ ...พวกเราช่วยกันสร้างวงนี้ขึ้นมา แล้วจะมาล้มกันง่ายๆ โดยไม่ถามความเห็นฉันซักคำ ..

คนอื่นๆในวง (ตัวประกอบ จิ้นกันเอาเองว่าอยากให้เป็นใคร) : ใจเย็นๆก่อน โกคุ...(ตุ๊บ....โดนต่อยปากไป 1 คน)

สคอลโล่รีบ กดโกคุเดระไว้

สคอลโล่: หยุดได้แล้ว...........เว้ยยยยยยยยยย ที่พวกฉันไม่ยอมถามความเห็นนายก่อน ก็เพราะว่ารู้ว่านายต้องไม่ยอมแน่ๆ ..

โกคุเดระมองหน้าสคอลโล่ ด้วยความเสียใจ ..แต่ก็โดน สคอลโล่ จับกดไว้ จึงทำอะไรไม่ได้ นอกจาก กอดสคอลโล่ไว้แล้ว....แอบมีน้ำตาแห่งความเสียใจหลุดออกมา..

ทุกคนสงบนิ่ง..และรู้สึกเห็นใจโกคุเดระกันมากๆ...

สคอลโล่: ฉันรู้ว่านายโกรธพวกฉันมาก ..แต่พวกเราก็ทำเพื่อนาย...

โกคุเดระ : พวกแก..พวกแก..มัน..(กอดสคอลโล่แน่นขึ้น...)

คนอื่นๆในวง (ตัวประกอบ) : พวกเรารู้เรื่องที่นายต้องย้ายไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ...แล้วก็เรื่องแม่นาย...แล้วก็เรื่องครอบครัวนายที่ญี่ปุ่น (เบียงกี๊..เป็นคนบอก)

สคอลโล่: เพราะงั้น..ถ้ายังมีวงอยู่นายก็จะไม่ยอมกลับไปญี่ปุ่น..ครอบครัวทางแม่นายเค้าต้องการให้นายกลับไป...และฉันรับปากเบียงกี๊ไปแล้วว่าจะทำให้นายกลับญี่ปุ่นให่ได้

คนอื่นๆในวง (ตัวประกอบ...จิ้นกันเอาเองว่าอยากให้เป็นใคร) : ถึงวงจะยุบ ..ถึงนายจะไปญี่ปุ่น ..แต่พวกเราก็ยังเป็นเพื่อนกันนะเว้ย!!!

สคอลโล่ เลิกกดโกคุเดระ แล้วก็กอดคอโกคุเดระ

สคอลโล่: งั้นวันนี้เราไปฉลองความเป็นเพื่อนของพวกเรา +เลี้ยงส่งนายไปด้วยเลย..โวยยยยยยยย(เสียงดังอีกล่ะ)

โกคุเดระ : พวกแก่มัน...(ยิ้มทั้งน้ำตาเลยยยยย)

ฉลองงงงงงงงงงงงงง กันอย่างสนุกสนาน

1 อาทิตย์ต่อมา....

สนามบิน ..อิตาลี่...

โกคุเดระ : ไปก่อนนะอาเจ้!!....

เบียงกี๊(ใส่แว่นบังหน้าไว้) : แน่ใจแล้วหรอโกคุเดระที่จะไม่บอกลาเพื่อนๆ...

โกคุเดระ : อืม..ไม่ต้องบอกพวกนั้นหรอกว่าไปวันนี้.. ไว้อาเจ๊เจอพวกนั้นก็ฝากลาด้วยล่ะกัน

เบียงกี๊(ใส่แว่นบังหน้าไว้) : คงจะกลัวที่ต้องจากกันล่ะสินะ (คิดในใจ)

....เครื่องบิน....ที่นั่ง AB6

ขอโทษนะ!!! นายหน่ะ ...ฉันอยากนั่งตรงติดหน้าต่างอ่ะ แลกที่กันได้ป่าวฟร่ะ!!!!!!...(ยิ้ม..^^.)

โกคุเดระ: สคอลโล่.!!!!!!!!...กะ กะ แก (หน้าตาตกใจ..แล้วก็ดีใจสุดๆ)

สคอลโล่ : ฮาๆๆ

19/04/10

[Ch. 2] ห้อง ผอ. เคียวยะ

+++++โฮมรัน+++++++ !!!

กิ๊สสสสสสสส...อาจารย์ยามะโมโตะเท่ห์จังเลยค้าา...กิ๊สสสสส

นักเรียนหญิงของโรงเรียนนามิโมริต่างพากันมาดู อาจารย์ยามะโมโตะสอนเบสบอล...

ยามะโมโตะ : ฮาๆ เอาล่ะๆ วันนี้สอนเท่านี้ก่อนนะ..^^ อาทิตย์หน้าเราจะมาเริ่มแบงทีมแข่งกันนะ...

(อาจารย์ ยามะโมโตะเท่ห์จังเลยเนอะ!!^^ ช่ายๆๆ กิ๊สๆๆ)

ในขณะที่ ยามะโมโตะ นั่งดูนักเรียนกำลังเล่นเบสบอลกันอยู่นั้น...

อาจารย์คนอื่น: อาจารย์ยามะโมโตะ !! ครับ...

ยามะโมโตะ : โอ๊ทส์ !! ครับ..

อาจารย์คนอื่น: ผอ. เคียวยะ เรียกพบที่ห้อง ผอ. นะครับ

ยามะโมโตะ : อ๋อ...ครับ ผมจะไปเดวนี้ล่ะครับ..ขอบคุนมากนะครับที่มาบอก^^

ยามะโมโตะรีบวิ่งไปที่ห้องของ ผอ. เคียวยะ อย่างรวดเร็ว..

.....ห้อง ผอ. เคียวยะ.....

ยามะโมโตะ : มีไรหรอ ! ฮิบาริ...^^

ยามะโมโตะ เข้าไปกอดคอฮิบาริ...

ฮิบาริ : นี่!!คุนเข้ามาโดยไม่เคาะประตู..แล้วยังมาทำตีสนิทกับผมอีก ...ผมเป็น ผอ.ของที่นี่..ถ้าคุนไม่ทำตามกฏผมจะขย้ำคุน....

