Left 4 dead (3) ปิดรับสมัคร ตอนจบ

First topic message reminder :

สวัสดีประชาชีทุกท่าน ตามหัวข้อต้องการตัวละคร 4 ตัว

รายชื่อตัวละครที่ผ่านการพิจารณา

ยูเอะ
โซล
ฟิริปซ์
เอนโดร

ส่วนบุคคลที่ไม่ผ่านนั้นจะมีบทในตอนที่พิเศษ

ไ้ด้แก่

ไซยาไนต์และไรกันต์

Intro

ณ ประเทศไทย เบตง เมืองใต้สุดสยาม เกิดเหตุประหลาดขึ้นเชื้อไวรัสปริศนาที่แพร่จาก คนสู่คน คนสู่สัตว์ ด้วยการกัด

ฝันร้ายนี้เป็นฝันร้ายที่มิอาจลืมเลือน ของพวกเรา

รีบๆมาสมัครน้าาาาาา >w<

หวัดดีพอดีคิดไม่ออกก็เลยหยุดไปวันสองวัน
ตอนนี้มาแล้วกับ Chapter 2 ขอรับกระผม [You must be registered and logged in to see this image.]

Chapter 2-1 Wild thing - Train

เมื่อออกจากเมืองไปตอนนี้เฮลิคอปเตอร์อยู่เหนือป่าแห่งหนึ่ง
บรึ้ม!!! “เกิดอะไรขึ้นน่ะ” เอนโดรถามคนขับเครื่องบิน “ท่าทางเครื่งจะเสีย
ทุกคนเกาะไว้เราจะลงจอดแล้ว” นักบินตะโกนบอก และนำเครื่องจอดลงแต่พลาดไปชนกับกิ่งไม้จึงทำให้เครื่องลงมาแบบไม่ค่อยนุ่มนวลสักเท่าไหร่
“เอาล่ะลงไปได้” นักบินพูด ทุกคนยกเว้นนักบินลงจากเครื่องและเดินสำรวจกันเป็นกลุ่ม
กรอบแกรบ เสียงเดินเหยียบใบไม้แห่งที่ดังมาจากทางใดทางหนึ่ง นายทหารหันไปมองรอบๆพบมือคนยืนออกมาจากพุ่มไม้
ทุกคนหยุดและมองไปยังจุดที่นายทหารคนนั้นยืนอยู่
มือของเขาเอื้มไปจับมือที่ยื่นออกมาและค่อยๆยกขึ้นมือ. . .
มือที่ขาดลุยไม่เป็นชิ้นทำให้นายทหารตกใจ พรึ่บเสียงดังมาจากพุ่มไม้และมีฝูงหมาป่าที่ติดเชื้อกระโจนใส่ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวของนายทหารจึงทำให้เสียท่าและถูกหมาป่าตัวนั้นกินและเสียชีวิตนที่สุด
“Holy sh**t” โซลอุทาน “ถอย!!!” ฟิริปซ์ตะโกน
ทุกคนวิ่งหนีมันไปจนพบกับรถไฟขบวนหนึ่งจอดไว้ ทั้งหมดจึงไม่รีรอเข้าไป “หวังว่าเราคงปลอดภัยแล้วนะ”
ยูเอะถาม “เอาล่ะเดี๋ยวพวกเราแยกกันไปเป็นคู่นะ” เอนโดรสั่ง “อีกแล้วหรอที่สถานีวิทยุก็ทำแบบนี้ชั้นว่ามันอันตรายนะ”
โซลค้าน “แต่มันไม่มีทางเลือกนะ” เอนโดรพูด “ก็ได้” โซลตอบตกลงอย่างเซ็งเป็ด
และก็แยกกันไปเป็นคู่แบบเดิมเหมือนกับ Chapter 1-2 , 1-3 และ 1-4

“ยูเอะชั้นจะขึ้นไปดูข้างบนของรถไฟนะ”
โซลบอกยูเอะ “จ้ะชั้นจะดูชั้นล่างนี้ละกัน” “ได้งั้นชั้นให้ยืมมีด”
โซลโยนมีดให้ยูเอะและขึ้นชั้นสองไป ยูเอะเดินไปเรื่อยๆ พบกับปลิง
ยูเอะนำมีดไปแหย่ๆดูเอาแล้วจู่ๆก็มีมืออันเย็นเฉียบมาจับที่ศรีษะของยูเอะ
ยูเอะหันไปก็พบซอมบี้ยูเอะคลานหนีด้วยความกลัวทำให้เธอเอื้อมมีดที่ทำหล่นไม่ถึง
ในวินาทีที่มันจะกัดยูเอะ ความคิดที่ว่าต้องตายแน่ๆ โซลมาช่วยทันเวลา “ยูเอะเป็นอะไรรึเปล่า”
โซลถาม ยูเอะกอดโซลไว้แน่นแล้วร้องไห้ออกมาเพราะกลัว “โซลขอบใจนะ
ชั้นกลัวเหลือเกิน” “อ . . . อึก” โซลหน้าแดงขึ้นและปลอบยูเอะ “ไม่เป็นไรแล้วนะ” “เอาล่ะเราไปกันเถอะ”
“อืม” ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งพบคนขับเครื่องบินเดินมาในสภาพขั้นปางตายและล้มลงไป

ทั้งคู่วิ่งไปช่วยแต่ช้าเกินไปเขาตายแล้ว
“ท่าทางจะทนพิษแผลไม่ไหวน่ะ” โซลพูดอย่างเศร้านิดๆ “ใครเป็นคนทำนะ” ยูเอะพูด เพล้ง!!! หมาป่า
สองตัวก็พุงเข้ามาทางกระจก “ชั้นว่ามันนี่แหละที่ทำ” โซลยิงมันตายและพายูเอะหนีไปชั้นสอง
ทางด้านเอนโดรและฟิริปซ์เดินไปยังห้องคนขับและพยายามทำให้มันเดินเครื่องและสำเร็จ
จึงไปเดินสำรวจชั้นสอง และพบกับโซลและยูเอะ เอนโดรขึ้นไปบนหลังคาเพื่อสำรวจลมแรงๆที่ทำให้แทบกระเด็นเอนโดรพยายามเดินสำรวจจนพบสายไฟที่ขาดจึงตัดสินใจต่อมัน
ทันใดนั้นฝูงปลิงจำนวนเล็กน้อยมา เอนโดรยิงมันและรีบลงไปในรถไฟทางรูโหว่ประหลาด
ทางด้านฟิริปซ์,โซล,ยูเอะกำลังเดินสำรวจต่อไปจนฟิริปซ์เจอชายคนชราหนึ่งนั่งอยู่นิ่งจึงเข้าไปถาม
“นี่ๆคุณเป็นอะไรมั๊ย” ชายคนขราคนนั้นหัวได้และออกมาร่างกายสลายและพบว่ามันคือปลิงฟิริปซ์ถูกพวกมันเกาะตามร่างกาย
“ช่วยด้วย!!!” เขาร้องตะโกนโซลและยูเอะช่วยไว้ทันฝูงปลิงเริ่มไปรวมตัวกันจนกลายเป็นร่างคนและเดินมาแบบเร็วๆมาทางพวกเขาทุกคนช่วยกันกำจัดมันจนกระทั่งกำจัดมันลงได้
“ทุกคนเป็นอะไรมั๊ย” เอนโดรตะโกนถาม ทุกคนตอบว่าปลอดภัยดีและเดิไปยังบาร์ของที่นี่และจู่ๆก็มีแมงป่องยักษ์ปรากฎตัวมา
“เหวอผีแมงป่อง” เอนโดรผวา “ยิงมันเซ่” ยูเอะตะโกน
ทุกคนช่วยกันกำจัดมันในขณะที่ยูเอะถ่ายภาพไว้แสงแฟลชทำให้มันแสบตาจึงทำให้สะดวกต่อการกำจัดฟิริปซ์พบยาฆ่าแมลงจึงหยิบและวิ่งไปหามัน
“เฮ้ยลุงจะทำอะไรน่ะ” โซลถาม “เฮ้ยอย่า” เอนโดรตะโกน ฟิริปซ์ไปใกล้ๆหลบการโจมตีจนกระทั่งพบช่องโหว่จึงพ่นยาฆ่าแมลงแบบไม่ยังและแล้วเจ้าแมลงปอยักษ์ก็ตาย
“ว้าวฟิริปซ์นายคือพระเอกของเรื่องนี้เลย” เอนโดรชม “ใช่เหลือเชื่อเลยลุงเห็นมีบทน้อยๆแต่เก่งเว่อร์”
โซลเสริม “อย่ามาตอกย้ำได้มั๊ยว่าบทน้อย” ฟิริปซ์ด่า “น่าลุงอย่างน้อยก็ได้คำชม”
ยูเอะปลอบ “โอเค
เฮ้ยไอ้คนเขียนอุแหม่เอ๊ยข้าเขียนประวัติมาอย่างดีไหงบทน้อยแถมฉากบู๊ก็ไม่ค่อยมีอีก
ห๊า” ฟิริปซ์ตะคอกใส่คนเขียน “เออๆพอได้แล้วอีเชื้อโรค แบคทีเรีย ริกเกตเซีย*
ไวรัสตับอักเสบชนิด B อีดำ” เมื่อสิ้นคำพูดของคนเขียนฟิริปซ์ถึงกับนั่งหงอย
และจู่ๆรถไฟก็เครื่องรวนและล้มลง แต่โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร
ทุกคนออกมาจากรถไฟและมาโผล่ที่สงขลาแต่ทว่าสงขลาก็อยู่ในสภาพไม่ต่างกับ 3
จังหวัดชายแดนภาคใต้เลย . . .