ยามะโมโตะ :ฮาๆๆ โอเครๆๆ!! ฉันลืมตัวไปหน่อย ...ที่นี่มันโรงเรียน...ไม่ใช่ที่...(จิ้นๆๆ)

ฮิบาริ : ที่ผมเรียกคุณมาเพราะว่ามีเรื่องอยากจะให้ช่วย...ช่วงนี้นักเรียนของเราชอบไปสุ่มหัวกันแถวๆ..ๆ...ๆ (ยามะโมโตะเอาหน้าเข้ามาใกล้...)

ยามะโมโตะ: แถวไหนล่ะ ..ทำไมไม่พูดให้จบ..^^

ฮิบาริ: คุนกำลังทำให้ผมโกรธ....!! อย่าเอาหน้ามาใกล้..(ทำท่าจะขย้ำ...)

ยามะโมโตะ: ฮาๆๆ ที่นายหน้าแดง...คือโกรธหรอกหรอ..^^ นึกว่าเขิลซะอีก..^^

ฮิบาริ: คุนกลับไปซะ ...ก่อนที่ผมจะขย้ำคุน!!!!!!

ยามะโมโตะ : อ้าว!!! ไม่บอกเรื่องที่จะให้ฉันช่วยแล้วล่ะ...

ฮิบาริ: ผมเปลี่ยนใจล่ะ ...เดวผมไปจัดการเอง...ผมหมดเรื่องจะคุยกับคุณล่ะ...ไปซะ!!!!!!

ยามะโมโตะ: ฮาๆๆ นายนี่....(น่ารักดีเหอะ..)^^...งั้นฉันไปดูนักเรียนเล่นเบสบอลก่อนนะ ..โอ๊ทส์ !!ไปล่ะ

ฮิบาริทำเป็นไม่สนยามะโมโตะ ..และเดินไปที่ริมหน้าต่างห้อง

ยามะโมโตะ : นี่!!! ฮิบาริหน่ะ ....คอยมองฉันอยู่ตลอดเลยสินะ..ตรงหน้าต่างเนี๊ยะถ้ามองลงไป ก็เป็นสนามเบสบอลพอดีเลยล่ะ...^^ ดีจังเลยนะ..ฉันก็เห็นนายตลอดเลย..เพราะเวลาฉันอยู่ที่สนามหน่ะ ฉันก็มักจะมองขึ้นไปที่ห้อง ผอ. แล้วก็เห็นนายยืนอยู่ตรงหน้าต่างบ่อยๆ...5555 ^^

ฮิบาริ: เมื่อไหร่คุนจะออกไปจากห้องผม.....(หน้าแดง..ว้ายยย)

ยามะโมโตะ : ฮาๆๆ ไปจิงๆล่ะ ..... ^^

20/04/10

[Ch. 3] ตกงาน

เฮ่อออ!!! เหนื่อยชะมัดเลยยยยย....เดินทั้งวันเลยวันนี้ ..เรานี้มันแย่จิงๆ.. นี่ก็ที่สุดท้ายของวันนี้แล้วล่ะนะ.พยายามล่ะกันจอมห่วยอย่างฉัน..

...ชั้น 18 ..(บริษัท ขายอุปกรณ์ IT)

คนต่อไป คุนซาวาดะ สึนะโยชิค่ะ

สึนะ: ครับ!!!...

สึนะเดินเข้าไปในห้องและพบกับผู้จัดการ นั่งรอสัมภาษณ์งานอยู่ ..

สึนะ: สะ สะ สวัสดีครับ..

ผู้จัดการ : ดีครับ ... ผมชื่อจางนินี..เป็นผู้จัดการของที่นี้..ไหนคุณลองแนะนำตัวหน่อยสิ!

สึนะ: ผมชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิ ครับ........

แล้วก็ เงียบไปทั้งห้อง ประมาน 5 นาที

ผู้จัดการ : คุณซาวาดะ!!!!!!!!!............นี่คุนแนะนำตัวได้แค่นี้หรอ!!!!!!!!!!

สึนะ: เอ่อ..ๆ..ๆ...ผมชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิ ครับ หรือจะเรียกว่า สึนะเฉยๆ ก็ได้ครับ!!!!!

แล้วก็ เงียบไปทั้งห้อง ประมาน 5 นาที

ผู้จัดการ : เอาล่ะๆๆ...คุณคงตื่นเต้น งั้นผมถามคุนล่ะกัน..คุนมีความสามรถอะไรบ้าง!!

สึนะ: เอ่อ..ๆ ไม่ค่อยมีเท่าไหร่ครับ!!

ผู้จัดการ :-_-"

ผู้จัดการ : คุนมีความรู้อะไรเกี่ยวกับอะไรบ้าง

สึนะ: เอ่อ..ๆ ไม่ค่อยมีเท่าไหร่ครับ!!

ผู้จัดการ :-_-"'

ผู้จัดการ : คุนมีจุดมุ่งหมายอะไรในชีวิตบ้าง

สึนะ: เอ่อ..ๆ ยังไมได้คิดครับ!!..

ผู้จัดการ :-_-"''

ผู้จัดการ : แล้วคุนมีอะไรอยากจะบอกผมไหม!!!

สึนะ: เอ่อ..ๆ ไม่น่าจะมีครับ!!..

ผู้จัดการ : คุณซาวาดะ!!!!!!!!!. ............ธรรมดา ธรรดา ...ไร้จุดเด่น...ไม่มีอะไรเลย......ห่วยๆๆๆๆๆ..ออกไปจากห้องผมได้แล้ววววววววว

สึนะ: อึ๋ย!!! คร๊าบๆๆๆๆๆๆ ผมของโทษครับๆๆๆๆๆ

สึนะเดินคอตกลงมาจากตึกแล้วก็เดินทางกลับบ้านอย่างผิดหวัง...