To Be Continue
มีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยละกันครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

เฮ้ยไอ้คนเขียนอุแหม่เอ๊ยข้าเขียนประวัติมาอย่างดีไหงบทน้อยแถมฉากบู๊ก็ไม่ค่อยมีอีก
ห๊า” ฟิริปซ์ตะคอกใส่คนเขียน ฮ่าๆๆๆ อันนี้จริงแฮะ

ตอนพิเศษ Separate way


ตัวละคร


ไซยาไนต์และไรกันต์ เห็นสมัครแล้วไม่ผ่านการพิจารณาแต่เพราะเห็นว่าไหนๆเค้าก็มาสมัครแล้ว

ก็เลยเอามาลงตอนพิเศษ


ณ เบตง 1 วันหลัง ยูเอะ,โซล,เอนโดร,ฟิริปซ์ ออกจาเมืองไป

ผมเป็นคนรัสเซียผมมาที่นี่เพราะถูกจ้างที่นี่คือที่ๆเต็มไปด้วยผู้ติดเชื้อผมหนีพวกมันบ้างสู้บ้างจนผมเข้ามาในสถานีตำรวจที่นี่ผมสำรวจที่นี่จนกระทั่งถึงโรงจอดรถ
“แฮ่”
ผมตกใจที่พบพวกมันผมจึงยิงทิ้งและพบหมาสองตัวกำลังวิ่งไปหาอะไรบางอย่างเพราะรถตำรวจบังเอาไว้จึงไม่ทราบสิ่งที่มันวิ่งไปหา

ปังๆๆๆ เด็กสาวคนหนึ่งยิงมันตายไปหนึ่งตัว “อ๊ะกระสุนหมด”
เด็กสาวพูดหมาอีกตัวพุ่งมาเธอเตะก้านคอมันจนกระเด็นไปโดนประตูเหล็กตาย
แต่ก็ใช่ว่าจะหมดแล้ว ยังมีอีกตัววิ่งมาทางเธอ ไรกันต์ยิงมันทันและเข้าไปหาเด็กสาว
“เป็นอะไรมั๊ย” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะคุณช่วยให้ฉันประหยัดกระสุนได้เยอะเลย”
เด็กสาวพูดพร้อมเติมกระสุน “คุณเป็นตำรวจที่นี่รึ?” เด็กสาวถาม
“เปล่าหรอกผมหนีพวกซอมบี้เข้ามาในนี้น่ะ” “หรอคะ ชั้นไซยาไนต์ คุณล่ะ” เธอแนะนำตัว
“ผมไรกันต์ เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ” “มาตามหาแฟนน่ะ” “โอเคเราไปกันเถอะ”
ทั้งคู่เดินเข้าไปในประตูใกล้ๆ และพบสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์
ทั้งคู่ช่วยกันกำจัดมันและเดินต่อไปแต่ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงชายคนหนึ่งร้องมาจากสุดทางเดิน

“บาส !!!” ไซยาไนต์ร้อง
ตรงทางเดินมีเงาประหลาดเดินมาทั้งคู่หลบและแอบดูก็พบกับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ร่างใหญ่เดินมาและหันมาทางพวกเราเพราะสงสัยโชคดีที่ซ่อนตัวทันมันหันกลับไปและเดินเข้าประตูไป


[You must be registered and logged in to see this link.]

เราทั้งคู่รีบเดินตามเสียงไปพบว่ามันเป็นคุกเล็กในห้องมีเต็มไปด้วยคราบเลือดและศพทั้งคู่เดินไปจนถึงห้องสุดท้ายก็พบศพบาสแฟนของไซยาไนต์(ไม่ใช่พี่บาสจริงๆนะนั่น่ะแค่ชื่อ)
“เขาตายแล้ว”
ผมพูดและสังเกตุเห็นอะไรบางอย่างบนกำแพงมันคือโน๊ตที่เขียนด้วยเลือดก่อนเขาตายผมเข้าไปอ่านแต่อ่านไม่ออกเลยมันเลอะเทอะไปหมดจึงทำให้อ่านได้บางส่วนสิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือ
“ G virus (อ้างอิงจากเกม resident evil)” ผมหันกลับไปทางไซยาไนต์แต่ก็ไม่พบเธอห้องภายนอกไม่มีอะไรเลยราวกับว่าคราบเลือดและศพเป็นเป็นเพียงภาพลวงตามันหายไปหมดเมื่อผมเปิดประตูออกไปก็พบซอมบี้
2-3
ตัวผมกำจัดมันและเห็นประตูบานที่เจ้าสัตว์ประหลาดนั้นเข้าไปแง้มอยู่ผมจึงเข้าไปและพบว่ามันเป็นห้องขังสุนัขเพราะมันมีถุงอาหารหมาและปลอกคออยู่มีศพสุนัขอยู่
2
ศพและเห็นฝาท่อน้ำเปิดอยู่ผมจึงตัดสินใจลงไปตามหาไซยาไนต์และเมื่อจู่ๆผมก็ได้ยินเสียงเธอจากช่องระบายอากาศ
“เฮ้คุณ ไรกันต์ ฉันว่าคุณจำเป็นต้องใช้มันนะ”
เมื่อเธอพูดจบเธอก็โยนปืนแม็กนั่มมาให้ผมทางช่องระบายอากาศผมรับปืนนั่นไว้และเธอก็บอกป้วเจอกันและมีเสียงเธอเดินไป
“เดี๋ยวสิ” ผมตะโกนไปแต่เธอก็ไม่ตอบเธอไปแล้วผมเห็นประตูบานหนึ่งและเข้าไปผมเห็นสัตว์ประหลาดเมื่อครู่ถือท่อแป๊บและหันมาทางผมมันฟาดมาแต่ผมหลบทันและสู้กับมันสภาพในห้องนั้นเป็นห้องที่มีสะพานเหล็กเป็นทางเชื่อมผมจึงบิงมันด้วยแม็กนั่มที่ไซยาไนต์ให้จนมันตกสะพานไปผมยืนดูมันตกลงไปและสะพานก็สะเทือนทำให้ผมพลอยตกลงไปด้วยผมสลบไประยะหนึ่งและเมื่อผมฟื้นผมก็ตามหาไซยาไนต์และพบเธอหลบอยู่ในซอกซอกหนึ่งผมเห็นปืนเธอตกอยู่และมีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนว่า
“ออกมาเดี๋ยวนี้นังหัวขโมย” เมื่อสิ้นคำพูดไซยาไนต์วิ่งไปหยิบปืนหญิงปริศนาคนนั้นยิงไซยาไนต์แต่ผมไปบังให้เธอจึงทำให้ผมถูกยิง
เธอหนีไปได้ผมกับซอกอยู่ในซอกหนึ่งเธอพูดว่า “ฉันเป็นหนี้บุญคุณคุณ
ชั้นจะรักษาให้”
ไซยาไนต์หยิบตลับแป้งขึ้นพร้อมกระป๋องโค้กเธอเอาโค้กราดใส่แผลผมและและเปิดตลับเป็งอีกชั้นมันเป็นอุปกรณ์รักษาและเธอก็เอารักษาผมแล้วก็จากไปผมเดินไปเรื่อยๆจนพบลิฟต์ผมลงลิฟต์ไปและพบว่ามันคือสถานีทดลองของ
umbrella ผมเห็นประตูบานหนึ่งผมเข้าไปมันเป็นแหล่งพลังงานชั้นล่างสุดเป็นลาวาผมไปเดินสังเกตุ
และแล้วเจ้าปีศาจที่ผมยิงมันตกสะพานไปมันก็กลับมาในสภาพใหม่