สึนะ: เหนื่อยจิงๆ ...เรามันห่วยได้ที่เลย"" ปีนี้ต้องตกงานอีกแน่เลยยย...ทำยังไงๆๆๆๆๆ

สึนะเดินทางมาเรื่อยๆๆๆ เดินอย่างเศร้าใจมาเรื่อยๆๆ....และแล้ว..สึนะก็เงยหน้าขึ้นมา..

20/04/10

[Ch. 4] โรงเรียนนามิโมริ

สึนะ: นี้เราเดินเลยบ้านมาแล้วงั้นหรอ..เดินมาจนถึงโรงเรียนนามิโมริเลยหรอเนี๊ยะ..++ สงสัยเราจะห่วยถึงขั้นต้องกลับมาเรียนใหม่แล้วล่ะม้างง..(บ่นพึมพำอยู่คนเดว)

ขอโทษนะ ..นั้นใช่สึนะหรือป่าว!!^^

สึนะหันไป..+++

สึนะ: เอ่อ..ๆ คะครับบ..ผมสึนะ('งง')

ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ สึนะ!! ^^

สึนะ: (นึก)...หน้าคุ้นๆแฮะ!!

ฉัน ..ยามะโมโตะ ทาเคชิ จำได้หรือป่าวนะ..^^

สึนะ : นึกออก...!!!!) ที่เคยเป็นนักเบสบอลของโรงเรียนหรือป่าววครับ...จำได้แล้ว

ยามะโมโตะ: อืม!! ดีใจจังที่จำได้ 555....ว่าแต่เห็นลูกเบสบอลตกอยู่แถวนี้หรือป่าวว มะกี๊พวกนักเรียนตีมาตกแถวนี้หน่ะ ..เลยเดินมาหาแล้วก็มาเจอสึนะเข้า..

สึนะ: คิดในใจ)..ยามะโมโตะยังดูนิสัยดีเหมือนเดิมเลยแฮะ!!^^

ยามะโมโตะ: ว่าแต่...สึนะมาทำอะไรแถวนี้หรอ..

สึนะ: อ๋อ..ไม่รู้เหมือนกัน 5555 เดินมาเรื่อยๆหน่ะ. แล้วยามะโมโตะล่ะ มาทำอะไรที่โรงเรียน มาเล่นเบสบอลหรอ!!

ยามะโมโตะ: 5555 ฉันหน่ะ มาเป็นอาจารย์สอนพละที่โรงเรียนนี้.. อ้าาาา..นั้นไงลูกเบสบอล อยู่ตรงเท้าสึนะเลย.

สึนะ: เอ๋!! มาอยู่ตรงนี้เมื่อไหร่ 55 ฉันไม่เห็นเลย..(นอกจากเราจะห่วยแล้ว ยังตาถั่วอีกหรอเนี๊ยะ.ไม่ไหวจิงๆเลยเรา)

ยามะโมโตะ: อืม...เดวฉันเอาไปให้นักเรียนล่ะ ..สึนะก็เข้ามาในโรงเรียนด้วยกันสิ ตอนนี้โรงเรียนเปลี่ยนไปมากแล้วนะ

สึนะ: อืม..ก็ดีนะ ไม่ได้เข้าไปโรงเรียนเลยตั้งแต่จบมา(ลองเข้าไปดูซะหน่อย!!)

สึนะเดินตามยามะโมโตะเข้ามาในสนาม...ก็รู้สึกตื่นเต้นมากๆ แต่ก็รู้สึกกลัว..แปลก..อย่างบอกไม่ถูก

สึนะ: (คิดในใจ) ทำไมรู้สึกเหมือนมีคนจ้องอยู่ตลอดเลยนะ..แปลกๆแฮะ

ยามะโมโตะ : นี่!!! สึนะ เป็นอะไรหรือป่าว ดูแปลกตั้งแต่เข้ามาแล้ว^^

สึนะ: มะมะไม่มีอะไร.. แต่โรงเรียนก็พัฒนาไปเยอะมากเลยนะ สนามเบสบอลใหญ่มากๆเลยล่ะ

ยามะโมโตะ : ก็ ผอ. คนใหม่โรงเรียนเราหน่ะ น่ารักมากๆเลย!!...ทำสนามเบสบอลให้ซะใหญ่เลย555555

สึนะ: ผอ. คนใหม่ หรอ!!...ใครกัน..

ยามะโมโตะ : สึนะก็ลองมองขึ้นไปที่ห้องนั้นสิ...นั้นหน่ะห้อง ผอ.

สึนะเงยหน้าไปมองและก็สบตากับฮิบาริ ..ที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างงงง

สึนะ: (คิดในใจ) สะสายตานั้น...ที่จ้องเราตลอดตอนที่เดินเข้ามากับยามะโมโตะ..ใช่ๆๆ ความรู้สึกกลัวมากจากคนคนนี้....

ยามะโมโตะ : ไม่รู้ว่าสึนะจะจำ ผอ. ได้หรือป่าวนะ เมื่อก่อนตอนเรียนเค้าเป็นกรรมการนักเรียน..ผู้คุมกฏของโรงเรียนเราไง ชื่อ ฮิบาริ เคียวยะ

สึนะ: (คิดในใจ) คุนฮิบาริ เคียวยะ .สะสะมัยก่อนเป็นกรรมการนักเรียนโรงเรียนนามิโมริ ที่เค้าว่ากันว่าโหดสุดๆอะนะ...ตะตอนนี้ เป็น ผอ. โรงเรียน....

ยามะโมโตะ : สีนะ..สึนะ...สึนะ...

สึนะ: อะอะอืมม!!

ยามะโมโตะ : เป็นอะไรไป อึ้ง!!! อะไรอยู่ 555

สึนะ: ฉันกลับก่อนนะ ...ไปล่ะ

ยามะโมโตะ : อ้าวววววว ...สึนะ..ไปแล้วหรอ....ไว้เจอกันใหม่นะ ^^

สึนะวิ่งออกไปอย่างเร็ว กลับบ้านดีกว่าเรา..อึ๋ยยย!!!!

20/04/10

[Ch. 5] พบกันครั้งแรก

....2 วันผ่านไป ...

สึนะ : ยังหางานไม่ได้เลยเรา เซงชะมัด

....4 วันผ่านไป ...