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]2/2a/G_William_3.jpg

ผมสู้กับมันผมหนีเพื่อหาพื้นที่สู้กับมันพลางยิงมันจนไปถึงชั้นล่างสุดมันกว้างพอที่จะสู้และแล้วผมก็สู้กับมันจนกระทั่ง
ปังเฟี้ยว
ไซยาไนต์ยิงจรวดขนาดเล็กในรูปแบบลิปสติกไปปักหลังมันและระเบิดมันเจ็บปวดและล้มคุกเข่าลง
ไซยาไนต์เดินเข้าไปและเอาปืนจ่อกระโหลก “แกคงจะฉีดไวรัสเข้าไปสินะ”
ตอนที่ไซยาไนต์จะเหนี่ยวไกปืนมันตบไซยาไนต์กระเด็นไปโดนแผงควบคุมพลังงานพังไซยาไนต์ยิงตามันมันเจ็บปวดทรมานและเดินตกลงลงไปในลาวาผมวิ่งเข้าไปโอบไซยาไนต์เธอพูดว่า
“ชั้นตอบแทนบุญคุณคูณแล้วนะ”
เธอกล่าวทั้งๆที่ผมไม่ได้ทวงหนี้บุญคุณที่ผมช่วยเธอเลย และเธอก็จูบปากผมและพูดว่า
“ฉันตกหลุมรักคุณซะแล้วสิ”
ไซยาไนต์หมดลมหายใจและตายในที่สุดผมกอดเธอและร้องไห้เมื่อผมทำใจได้ผมก็ปล่อยศพเธอไว้ผมเดินไปตามทางเรื่อยๆก็พบรถไฟที่จอดทิ้งไว้มันยังใช้งานได้ผมเดินไปแต่ก็พบกับหญิงที่ยิงผมในคราวนั้นเธอบอกว่า
“คุณฆ่าวิล” วิลแฟนของเธอหรือเจ้าปีศาจที่ผมยิงมันตกลาวาไป
เธอเล็งปืนมาที่ผมแต่เจ้าปีศาจตัวนั้นก็กระโดมาทับเธอดับโหด
ผมตกใจและรีบตั้งสติและสู้กับมัน [You must be registered and logged in to see this image.]

[You must be registered and logged in to see this link.]

ผมสู้กับมันผมคิดว่าชนะมันไม่ได้แน่มันกลายพันธ์แต่มันก็ขยับช้าทำให้ผมพอได้เปรียบกระสุนผมเหลือไม่มากจนได้ยินเสียงไซยาไนต์มาจากด้านบนและพบ
RPG ตกอยู่ “เสียงนั้นคุ้นนะ” ผมพูดคนเดียวและหยิบ RPG ยิงใส่มัน
ตูม!!! มันตายและมีเสียงสัญญาณว่าสถานีทดลองจะทำลายตัวในอีก 1 นาที
ผมรีบขึ้นรถไฟหนีออกไปสถานีทดลองระเบิด
ผมรอดผมอยู่ที่ห้องคนขับและได้รู้ความจริงทุกอย่างผมพูดชื่อของไซยาไนต์เพื่อไว้อาลัยเธอและออกจากที่นี่ไป


[You must be registered and logged in to see this image.]

[You must be registered and logged in to see this link.]5.jpg

ภายหลังจากที่ชั้นฟื้นจากการที่โดนเจ้าหน้าตัวเมียตบกระเด็นชั้นรักษาตัวเองและไปช่วยไรกันต์และหนีออกไปตอนนี้ฉันอยู่ที่ท่อระบายน้ำของเมืองชั้นออกมาจากท่ออยู่บริเวณโรงแรมแมนดารินและเข้าไปยังห้องพักที่จองไว้และเห็นโน๊ตบุ๊คตัวหนึ่งตั้งอยู่บอสติดต่อมาหาฉัน
“ไงไซยาไนต์เธอทำงานพลาดนะคราวนี้” ฉันเอาผลงานของชั้นวางลงและพูดว่า “เปล่าเลยไม่ได้พลาดนี่คือเนื้อเยื้อและเลือดของวิลไอ้ปีศาจที่ตบฉัน”
บอสดูและบอกว่า “คราวนี้เธอคงได้รางวัลอย่างงามเลยล่ะ”
และกระเป๋าใบหนึ่งที่ตั้งอยู่ข้างๆเปิดออกมันเป็นปืนสลิง “นี่คือรางวัลส่วนเงินน่ะไว้ออกจากทีนี่ได้ก่อนละกัน
ตอนนี้มีเฮลิคอปเตอร์ของเรากำลังไปรับเธอ” ฉันปิดคอมเก็บผลงานและเอาปืนสลิงออกไป
เมื่อไปถึงลิฟต์พวกซอมบี้ตามา “สนฉัยหรอ เสียใจด้วยนะแต่ชั้นรีบ”
ฉันปายิงพวกจนหมดและขึ้นลิฟต์ไปบนดาดฟ้า “โฮก!!!” “อ๊ะแท็งกี้นี่นา”
ปีศาจร่างใหญ่ล่ำบึ้กวิ่งเข้ามาหาฉันแต่ฉันหลบและยิงมันฉันสู้กับมันจนตายและเห็นเฮลิคอปเตอร์บิยมารับและเปิดประตูไว้ให้ฉันฉันใช้ปืนสลิงแล้วขอไปและออกจากที่นี่
หลังจากนั้น 2 เดือนฉันหายจากอากาศเจ็บที่โดนตบกระเด็นตอนนี้ชั้นมีเงินมากสุดๆและใช้ชีวิตเฉกเช่นนักศึกษาทั่วไปและหวังว่าจะได้พบกับไรกันต์อีก


End Separate way


To Be Continue
มีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยละกันครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

เครดิตเล็กน้อย ดัดแหลงเนื้อเรื่องจาก Resident evil The darkside chronicle ตอน Memory in lost town [You must be registered and logged in to see this image.]

ว้าวๆๆๆๆ~ตอนพิเศษสนุกจังเลยฮับ
ภาพเจ๋งมาก+1โลด

สุดยอดมากครับ ตอนพิเศษสุโก้ย!!!!

อย่าหยุดนานซิครับ มาต่อเร็วๆ

chapter2-2จ๋า~ Where are You~?>o<

จะมาต่อให้คืนนี้ครับพอดีเผลอลืมซะแล้วสิขอโทษครับ

ในที่สุดก็คลอดออกมาซะทีหลังจากที่แอบหลับไปนาน [You must be registered and logged in to see this image.]

Chapter 2-2 Wild Thing – Fun with your life

เมื่อทุกคนออกมาจากรถไฟก็มาโผล่ที่สถานีรถไฟหาดใหญ่ทั้งหมดไปสำรวจในห้างโรบินสันที่อยู่ตรงข้ามก็พบโน๊ตที่เขียนว่า “ที่นี่เสี่ยงต่อการติดเชื้อมากเกินไปผู้คนจึงย้ายออกมาแต่ก็มีบางส่วนที่ออกมาไม่ทันติดเชื้อตายกันไปแล้วหากผู้ใดมาที่นี่ให้ไปที่สวนสัตว์สงขลาหรือรอขอความช่วยเหลือที่นี่” โซลอ่านมันแล้วพูดออกมาว่า “Wait my ass bit**” “เอาเถอะยังไงๆที่นี่ก็มีร้านขายปืนอยู่เราไปเอาปืนแล้วไปยังจุดหมายเถอะ” เอนโดรบอก “แต่ชั้นว่าชีวิตคนเราน่ะก็เหมือนดอกซากุระที่ร่วงโรยและหมดต้นอย่างรวดเร็ว” ยูเอะพูด “แล้วยังไง” โซลถาม “ก็หมายความว่าไหนๆเราก็อยู่ในแหล่งช็อปปิ้งแล้วนี่นาแถมที่นี่ก็ไม่มีใครก็ทำอะไรตามใจตัวเองให้สนุกที่สุดเพราะเราจะตายตอนไหนก็ไม่รู้” “ฮึกๆๆ ยูเอะหนูพูดได้ซึ้งกินใจมาก” ฟิริปซ์ชม “ก็ได้ที่ยูเอะพูดก็ถูก” เอนโดรพูด ทั้งหมดจึงทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเองและนัดกันว่าจะมาพบกันที่ห้างในอีก 2 ชม. โซลไปย่านสันติสุขเนื่องจากที่นี่มีเพียงผู้ติดเชื้ออยู่นิดๆหน่อยๆจึงกำจัดและเอาเกมและ PS3 และอื่นๆ ทั้งโปรแกรมวินโดว์ใหม่และเกม PC รวมทั้งเม็ดมะม่วงหิมพานใส่กระเป๋ากลับไปที่ห้าง ยูเอะไปเอาเสื้อผ้าใหม่ๆหรูๆสวยๆมาเปลี่ยนแทนชุดนักศึกษาที่เลอะเทอะแต่ชุดนักศึกษาใส่สบายกว่าจึงใส่ชุดเดิมแถมถ้าเสื้อผ้าเป็นอะไรก็เสียดายแย่ราคาเป็นหมื่นแถมได้มาฟรีๆอีกเลยเก็บใส่กระเป๋าแค่สองสามตัวเท่านั้น ฟิริปซ์ก็ไปในร้าน KFC เอาไก่มาทอดกินเองและนอนพักไปชั่วโมงนึงและไปเอาเสื้อผ้าและอาวุธเล็กน้อย เอนโดรไปดูรอบๆและตรวจสอบเส้นทางไปสวนสัตว์หลังจากนั้นก็ไปเอากล่องปฐมพยาบาลและวัคซีนใส่กระเป๋าตามความจำเป็นและหยิบอาวุธ หลังจาก 2 ชม.ผ่านไปทุกคนก็ไปหาที่พักที่ใกล้กับทางไปสวนสัตว์มากที่สุดระหว่างทาง ฟิริปซ์บอก “หนึ่งคนหัวหายสี่คนเพื่อนตายนะ” ซึ่งคำๆนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าต้องอยู่ร่วมกันไว้

โซลออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่ห่อผ้าเช็ดตัวไว้ผืนเดียว “เฮ้ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวจะแต่งตัว” “จ้าๆเดี๋ยว” หลังจากที่ยูอะเข้าไปในห้องน้ำโซลก็แอบเปิดกระเป๋ายูเอะและเล่นอะไรพิเรนจนยูเอะออกมาจากห้องน้ำเห็นโซลกำลังเล่นคอมอยู่จึงวางใจโดยไม่รู้เลยว่าโซลแอบยุ่งกับกระเป๋าตัวเอง โซลนอนเล่นคอมไปแบบเนียนๆแล้วจู่ๆยูเอะก็นั่งใกล้ๆทำให้โซลใจเต้นเล็กน้อย “ขอบใจนะที่ช่วยชั้นตอนอยู่รถไฟน่ะ” ยูเอะขอบคุณ “อืมไม่เป็นไรเว้ย” “แล้วนี่เล่นอะไรอยู่” “เล่นเกมรีบอร์นภาคใหม่น่ะ” โซลพูดจบยูเอะก็ตาโตขึ้นมา “ภาคใหม่หรอชั้นยังไม่มีเลย” “อยากได้หรอ งั้นนอนกับชั้นสิ” “ไม่นอนหรอก” “ล้อเล่นน่าๆ” ทั้งคู่เล่นเกมกันและคุยกันหยอกล้อกันบ้างวันเวลาที่ทั้งคู่คุยกันมันทำให้ทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่แน่นมากขึ้นเรื่อย ยูเอะเดินไปเอาน้ำในตู้เย็นโซลลุกพอดีแล้วยูเอะก็ลื่นล้มทับโซล เอนโดรเปิดประตูเข้ามา “มีใครต้องการอาวุธมั๊ยเอ๊ะ” เอนโดรอึ้งกับสิ่งที่เห็น “อ๋อคนจีบกันนี่อย่ายุ่งเลยน่าเอนโดรหวังว่า FBI อย่างคุณคงไม่ใช่พวกชอบยุ่งใช่ป่ะไปเล่น Left 4 Dead 2 กันเถอะ” ฟิริปซ์พูด “เอ่อใช่งั้นขอให้มีความสุขกับความรักนะ” เอนโดรลาและปิดประตูไป “เฮ้ยคุณเอนโดร” ยูเอะตะโกน “ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ” โซลเสริม แต่สายไปแล้วเอนโดรกลับห้องไปแล้ว “เฮ้ๆๆ แม่นักเรียนญี่ปุ่นออกซะทีสิ” โซลพูด “โทดที” วันต่อมาทุกคนออกมาจากโรงแรมและมุ่งหน้าไปส่วนสัตว์แต่จู่ๆก็มีน้ำกรดพุ่งมาตรงถนน . . .

To Be Continue

ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

"ไปเล่น Left 4 Dead 2 กันเถอะ "เป็นทางเลือกที่แหล่มมาก(อิจฉาอะ ยังไม่ได้เล่นเลย)

รีบเขียนขึ้นมาเพระจะขอโทษผู้อ่านทุกคนที่หลับยาว [You must be registered and logged in to see this image.]