สึนะ : ทำไม่เราห่วยอย่างงี๊...เครียสๆๆ เมื่อไหร่จะมีคนรับเราเข้าทำงานซักที...

...1 อาทิตย์ผ่านไป ...

สึนะ : โอ้ยยยยยยยยย!!!! ... ตกงานนนนนนน T_T แย่จิงๆเลยเรา

ทันใดนั้นเอง..,,,...โอ๊ะ!!

สึนะกำลังเดินชนกับอะไรซักอย่าง ..เข้าอย่างจัง สึนะล้มลงไปนั่งกะพื้น..แล้วก็เงยหน้าขึ้นมา..

: เจ็บตรงไหนป่าวเจ้าหนู..

สึนะ : ....อ๋อ ไม่เจ็บครับ ..(ลุกขึ้นมาได้) ขอโทษนะครับๆๆๆๆ (จะ เจ็บ ชะมัด ....คิดในใจ)

: รีบไปเหอะ !! ไม่ต้องไปสนใจหรอก..ก็อยากเดินไม่ดูเอง ...ไปได้แล้วสคอลโล่ แกอย่ามัวเสียเวลาจะเจ้านี่เลย..เดวก็ไปทันหรอก

สคอลโล่ : เออ..รู้แล้วเฟ้ย!! ...(หันไปมองสึนะ.แล้วก็ตะโกนออกไปว่า.)>> วันหลังเดินระวังๆหน่อยล่ะ เจ้าหนู

สึนะ : ครับๆๆ (ถึงจะดูเสียงดัง ดูโหดๆไปหน่อย ..แต่ก็ใจดีแฮะ ...ไม่เหมือนกับอีกคนที่มาด้วยกันเลย..หมอนั้นโหดชะมัด.)

....สึนะเดินกลับบ้านไปตามเดิม..

สคอลโล่ : นี่!! มะกี๊นายจะไปว่าเจ้าหนูนั้นทำไมล่ะ ... ฉันเองต่างหากที่ไปเดินชนเจ้าหนูนั้น..

โกคุเดระ: ไอ้หน้าอ่อนนั้นอะนะ!!!!!! ท่าทางจะเป็นคนห่วยๆ.. อย่าไปสนใจเลย..หรือว่าแกสนใจ..-_-

สคอลโล่ : เฮ้ยๆๆ ไม่ๆๆ .. นายอย่ามองฉานด้วยสายตาแบบนั้นเซ่. ไม่ได้สนใจก็คือไม่ได้สนใจ ..

โกคุเดระ: ก็ดีแล้ว..ชิ

สคอลโล่ : รีบไปเหอะน่าาาา.. เดวไม่ทันขึ้นเวทีหรอก..โดนหักตังขึ้นมาซวยแน่

โกคุเดระ กับ สคอลโล่ ไปทำงานเป็นนักดนตรี...อยู่ที่ผับแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น

บนเวทีคอนเสริตเล็กๆในร้าน

กิ๊สสสสสสสสสสส โกคุเดระ^^ ^^ ^^ หล่อจังเลยค้าาาา ...เท่ห์จังเลยยย^^ ^^ ^^(นักร้องนำสุดเทห์ โกคุเดระ^^ )
กิ๊สสสสสสสส สคอลโล่ ^^ ^^ ^^ หล่อจังเลยค้าาาา ...เท่ห์จังเลยยย กิ๊สสสสสสสส ^^ ^^ ^^(มือกีต้าร์สุดเทห์ สคอลโล่^^ )

ในขณะที่ โกคุเดระ กับ สคอลโล่ และนักดนตรีคนอื่นๆ กำลังแสดงกันอยู่นั้นเองงงงงงงง.

ตุ๊บ! ตั๊บบ!! ผั๊วะ... !!!...

สคอลโล่ : โกคุเดระ !!!!!!!! ระวังงงงงงงง....

สคอลโล่ เอากีต้าร์รับการฟาดฟันจากใครซักคนที่กระโจนขึ้นมาทำลายการแสดงของพวกเค้า........

: ฮือ..รับการฟาดฟันของผมได้ดี ..คุนผมยาว..แต่ผมจะขย้ำคุนเดวนี่..ไม่ให้พักหรอก

โกคุเดระ: เฮ้ยยยยยยยย...แกเป็นใคร...มาทำอะไร

: ฉันเป็น ผอ. โรงเรียนนามิโมริ ฮิบาริ เคียวยะ...

กิ๊สสสสสสสสสสส ผอ. พวกเรารีบกลีบบ้านกันเร็ววววว ....(พวกนักเรียนต่างพากันหนีแยกย้ายกลับบ้าน..)

สคอลโล่ : แล้วนายต้องการอะไร ...

ฮิบาริ : คุนมาทำให้นักเรียนหญิงของโรงเรียนผมต้องมาสุ่มหัวกัน ยกโทษให้ไม่ได้...

โกคุเดระ: ช่างมัน!!! จะเหตุผลอะไรก็ช่าง ..แกอยากมาหาเรื่องพวกฉันก่อน ..ไม่ปล่อยให้กลับไปได้หรอกเฟ้ยยยยยยยย ตายซะ!! ไอ้ ผอ.

21/04/10

[Ch. 6] ปะทะ

....หยุด !!!! >>> -''- <<<< เดวนี้ ..

โกคุเดระ: แกไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง ..!!!

: ใครบอกนายว่าฉันไม่เกี่ยว!!!...

โกคุเดระ : สคอลโล่ ..แกไปหาทางหุบปากเจ้าคนนั้นให้ฉันหน่อย รำคาญ!!! (พูดไป ก็สู้กับฮิบาริไป...)

สคอลโล่ :เฮ้ยยยยยย!!!...เจ้าหนู แกเป็นเพื่อนเจ้า ผอ.นั้นหรอ ..มาช่วยเพื่อนว่างั้น!!:

: ไม่ได้มาช่วยเพื่อนหรอก ...มาช่วยพวกนายตั้งหาก..

สคอลโล่ :?? พูดอะไรของแกเจ้าหนู...