Chapter 2-3 Wild Thing – Super Car

ซ่า. . . น้ำกรดที่กำลังกัดถนนและแพร่กระจายทุกคนพยายามถอยและมาไปหาต้นตอก็พบกับ
Splitter

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

เอนโดรยิงกลางกะบาลมันอย่างแม่นยำด้วยปืนพกเพียงกระบอกเดียวแม้มันจะยืนอยู่บนตึกสูงก็ตาม(ก็เค้าเป็น FBI นิ) และเดินต่อไปเรื่อยจนไปถึงห้างรีการ์เด้นในขณะที่จะขึ้นลิฟต์ฟิริปซ์ก็สังเกตุเห็นรถเท่ๆคันหนึ่งที่น่าจะใช้การได้จึงเรียกให้ทุกคนหันไปที่รถจึงตกลงหาน้ำมันมาเติมซึ่งน้ำมันถูกจัดเก็บไว้ในห้องๆหนึ่งในห้างและบางส่วนก็กระจัดกระจายสองสามถังทุกคนหาน้ำมันมาได้บางส่วนและเดินไปห้องๆหนึ่งแต่มันล็อคเอนโดรเห็นช่องระบายอากาศที่มีขนาดเล็ก
“ทำไงดี” ฟิริปซ์ถาม “ชั้นไปเอง” ยูเอะเสนอ “ได้เธอตัวเล็กนี่นา”
เอนโดรจึงให้ยูเอะไปแต่โซลก็เสนอว่า “ท่าทางเธอต้องการบอดี้การ์ดนะ”
ทั้งคู่จึงลิดเข้าไปในช่องระบายอากาศเข้าไปโดยให้เอนโดรและฟิริปซ์เผ้าปากทางแต่หารู้รึไม่ว่าพวกเขากำลังเล่น Left 4 Dead 2 กันอยู่
โซลและยูเอะเดินไปและพบกับปีศาจที่เคยเจอที่สถานีวิทยุเบตงทั้งคู่กำจัดมันแถมโชดไม่ดีเจอ
Witch ผู้ติดเชื้อ และ Boomer อีกพวกเขาฝ่าฟันไปด้วยกันจนถึงห้องที่เก็บน้ำมันรถ

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]
[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

แต่ทว่าประตูพังจึงเปิดไม่ได้ จึงเอาปืนยิงและทำให้เกิดช่องเล็กๆที่ยูเอะเท่านั้นที่สมามารถเข้าไปได้ยูเอะรวบรวมความกล้าและเข้าไปพร้อมยืนถังน้ำมันออกมาทั้งหมด
ทั้งคู่น้ำถังน้ำมันมาที่ช่องระบายอากาศที่ติดกับตัวห้างตรงที่เอาโดรและฟิริปซ์เล่น
Left 4 Dead 2 อยู่และค่อยๆยื่นถังน้ำมันออกมาจนหมดและนำตัวโซลกับยูเอะออกมาทุกคนค่อยขนถังน้ำมันออกไปแต่ฟิริปซ์ดันไฟเดินชนสัญญาณกันไฟไหม้จึงมีเสียงดังทำให้ผู้ติดเชื้อแห่กันมาที่นี่ทุกคนจึงรีบขนแล้วก็เติมน้ำมันและยิงกำจัดพวกมันแต่ก็มีอุปสรรค์ที่ใหญ่สุดๆ
ขวางอยู่คือ Tank ที่ปรากฎตัวทุกคนสู้ยูเอะยิงจนกระสุนหมดจึงทิ้งปืนและหาจังหวะเอากล้องถ่ายรูปเปิดแฟลชและถ่ายเจ้า
Tank เมื่อยูเอะถ่ายมันได้แสงแฟลชทำให้มันแสบตัวทุกคนจึงเข้าไปรุมกระทืบมัจนตายแต่ก็ยังไม่จบยังมีผู้ติดเชื้อจำนวนหนึ่งมาทุกคนวิ่งเข้าไปในรถฟิริปซ์ถูกฮันเตอร์พุ่งใส่เมื่อฮันเตอร์จะตะปบฟริปซ์ก็หยำไข่มันจึงทำให้มันเสียหัลก ฟิริปซ์พลิกตัวมันตัวตบตีจนมันตาย “ว้ายช่วยด้วย”
ยูเอะร้อง “อ๊ะ Jockey” โซลตะโกนและยิง Jockey จนมันล้มลงไป “ขึ้นรถ”

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]
[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]
[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

ฟิริปซ์ตะโกนและปิดฝาถังน้ำมันแล้วเอาปืนยิง Head Shot พวกผู้ติดเชื้อจนกระสุนหมดและทุกคนก็ดข้าไปในรถโซลเป็นคนขับโซลสังเกตุคันบังคับอันหนึ่งอยู่ใกล้พวกมาลัยจึงหมุนมันดูและพบว่ามันคือไฮโดรลิก
จึงเล่นกันมันส์ไปสักพักแถมทำให้พวกผู้ติดเชื้อทำอะไรไม่ได้ด้วยและไปเห็นปุ่มรูป “ดาวดำ”
จึงกดปุ่มนั้นมันคือปุ่มไนโตรโซลจึงขับรถพุ่งออกจากห้างไป

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

To Be Continue

ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

สุโก้ยเดสสึเนะ สุดยอดครับผม

ดาวดำ...(ทำไมจู่ๆหน้าแบล็คสตาร์มันผุดขึ้นมาในสมองช้านนนนนนน~!!!)
หนุกๆๆเอาอีกๆ
(ทำเป็นเด็กไปได้=_=^)
จะรอตอนต่อไปน่อ
ตอนที่2-3ภาพโดนมาก+1โลด

มาอย่างรวดเร็วกับตอนใหม่ที่อาจทำให้น้ำตาเล็ดได้

Chapter 2-4 Wild Thing – Flashback

ทุกคนขับรถไปเรื่อยๆแต่ก็มีผู้ติดเชื้อคนหนึ่งวิ่งตัดหหน้ารถทำให้รถเสียหลักพุ่งเข้าป่าไปและชนกับต้นหูกวางต้นหนึ่งกลางป่าและเมื่อฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในกระท่อมไม้เก่าๆหลังหนึ่งฟิริปซ์รีบปลุกทุกคนแล้วก็มีชายชราคนหนึ่ง
“ผมเห็นรถของพวกคุณชนกับต้นไม้น่ะแต่ยังดีที่ไม่เป็นไรเลยพามาที่นี่” “เหรอครับโอย”
เอนโดรพูดพร้อมเอามือเกาหัว “ตามผมมาสิ” ชายชราพูดจบก็ออกจากกระท่อมไปทุกคนรีบตามออกไป
เอนโดรเห็นรูปชายคนนั้นกับหญิงคนหนึ่งแต่ก็ไม่ได้สนอะไรจึงไปต่อแต่ระหว่างทางก็พบกับเหล่าผู้ติดเชื้อบ้างทุกคนเห็นชายชรากำลังเดินข้ามสะพานไปเขาข้ามสะพานไปได้แต่ก่อนที่ทุกคนจะไปถึงสะพานมันก็ขาดลงทำให้ทุกคนตต้องกลับไปที่กระท่อมแต่ระหว่างทางพบเด็กผู้หญิงอายุราวๆ
4 – 5 ขวบถูกแมลงยักษ์ล้อมเอาไว้จึงเข้าไปช่วยและพาเด็กคนนั้นกลับไปที่กระและเมื่อไปถึงก็พบกับชายหญิงและเด็กผู้ชายอายุราวๆ
10 – 12 ปี จู่ๆเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ตะโกนว่า “พ่อจ๋าแม่จ๋าพี่ชาย” และเข้าไปโผกอด “ขอบคุณพระเจ้า
ขอบคุณพวกคุณจริงๆ” ชายผู้เป็นพ่อมอบปืน M79 เป็นการตอบแทนและบอกว่าพวกเขามาตั้งแคมป์แถวนี้และมีรถอยู่แต่มันจุได้แค่
4 คน เอนโดรจึงบอกให้พวกเขาไปและจะหาทางออกจากที่นี่เอาเอง
ทุกคนเดินหาทางออกจากที่นี่จนไปพบโรงพยาบาลร้างแห่งหนึ่งทำให้เอนโดรรำลึกถึงความหลัง
เอนโดรเคยมาที่นี่แต่ก็ไม่เคยบอกใคร จนทุกคนเข้าในนั้น ปัง มีชายคนหนึ่งใส่ถึงคลุมหัวสีดำถือขวานวิ่งมาทางพวกเขา
ยูเอะตกใจไปถ่ายรูปเขาทำให้เขาร้องอย่างทรมานและหายไป “นั่นมันอะไรน่ะ” ฟิริปซ์ผวา
“ผีมั้ง” โซลตอบ “เหวอ!!!” ฟิริปซ์ร้อง ยูเอะจึงตบเกรียนจนฟิริปซ์หยุด “ใจเย็นค่ะลุง” ทุกคนเข้าไปในห้องที่ชายคนนั้นออกมาและบนพื้นมีหนังสือพิมพ์เก่าๆฉบับหนึ่ง
ยูเอะนำมันขึ้นมาและเห็นข่าวที่พาดหัวหน้าหนึ่งเกี่ยวกับที่นี่ “โรงพยาบาลผีสิง
โรงพยาบาลแห่งนี้มีข่าวการตายและหายตัวของคนไข้เป็นประจำอย่างไม่ขาดสายคนไข้บางรายตายอยู่ใหห้องสภาพศพ
ดับโหด อ่านต่อหน้า 21” ทุกคนมาดูและหน้าซีดเพราะสิ่งที่เห็นเมื่อกี๊อาจเป็นวิญญาณก็ได้
เห็นเข็มฉีดยาทีทมียาอะไรบางอย่างอยู่จึงเก็บเอาไว้

ฟิริปซ์ , โซล ,ยูเอะออกจากห้องเอนโดรบอกว่าเดี๋ยวจะตามไปเขานึกความหลังที่นี่สถานที่แห่งนี้คือฝันร้ายเพื่อนของเขาตายที่นี่เขาเห็นปืนลูกซองตั้งอยู่ใกล้ๆพร้อมกระสุนจึงเก็บมันและตามทุกคนไปจนไปถึงห้องใต้ดินมีทางเดินอยู่มีประตูบานหนึ่งเมื่อเปิดเข้าไปก็พบกับรากของต้นอะไรซักอย่างแล้วจู่ๆเถาวัลล์ก็พุ่งมาจะตบหน้าเอนโดรที่ซึ่งเป็นคนเปิดประตูแต่โชคดีที่หิดทันและสังเกตุเห็นเถาวัลขนาดใหญ่และมันมีตาสีแดงขนาดใหญ่เอนโดรจึงลองนำยามาฉีดใส่เพราะความสงสัยมันได้ผลเถาวัลนั้นเหี่ยวเฉาและตายในที่สุดทุกคนจึงเดินตามทางเดินไปและพบกับห้องเก็บยาขนาดเล็กเอนโดรเห็นตู้น้ำตู้หนึ่งในนั้นบรรจุน้ำยาที่เขาใช้เมื่อกี๊จึงเติมใส่เข็มฉีดยาและเห็นอีกอันจึงเติมไปเผื่อแล้วจึงนำขวดเปล่าๆมาใส่น้ำยาไว้ใช้ด้วยยูเอะเก็บกุญแจได้อันนึงทุกคนออกจากห้องไปและขึ้นบันไดยูเอะบอกให้ทุกคนหยุดและลองใช้กุญแจเปิดประตูบานที่อยู่ติดกับบันไดแต่ก็ใช้ไม่ได้จึงเก็บไว้ใช้กับประตูบานอื่นแต่ทันไรชายคนนั้นก็ปรากฎตัวอีกครั้งโซลตดใส่ทำให้มันหายไปแต่ทุกคนก็อ้วกแทบแตกเพราะกลิ่นเหมือนกับซากอะไรก็ไม่รู้ตายและเดินข้นชั้นสองไปและเข้าห้องผู้ป่วยหมายเลข
205 ห้องนั้นทำให้เอนโดรเห็นภาพในอดีตเพื่อนของเขาตายในสภาพศพที่เละเทะแขนขาขาดตาหลุดออกมาจึงรีบปิดและไปยังอีกห้องและเห็บเถาวัลล์ที่มีอะไรบางอย่างคล้ายๆกับหัวใจมันเต้นเอาๆ
เอนโดรจึงลองฉีดยาและทำให้มันเหี่ยวเฉาและเปิดทางที่เถาวัลล์มันปิดทางตรงหน้าประตูห้องและพบกับประตูบานหนึ่งเมื่อเปิดเข้าไปก็พบกับ
Witch จึงรีบกำจัดมันและนำกุญแจที่อยู่ในมือมันออกมาและไปยังห้องที่ติดกับทางขึ้นเมื่อเข้าไปฟิริปซ์พบขวานจึงหยิบอย่างไปรีรอยูเอะนำกุญแจไปไขแต่ก็ไม่ได้ผลจึงลองอีกดอกมันเปิดได้และพบว่ามันเป็นห้องทำงานเล็กๆ
เอนโดรนึกถึงภาพเพื่อนของตนที่กำลังทะเลาะกับเจ้าของโรงพยาบาล “เฮ้ยๆพี่เป็นอะไรป่ะ”
โซลถาม เอนโดรตอบ “เปล่า”
และส่ายหัวไล่ความคิดไปยูเอะเห็นรูกุญแจจึงลองใช้กุญแจอีกดอกไขและก็พบสวิตช์รูปสึนะจึงลองกดดูมันทำให้ชั้นวางหนังสือใกล้ๆเปิดออกและพบกุญแจกับสมุดเล่มหนึ่งวางอยู่หน้าทางจึงเก็บกุญแจและอ่านมันในสมุดเขียนว่า
“ที่นี่ทำงานให้กับอัมเบลล่าและเจ้าของโรงพยาบาลนำลูกสาวไปเป็นตัวทดลองกับไวรัสและนำมา
Fusion กับพืชกลายพันธุ์จนกลายเป็นต้นไม่ที่กำลังจะปกคลุมที่หวังว่าคงได้อ่านมันในสักวันนะเอนโดร
BY จอร์จ” “เอนโดรนี่มันอะไรกันน่ะ” ยูเอะสงสัย
เอนโดรจึงจำใจเล่าให้ฟังว่าเขามากับเพื่อนที่นี่เพื่อทำภารกิจเจรจาให้ปิดที่นี่เขารอดมาได้แต่เพื่อนของเขาตายในสภาพที่เละเทะ
ฟิริปซ์ถึงกับซึ้งน้ำตาคลอเบ้าและตบไหล่เอนโดรสองครั้งและเดินไปตามทางและมาโผล่ที่ดาดฟ้าของที่นี่มีดอกไม้ยักษ์เอนโดรวิ่งเข้าไปฉีดยาดอกไม้นั่นและมันก็เหี่ยวลงโรงพยาบาลแห่งมีบางส่วนเริ่มพังลงมาและจู่ๆก็มีต่อดินยักษ์ปรากฎตัวทุกคนช่วยกันกำจัดมันและลงไปห้องใต้ดินเพื่อกลับไปเอายาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังมาจากห้องจึงเข้าไปดูพบว่ารากของมันเริ่มเปิดออกเอนโดรจึงสั่งให้ทุกคนโจมตีใส่ฟิริปซ์ปาขวดยาใส่และเอาขวานฟันมันอย่างจังทุกคนช่วยกันกำจัดมันจนมันตายและคายร่างผู้หญิงคนหนึ่งออกมา
ครืน!!! “ที่นี่กำลังถล่ม ไปเร็ว” ฟิริปซ์ตะโกนทุกคนรีบออกจากห้องไปและพบกับชายคนนั้นอีกครั้งแต่ทุกคนสังเกตุว่าเขาไม่มีขาแถมเศบคอนกรีตที่ตกใส่ก็ทะลุผ่าน
“ไม่ต้องกลัวที่นี่มีทางออกฉันนำทุกคนมาที่นี่เพื่อกำจัดและชั้นจะได้ไปเกิดแต่คุณทำลายที่นี่”
เขาถอดหน้ากากและเขาวิ่งมาพร้อมง้างขวานด้วยสีหน้าที่โกรธเกรี้ยว
ฟิริปซ์กระโดดเตะเขาทำให้เขาหายไปทุกคนหนีออกไปจากที่นี่