ฮิบาริ : คุนอยากโดนผมขย้ำด้วยอีกคนหรอ...คุน ยามะโมโตะ ทาเคชิ

สคอลโล่ : อ้าวว..เฮ้ยยยยย!! ไม่ได้เป็นพวกเดวกันหรอกหรอ...

ยามะโมโตะ: ฮิบาริหน่ะ ไม่ปล่อยให้พวกนายรอดไปได้หรอก...ฮิบาริ เค้าไม่ธรรมดาหรอกนะ..ถ้าไม่หยุดฮิบาริไว้ เพื่อนของนายต้องเจ็บ

สคอลโล่ : 55... ฮาๆๆๆๆๆ ... เจ้าหนู อย่ามาดูถูกเพื่อนของฉันหน่อยเลย...โกคุเดระเอง..ก็คงไม่ยอมเป็นฝ่ายที่ต้องโดนขย้ำหรอก..

ยามะโมโตะ: ..........ไม่ได้ ...........(หน้าตาที่จิงจังของยามะโมโตะ...).....ฉันจะหยุด..หยุดพวกนายให้ได้..

สคอลโล่ : ถ้างั้น...ฝากด้วยนะ..จิงๆฉันเองก็ไม่อยากให้ต้องมีใครเจ็บตัวเหมือนกัน ฮาๆๆๆ

ยามะโมโตะเข้าไปห้าม ฮิบาริ กับ โกคุเดระ .....จังหวะนั้นเอง

สคอลโล่ คว้าตัวโกคุเดระไว้ได้...ส่วนยามะโมโตะ ก็คว้า ฮิบาริไว้ได้เหมือนกัน

สคอลโล่ : กลับได้แล้ว โกคุเดระ!!!!

โกคุเดระ: ปล่อยนะเว้ยย!! ไอ้ผมยาววว .... แก!!!....

ยามะโมโตะ : พอเหอะนะ ฮิบาริ..

ฮิบาริ : งั้น...ผมขย้ำคุนแทนล่ะกันน ...

ในระหว่างนั้นเอง ...จู่ๆ ก็มีคนเข้ามา....(เข้ามาไม่ได้ดูจังหวะเล๊ยยย เค้ากะลังมีเรื่องกันอยู่แท้ๆ)

เออ...ขอโทษนะครับ...^^...คุนคนผมยาว..มะกี๊ที่เดินชนกับผม คุนทำกระเป๋าตังร่วงไว้ครับ...ผะผม ก็เลยเอามาคืนให้หน่ะ ครับ..ตามหาตั้งนานเลยครับ..

ยามะโมโตะ : ฮ้าว!! สึนะ..

สึนะ : ยามะโมโตะ!!!!!!! มาทำอะไรกันที่นี่หรอ ...(อึ๋ย!!!...คนที่ยามะโมโตะกดไว้นั้น..คุนฮิบาริ นี่นา..ตายล่ะว้าาาาา)

ฮิบาริ: ฮือ...วันนี้มีคนมาให้ขย้ำเยอะดีจัง!!!!!!!!....(มองไปที่สึนะ..) จะได้เครียให้หมด..

สึนะ : ตะตะตายยยยแน่....เราาาาาาาา

[You must be registered and logged in to see this link.]&...&[You must be registered and logged in to see this link.]

22/04/10

[Ch. 7] ไว้ใจ

ยามะโมโตะ : หยุดเดวนี้นะ !! ฮิบาริ ...

ฮิบาริ: ทำไมผมต้องฟังคุน...

ยามะโมโตะ : ฉันจะจัดการนายเอง...

ฮิบาริพุ่งตัวไปหาสึนะ ...อย่างเร็ว .........เอาเสื้อคุมของตัวเองรัดสึนะไว้...

สึนะ: อย่าทำผม....

ฮิบาริเข้าไปใกล้สึนะ....แนบสนิท,,แล้วก็กระซิบที่ข้างหูสึนะว่า...

ฮิบาริ : ถ้าผมกับคุนต้องอยู่กันสองคน...คุนคงโดนผมขย้ำไปแล้วว..วันนี้ผมจะปล่อยคุนไปก่อน..อย่าให้ผมเจอคุนตอนที่ไม่มียามะโมโตะล่ะกัน..

สึนะ: (ทำไม...รู้สึกเหมือนว่าจะไม่ทำร้ายเราเลย..แลัวที่บอกว่าจะขย้ำมันหมายความว่ายังไม่กันแน่นะ.....?? )

ยามะโมโตะ : ปล่อยสึนะ!!! ฮิบาริ

พูดเสร็จก็ปล่อยสึนะไป....

โกคุเดระ: พวกแก!!!!!!!!!!!จะคุยกันอีกนานมั้ย..ฉันชักจะทนไม่ไหวล่ะนะ.....ไอ่หน้าอ่อน..แกมาขัดจังหวะที่ฉานกำลังจะฆ่าเจ้า ผอ.... ต้องลงโทษ

สคอลโล่ : พอแล้ว...กลับ......(สคอลโล่ ทำหน้าเย็นชา..แล้วก็ดึงโกคุเดระออกจากร้านไป ..) ฉันเบื่อ!!...

โกคุเดระเห็นสีหน้าและท่าทางที่เปลี่ยนไปของสคอลโล่ จึงทำให้โกคุ รู้ว่า สคอลโล่รู้สึกยังไง...โกคุเลยยอมกลับโดยดี

ยามะโมโตะ : เราก็ไปกันได้แล้ว...

สึนะ: เออ..ฉันนนนขอตัวไปก่อนนะ.......(รีบวิ่งหน้าตั้งไปเลย...กลัว สบสน งง สุดขีดดดดดด)

ฮิบาริ : ผมกลับล่ะ........

ยามะโมโตะ : ฉันจะกลับกับนาย...เพราะฉันมีเรื่องจะคุยกับนายยย

ฮิบาริ : ก็แล้วแต่คุน...

ณ บ้าน ฮิบาริ.....

ฮิบาริ : นี่บ้านผม...คุนกลับไปได้แล้ว..

ยามะโมโตะ : ฉันยังไม่ได้พูดเรื่องที่ฉันจะคุยกับนายเลย........นายคุยอะไรกับสึนะตอนที่เข้าไปหาสึนะ

ฮิบาริ : สึนะไหน...ไม่เห็นรู้จัก....แล้วถ้าคุนหมายถึงสัตว์กินพืชหน้าอ่อนคนนั้นล่ะก็ ..ผมไม่ได้พูดอะไร ..แค่เปลี่ยนใจจะไม่ฆ่า ก็เท่านั้น.....(โกหกอ้าา ฮิบาริ...)

ยามะโมโตะ : อ้าว!! นายไม่ได้รู้จักสึนะหรอกหรอ!!! ฮาๆๆๆ สงสัยจะคิดมากไปเอง ...ฮาๆๆๆ นั้นสิเนอะ ฮิบาริจะไปคุยอะไรกับสึนะล่ะ..^^ ก็ฉันหน่ะ ..หวงฮิบารินิ..^^

ฮิบาริ : พูดจบหรือยัง!!!

ยามะโมโตะ : อืม!!!!!!!... ฮาๆๆ ^^

ฮิบาริ : หาวว ผมไปนอนล่ะ

ยามะโมโตะ : เดว...........>>>(ตามรูปเลย^^)


[You must be registered and logged in to see this link.]

ขอบคุนนะฮิบาริ..ฉันหน่ะ ไว้ใจนายนะ^^

(กิ๊สสสส)

23/04/10


[Ch. 7.1] ความหลังอันแสนเจ็บปวด (ตอนพิเศษ part 1 )

แขกรับเชิญ แซนซัส

อิตาลี ..(5 ปีก่อน)

ณ โรงเรียนสอนดนตรีแห่งหนึ่งในอิตาลี ...

: อ้าา!! นักเรียนทุกคน ...วันนี้ อาจารย์จะมาแนะนำนักเรียนใหม่ให้รู้จักนะ .. (นักเรียนใหม่เดินเข้ามา ..) ชื่อ โกคุเดระ ฮายาโตะ เป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่น - อิตาลี ถ้ายังงัยก็ฝากพวกเธอดูแลเพื่อนใหม่ด้วยล่ะ.....

โกคุเดระ : สวัสดีครับทุกคน !!

: งั้นโกคุเดระ ..ไปนั่งข้าง สคลอโล่..แล้วกัน ทางด้านหลังห้องโน้นหน่ะ.........

โกคุเดระ : ครับ...

สมัยเรียนนั้นโกคุเดระ เป็นเดกเรียนที่ผลการเรียนดีเลิศ ใส่แว่น ท่าทางเป็นมิตรกับทุกคน

โกคุเดระ : ขอนั่งด้วยคนนะ !!...ผมชื่อ โกคุเดระ

สคลอโล่ ไม่สนใจ...

ติ้งต่องงงงงงง ....ช่วงพักกลางวัน ........

โกคุเดระ : นี่ นายชื่อ สคลอโล่ หรือป่าว..ไปกินข้าวที่ไหนหรอ ฉันไปด้วยสิ (เดินตามไป..)

สคลอโล่ ไม่สนใจ

ทันใดนั้นเองก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาขวางทางของ สคลอโล่..

: ไงสคลอโล่ !!!!!!!!!!!!!!!!!....โอ้วววววววว..วันนี้มีลูกน้องเดินตามมาด้วยแฮะ...5555 คิดว่ามีเพื่อนเดินมาด้วยแล้วนายจะเจ็บน้อยลงหรืองัยฟร่ะ ..555

โกคุเดระ : ใครหรอ !! สคลอโล่ ??

สคลอโล่ : ( ""ไม่สนใจโกคุเดระ"" )...ทำไมแกต้องมายุ่งกับฉันอีก..แกต้องการอะไรแซนซัส...เรื่องตอนนั้นมันก็่ผ่านมานานแล้วว แกยังไม่ลืมอีกหรอ

แซนซัส : ฮาๆๆๆ ...แกคิดว่าฉันต้องการอะไรงั้นหรอ..ไม่เลยยยยยยย ฉันไม่ต้องการ ...

สคลอโล่ : ไม่ต้องการงั้นหรอ ...แล้วที่พวกนายชอบเอาคนมาทำร้ายฉันล่ะ ..นั้นนะหรอ ที่เรียกว่าไม่ต้องการ

แซนซัส : ฮาๆๆ ..ก็ใช่ไง ฉันไม่ต้องการ ..ฮือ ไม่ต้องการให้แกอยู่ที่นี้ไงฟร่ะ

โกคุเดระ : เน่..............ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าแกเป็นใคร..แต่ว่าฉันไม่ชอบการมีเรื่อง..

แซนซัส : ฮือ..ไอ้แว่นนี่ ..วอนซะแล้ว

แซนซัส ทำท่าจะเข้าไปต่อย โกคุเดระ...

สคลอโล่ : พอก่อน ..วันนี้ตอนเย็น หลังโรงเรียนฉันจะไปรอแก คนอื่นไม่เกี่ยว มีแค่ แกกับฉัน

แซนซัส : ฮาๆๆ ได้.........คงจะหวงไอ้แว่นนะสิ 5555 ได้ๆ แกกับฉัน อย่าเบี้ยวล่ะ

แล้ว แซนซัส ก็เดินจากไป.......

โกคุเดระ : ขอบใจนะที่ช่วยฉัน ..มะกี๊กลัวแถบแย่เลย 555

สคลอโล่ : แต่นายก็ใจกล้าเหมือนกันนะ ..

โกคุเดระ : ยอมพูดกับฉันแล้วหรอสคลอโล่ ..^^ งั้นเป็นเพื่อนกันนะ

สคลอโล่ : ฉันไม่ต้องการมีเพื่อน

โกคุเดระ : อ๋อ...ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ..นายคงเคยมีเรื่องอะไรที่ฝังใจเกี่ยวกับเพื่อนใช่มะ..

สคลอโล่ : ไม่เกี่ยวกับนาย!!!......(ไม่อยากจะให้เกิดแบบเดวที่เกิดกับฉันและแซนซัส)...