ชายคนนั้นเดินเข้าไปในห้องที่มีวัลล์และเข้าไปกอดร่างภรรยาของเขาเป็นครั้งสุดท้าย
“ที่นี่พังลงแล้วสิขอโทษนะคอนีเลียที่ชั้นทำไปเพราะตอนนั้นกำลังบ้างานสุดๆทำไปโดยไม่ตั้งใจขอโทษ
ฮือ” ชายคนนั้นร้องไห้และเพดานก็หล่นมาทับเขาและร่างของภรรยาที่นี่โรงพยาบาลก็พังลงทุกคนใช่เวลาออกจากที่นี่
1 วันเต็ม และมาโผล่ที่สวนสัตว์

To Be Continue

ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

โอ้ โซลผายลม...
ท่าาทางจะเหม็น เหอๆ [You must be registered and logged in to see this image.]

ตอนนี้ผมว่ามันคงสั้นหน่อยแหละแต่เรื่องยังไม่จบง่ายๆหรอก

Chapter 2-5 Wild Thing – ZOO

หลังจากออกจากป่ามาได้ก็มาโผล่ยังหมู่ย้านแห่งหนึ่งทุกคนเดินไปตามทางและพบกับสวนสัตว์แต่ประตูทัรล็อคทุกคนจึงช่วยกันปีนข้ามประตูไปจนเข้าไปในสวนสัตว์จนไปถึงสะพานข้างล่างเป็นส่วนที่เสืออยู่แถมเป็นเสือที่ติดที่เชื้ออยู่และจู่มีลิงพุ่งใส่ยูเอะทำให้เธอตกลงไปข้างล่างโซลโดลงไปช่วยตามข้างล่างมีเสืออยู่
5 – 6 ตัว

โฮก!!! มันคำรามโซลและยูเอะถอยไปจนสุดกำแพงและเอาตัวเข้าไปบังยูเอะไว้ โฮก
มันพุ่งใส่โซลแต่โชคดีที่เอนโดรยิงมันก่อนที่มันจะทำอะไรโซลและแล้วก็ช่วยทั้งคู่ได้เอนโดรและฟิริปซ์จะลองสำรวจที่นี่และปล่อยให้โซลกับยูเอะหาทางออกกัน
ยูเอะเห็นศพคนนั่งอยู่ใกล้ๆประตูและในมือก็ถือกุญแจจึงเก็บมันและไขประตูออกไปพร้อมโซลจนไปพบกับพวกเอนโดรอีกครั้งแต่จู่ๆก็มีช้างพังกำแพงใกล้ๆเข้ามาและมันวิ่งมาทุกคนหนีจนเข้าไปในร้านอาหารบนเขาแห่งหนึ่งนี่และเห็นชายคนหนึ่งในสภาพบาดเจ็บอยู่ทั้งหมดพยายามจะช่วยแต่ช้างก็เอางวงมาจับตัวเขาและกินเข้าทุกคนหนีจนเข้าไปในที่ทำการของที่นี่และเข้าไปในออฟฟิศพบชายคนหนึ่งยืนอยู่เขาไม่เป็นอะไรเมื่ออนโดรเข้าไปคุย
“คุณครับเป็นอะไรมั๊ย” “ไม่เป็นไร” เขาตอบ “แต่พวกคุณช่วยอะไรหน่อยได้มั๊ย” “อะไร”
“ขังช้างตัวนั้น” ชายคนนั้นบอก “ยังไง” “ที่นี่จะมีส่วนที่จัดแสดงช้างอยู่ตรงนั้นจะมีประตูสำหรับนำช้างเข้ามาเราขังมันไว้ได้ผมจะไปเปิดสวิตช์ไฟให้”
เขาเดินไปเปิดแผงควบคุมใกล้และเฝ้าอยู่ที่ห้อง ทุกคนหามันและล่อไปยังส่วนและขังมันในที่สุดและกลับไปหาเขา
“พวกคุณทำได้ดีมากตอนนี้เราปลอดภัยแล้วเราจะไปจากที่นี่กันผมจะนำทางเอง”
ทุกคนตามเขาไปจนไปยังห้องๆหนึ่งที่มีแต่กรงขังและจู่ๆก็มีสิงโตตัวเมียตะครุบและกัดกินศพทุกคนตะลึงกับภาพที่เห็นมันวิ่งมาแต่โชคดีที่ยูเอะถ่สยภาพในสภาพที่เปิดแฟลชทำให้มันแสบตาและถอยไปในที่สุดทุกคนออกมาจนถึงประตูหลังของที่นี่และมีรถคันหนึ่งแต่ก็มีสิงโตตัวผู้สัตว์ที่ได้ฉายาว่า
“สิงโตจ้าวป่า” มาขวางทางไว้ ทุกคนสู้กับมัน
“อ๊ะหระสุนหมด” โซลพูดขึ้น “เอาไป”
เอนโดรโยนแม็คกระสุนไปให้ยูเอะสังเกตุศพทหารศพหนึ่งมีปืนและระเบิดอยู่จึงหยิบมายิงและปาระเบิดใส่มันแต่มันยังไม่ตาย
มันวิ่งมาทางฟิริปซ์แต่โชคดีที่เขากระโดดเตะมันคอหักและทุกคนก็ขึ้นรถและออกจากที่นี่ไป

To Be Continue

ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

ยิงมันเลยยยยยย เปรี้ยง!!!!!!!!!ๆๆๆๆๆๆ ย้าๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆๆๆ(บ้าไปแล้วเรา)

โซลกับยูเอะเนี่ยมันมีลับลมคมในแฮะ
(อ้ากกกกกกก~!!!จิ้นเตลิดแล้วช้านนนนน)
ฟิริปซ์เก่งอ่ะเตะสิงโตจนคอสิงโตหักได้ด้วย*-*
(ท่าทางจะแรงเยอะ เหอๆ)

ถ้าอาเฮียฟิริปซ์ไม่แรงจริง คงไม่ปิดท้ายทุกดอกหรอกครับ (พี่แกแร๊งแรง) สงสัยอิจฉามั้งครับ ไม่มีคู่กับเขาบ้าง เลยเตะระบายอารมณ์

cartoonclub พิมพ์ว่า:ถ้าอาเฮียฟิริปซ์ไม่แรงจริง คงไม่ปิดท้ายทุกดอกหรอกครับ (พี่แกแร๊งแรง) สงสัยอิจฉามั้งครับ ไม่มีคู่กับเขาบ้าง เลยเตะระบายอารมณ์

ท่าทางคงจะเป็นอย่างงั้น (มั้ง)55+

ท่าทาง FIC ผมจะกลายเป็นกระทู้สำหหรับคุยซะแล้วสิ เห็นคุณ โคโค่ กับ Fonta
เมาท์แตกกันจัง
หุหุ

Chapter 3 -1 The E.N.D – Tyrant project

ณ เบตง 2.01 น.