สคลอโล่ หลบสายตาของโกคุเดระ

.......หลังโรงเรียน......

สคลอโล่ ไปที่หลังโรงเรียนตามที่นัดกับ แซนซัส ไว้ และก็ได้พอกับ แซนซัส

.........ตุ๊บ! ตั๊บบ!! ผั๊วะ... !!!..

แซนซัส : ไง..โดนซะขนาดนี้ ..ยังจะสู้อีกหรอ..สคลอโล่ ...สภาพดูไม่ได้เลยนะ.......ทำไมแกไม่สู้..

สคลอโล่ : พอใจแกหรือยัง..

แซนซัส : ยังเฟ้ย!!...แกก็ออกจากโรงเรียนซะ ...ฉันถึงจะพอใจ

สคลอโล่ : เรื่องเมื่อ ครึ่งปีก่อน.... มันทำให้แกเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยงั้นหรอ!!!!!!!

แซนซัส : หยุด...!!!!!!!! แกไม่ต้องมาพูดเรื่องเก่าๆที่ฉันลืมไปแล้วนะเว้ยย

สคลอโล่ : แต่ อย่างน้อย..เราสองคนก็เคย......

แซนซัส : ไม่เคยเว้ย!!!!!!!! ฉันไม่เคยเป็นอะไรกับแกทั้งนั้น...ฉันไม่เคยเว้ยยยย

สคลอโล่ : ฉันขอโทษแกไปแล้ว..ฉัน..ฉัน..ยังรักแกมาตลอด..ถึงแกจะเกียจฉันขนาดไหน.....อย่างแกคงไม่เข้าใจหรอก

[You must be registered and logged in to see this link.]

24/04/2010

[Ch. 7.2] ความหลังอันแสนเจ็บปวด (ตอนพิเศษ part 2 )
แขกรับเชิญ คุนดีโน่

จะเล่าเรื่องความหลังที่เกิดขึ้นระหว่าง แซนซัส กับ สคอลโล่ ให้ฟังนะจ้าาาา

สมัยก่อน แซนซัส กับ สคอลโล่ ทั้งสองคนสนิทสนมกันมากๆๆ สนิทกันถึงขั้นเรียกได้ว่า เป็นแฟนกันเลยก็ได้ (กิ้วๆ) พวกเค้าทั้งสองคนเข้ามาที่โรงเรียนสอน

ดนตรีในอิตาลี ด้วยความฝันเดวกัน คือการได้เป็นมือกีต้าร์อันดับหนึ่งของอิตาลีให้ได้ ...

สคลอโล่ : นี่!! แซนซัส ...พรุ่งนี้เราต้องแข่งกันแล้วนะ ..งานประกวดกีต้าร์ ..พรุ่งนี้หน่ะ ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ ฮาาาา

แซนซัส : ฉันเอง ก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ฮาๆๆๆ

สคลอโล่ : เน้ !! ถ้าฉันชนะ ......จะให้อะไรฉันฟร่ะ ??

แซนซัส : อยากได้อะไรล่ะ..เฮ้ยย

สคลอโล่ : ฮาๆๆๆ ...ยังต้องบอกอีกหรอว่าอยากได้อะไร ...ฮาๆๆ ก็จะกดแกนะสิ...(อ้ายยยยยยยยย...คิดอะไรอยู่ ^^)

แซนซัส : ..เอางี้นะเฟ้ย ... แค่ฉันกับนาย ใครคนใดคนนึงชนะล่ะก็ ... เราสองคนก็ต่างฝ่ายต่างให้ในแต่ละคนสิ่งที่ต้องการ โอเคนะเว้ยยยย (ต่างฝ่ายต่างกด)

สคลอโล่ : ฮาาๆๆ คือ แกจะบอกว่า สิ่งที่ฉันกับแกต้องการคือสิ่งเดวกันว่างั้น .........ฮาๆๆ

ทั้งสองคนต่างก็ตั้งใจกันทั้งคู่ และฝึกซ้อมกันอย่างหนัก ...

.........ถึงวันแข่ง .......

สคลอโล่ : ตื่นเต้นเว้ยเฮ้ยยยยยย!!!... ถ้าเราสองคนแพ้ ฉานจะไม่ตัดมเว้ยยยยยยย

แซนซัส : พูดเรื่องอะไรของนาย ..ต้องชนะสิเว้ยยยย ฮาๆๆ

: มันก็ไม่แน่หรอก !!!!!

เสียงนึงพูดออกมาจากด้านหลังของทั้งสองคน ...

สคลอโล่ : ใครกัน ..!! พูดอะไรไม่เข้าหูเลยแฮะ!!

และแล้วววววววว...การแข่งจันก็สิ้นสุดลง...

: ประกาศรางวัล มือกีต้าร์อันดับหนึ่งของ อิตาลีได้แก่.........ดีโน่..!!!

สคลอโล่ : แซนซัส : อะไรกัน !!!...ทำไมฟร่ะ

สคลอโล่ : เอาไว้ทำใจได้ ฉันจะโทรหานายนะ ..

แซนซัส : ...ฉันก็เหมือนกัน ...เซงเว้ยยยยย

ทั้งสองคนเดินแยกจากกันไป...

....หลังจากที่ทั้งสองคนแพ้ ต่างฝ่ายก็ต่างเก็บตัวเงียบหายไปกัน เหมือนต่างคนก็ต่างทำใจยอมรับการพ่ายแพ้..

ในขณะที่ สคลอโล่เดินทางกลับบ้าน

ดีโน่ : คุนครับ !!

สคลอโล่ : หือ.. ใครกัน..

ดีโน่ : ผมดีโน่...

สคลอโล่ : แก.......ไอคนที่ได้รางวัลลลล

ดีโน่ : อืมมมม...ผมไม่ได้จะมาซ้ำเติมคุนหรอกนะ..ผมแค่อยากบอกว่า ..คุนยังมีจุดอ่อน ..

ดีโน่กระซิบที่ข้างๆหู สคลอโล่

ดีโน่ : ผมหน่ะ !!!..ช่วยให้คุนเก่งขึ้นได้นะ ...

สคลอโล่ : ....................

ดีโน่ : .......ถ้าคุนสนใจ ..ผมอยู่ห้อง A1 มาหาผมได้ตลอดเลยนะ ..^^

หลังจากวันนั้น ..สคลอโล่ก็เอาแค่คิดเรื่องของ ดีโน่อยู่ตลอดเลย ..

และแล้ว สคลอโล่ ก็ตัดสินใจให้ดีโน่มาช่วยสอน...และมาซ้อมด้วยกัน ..

1 เดือนต่อมา....

สคลอโล่ : เดวนี้แกไม่เคยมาซ้อมเลยนะเว้ยยยยย...เป็นไรฟร่ะ

แซนซัส : ฉันมีเรื่องจะบอกแก .. ฉะ ฉะนจะเลิกเล่นกีต้าร์ล่ะ ......

สคลอโล่ : เฮ้ยยยยยยยยยยย!!! แค่เคยแพ้ครั้งเดว มันทำให้แกหมดกำลังใจขนาดนั้นเลยหรอฟร่ะ !!!!!!!

แซนซัส : เล่นไป ก็ไม่ได้อะไร ..ฉันจะเลิก .... ที่เหลือ ก็รอเรียนให้จบ

สคลอโล่ : แก แก แก !!!!!!!!! ... พูดง่ายๆแบบนี้เลยหรือไงฟร่ะ !!

แซนซัส : .......แกไม่เข้าใจฉันหรอก ..ไม่ชอบการพ่ายแพ้ .....

สคลอโล่ : ถ้างั้น..............ฉันจะไปเล่นกับคนอื่น.........!!!!!!!!!...ถึงไม่มีแก ฉันก็มีคนที่พร้อมจะเล่นด้วย..(อารมโมโหสุดขีด...)

แซนซัส : .........ก็เพราะแกกำลังจะมีคนอื่นไง ...(โมโหสุดขีดเหมือนกัน ..)

สคลอโล่ : ถ้างั้น ..........แกก็เลิก .......ฉันจะเล่นกับดีโน่ ......

[You must be registered and logged in to see this link.]

หลังจากที่ทั้งสองคนแยกกันไปนั้น สคลอโล่ กับดีโน่ ก็กดกัน (555=) และเล่นกีต้าร์ด้วยอย่างมีความสุข

แต่แซนซัส ที่ต้องทิ้งความฝันและเสียคนที่สนิทที่สุดไป ก็ทำตัวเลว.ขึ้นเรื่อยๆ..(คอยแกล้งสคลอโล่อยู่ตลอด..รักมากแค้นมาก)

ส่วนดีโน่ ก็ได้ทุนไปเรียนกีต้าร์ต่อที่ประเทศอื่น ..และก็ห่างๆๆ กับ สคลอโล่ ไป ..

จนกระทั้ง สคลอโล่ ได้เจอกับโกคุเดระ !! นักร้องเสียงสวรรค์ .. (จบตอนภาคพิเศษ)

25/04/10

ตอนที่ 8 มาแล้ว ไปตามอ่านกันได้เลยจ้า !!! [You must be registered and logged in to see this link.]

555+

จะคอยตามอ่านน่ะค่ะ

สู้ๆ

มีแต่ตัวละครที่ชอบได้เป็นตัวหลักทั้งนั้นเลย
หยั่งงี้จะไม่ติดตามได้ยังไงล่ะ จริงมะ ^^

เฮ้ ยยยย ย ย ย~~!!!
ทำไมสึนะถึงห่วยได้ไร้ที่ติอย่างนี้...
ห่วยจนอธิบายไม่ถูกเลย- -"...

[You must be registered and logged in to see this image.] [Ch. 1] มาล่ะ!!

มาหล่ะ ^^

หนุกมากๆจร้า
มาต่อไว้ๆเน้อ

หนุกฮะ

แต่อยากรู้ว่ามีคู่ไหนมั้ง

^^

วันนี้ลง ตอน 2 3 4 เลย 555

อัพเร็วดีจังเลย แหะๆ
+1 ให้เป็นกำลังใจนะ ^^

+1 ค่ะ

ชอบมาก

55+

โฮะๆ อัพไวมากเลยอ่ะ

หนุกมั๊กมากเรย ยยยยย ^^

กรี๊ด ดดดดดด โกคุด้วยอีกคนได้ไหมเอออออ 5555+

[You must be registered and logged in to see this image.] ตอน 6 มาแล้วจร้าา [You must be registered and logged in to see this image.]

โอ๊ส~ขอบคุณมากค่ะเจ๊

แต่เจ๊อ่ะ

สือคุงทำไมเน้นจังว่า ธรรมด๊าดาอ่ะ ^^

สนุกมากๆเลย อัพเยอะๆเลยนะ

up ไวมากกเลยเจ๊ -v- ขอบคุณค่ะ T^T(เจ๊อ่ะเน้นจังว่าห่วย แง)

55

รีบๆต่อน้า~ รออ่านอยู่ โกคุ ก่ะ หลาม น่าสนใจอย่างแรง~

8018บันไซ~!!!

หนุกดีแท้...

โอ๊ส~ [You must be registered and logged in to see this image.]

ตอนพิเศษ อาเจ๊แต่งได้น่าสนใจมากๆๆเลยอ่ะ ^^~ [You must be registered and logged in to see this image.]

ช่วงนี้อัพไวนิดนึง เพราะว่าตอน 8 คงอีกซักพักอะจร้า...ขอบคุนทุกคนที่ตามนะจ๊าาาา

โห๊ยย~[You must be registered and logged in to see this image.]

ป๋า หึง นู๋ หลามนี่เอง อ่ะ T^T [You must be registered and logged in to see this image.]

ป้า!!!!!!!!!!!!!!!!!~
แต่งต่อๆ อยากอ่าน*O*

จะรออ่านค่า^^

ขอบคุณนะ

ชอบๆๆๆ

+1

สึนะห่วยเข้าไส้จริงๆ

ห่วยแบบว่า... [You must be registered and logged in to see this image.]