“ปล่อยชั้นนะ” หญิงสาวสะบัดมืออกจากคนขับเฮลิคอปเตอร์“แต่มันอันตรายนะที่จะกลับไปนะ” ชายคนขับกล่าว“ช่างมันสิแต่มันมีสิ่งอื่นที่สำคัญกว่า
ตัวอย่างเชื้อที่สำคัญสำหรับการคิดค้นยาแก้ มันเป็นสิ่งที่ช่วยคนทั้งโลกได้ ได้โปรดให้ชั้นไปเถอะ” หญิงสาวอ้อนวอน “ก็ได้แต่แค่ 3 ชม. นะ” “โอเค ขอบใจนะ รออยู่นี่แหละ”

ปัง ปัง ปัง เสียงปืนลั่นในล๊อบบี้ของสถานีวิจัยแห่งหนึ่งกลางหุบเขา “เป็นอะไรเปล่าคะ”ยูเอะถามชายคนหนึ่ง “อืม” วื้ด เสียงประตูอัตโนมัติ เปิดออก “ระวัง”
เอนโดรหันปืนไปทางเธอ “เดี๋ยวเธอไม่ได้ติดเชื้อ” “คาโนะนี่มันอะไรกันน่ะ”เมื่อสิ้นคำพูด บาทาของโซลก็บินมาลูบหน้าเธอซะกระเด็น “อ้าวไม่ได้ติดเชื้อนี่นา”
โซลพูด “ก็เออดิไอ้โง่” ฟิริปซ์ด่า โซล หลังจากนั้นก็ทำความรู้จักกัน “หลินนี่คือตัวอย่างเชื้อที่เหลืออยู่ตอนนี้ไม่เหลือทางออกเลย
มีทางออกตรงประตูหลังเหลืออยู่แต่มีสัตว์ทดลองหลุดออกมาจนเกือบทั่วทั้งสถานีวิจัยแล้ว” “เดี๋ยวๆ
อะไรนะสัตว์ทดลองไวรัสอะไรกันน่ะ” เอนโดรถาม “เราคงบอกไม่ได้หรอก” เคโนะปฎิเสธ “บอกมาผมคือ FBI นะ” เอนโดรพูดพร้อมโชว์บัตรให้ดูชายคนนั้นจำใจต้องบอก “เชื้อพวกนี้น่ะคืออาวุธชีวภาพที่ทำให้คนเรายื้อชีวิตออกไปได้แต่มันผิดพลาดกลายเป็นทำให้คนเป็นซอมบี้แล้วจู่ๆมันก็รั่วไหลออกมาทำให้4 จังหวัดในภาคใต้ สงขลา,ยะลา,นราธิวาสและปัตตานี เป็นเมืองที่มีแต่พวกมันส่วนสัตว์ทดลองนั่น คือสิ่งที่เราคิดค้นและสร้างมันขึ้นมาเพื่อขายให้กับกองทัพของประเทศแต่มันยังไม่สมบูรณ์แล้วดันหลุดออกมาได้มันดุร้ายทีเดียว” ออด....ๆ.....ๆเสียงสัญญาณดังขึ้นจู่ๆประตูเหล็กก็มาปิดทางเข้าออก “อะไรเนี่ย”
“สงสัยระบบจะมีปัญหาเราไปดูกัน” คาโนะและหลินแยกย้ายไปดูในที่ต่างๆของสถานีวิจัยพวกยูเอะ,โซล,เอนโดร,ฟิริปซ์ ไปสำรวจในที่อื่นๆ
จนพบกระรอยเลือดบนแป้นพิมพ์ที่มีตวเลข “เฮ้ชั้นว่ามันน่าจะจำเป็นนะ” เอนโดรพูด“งั้นก็ช่วยๆกันจำละกัน 489” ยูเอะเสนอทุกคนเดินไปและพบบานประตูเหล็กอันใหญ่ปิดอยู่และมีแป้นพิมพ์เลขอยู่ใกล้จึงกดตามที่จำ“ไม่ได้ผล” เสียงคอมฯกล่าว “งั้นลอง 948” โซลเสนอ และจากนั้นก็ลองผิดลองถูกกันจนประตูเปิด
“849 นี่เอง”เอนโดรพูดและพบประตูสองบานบานนึงจำเป็นต้องใช้การ์ดแต่อีกบานนึงภายในเป็นทางเดินที่มีเลเซอร์กันอยู่
ฟิริปซ์มองผ่านกระจกในห้องและเห็นแผงควบคุม “เฮ้ทุกคนมาดูนี่สิ” “อะไรลุง” โซลถาม “แผงควบคุมถ้าเราเข้าไปห้องนั้นได้เราจะผ่านมันไปได้
และทุกคนห็หาสวิตช์จนเจอและผ่านมันไปจนมาพบกับศพหญิงผิวสีคนหนึ่งนอนอยู่ใกล้ๆกองไฟใกล้ๆร่างของเธอมีการ์ดตกอยู่
จึงลองใช้กับประตูทางเดินใกล้ๆ แต่จู่ๆก็มีอะไรบางอย่างพุ่งออกมาจากกองไฟ
สิ่งที่เห็นมันเป็นสัตว์ร้าย หน้าตาคล้ายงูมีแขน มีขา

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

“นี่คงเป็นสัตว์ทดลองที่หลุดออกมาสินะ” เอนโดรพูด “เหวอ”ฟิริปซ์ตกใจจนเอาบาทาไปลูบหน้ามันซะกระเด็นเข้ากองไฟอย่างงดงาม
และมันก็ถูกเผาทั้งเป็นหลังจากนั้นทุกคนก็ทดลองใช้การ์ดมันได้ผลและกลับมาตรงที่เดิมจุดที่มีศพตรงนั้นมีประตูใกล้จึงทดลองใช้การ์ดมันก็ได้ผลอีกครั้งและเมื่อมันเปิดออกก็พบหลินกำลังจัดการกับแผงควบคุมอยู่“ตอนนี้มีแต่ประตูหลังในเขตพื้นที่ระดับสองเท่านั้นที่ยังใช้งานได้อยู่ตอนนี้ชั้นจะลองหาทางเปิดทางออกอื่นดูพวกคุณไปดูคาโนะหน่อยสิแต่ก่อนไปคุณน่าจะลองหาสารเคมีในห้องนี้ไปเป็นอาวุธนะ” เธอพูดและแนะนำทุกคน
หลังจากยูเอะ,โซล,เอนโดร,ฟิริปซ์ ลองหาสารเคมีที่ใช้ได้มาเป็นอาวุธจึงออกจากห้องไปอีกฟากของประตูใกล้ๆเป็นห้องที่มีเลเซอร์กันอยู่ใกล้ๆหลังเลเซอร์มีพวกสัตว์ทดลองที่พบเมื่อครู่และขึ้นไปบันไดที่อยู่ข้างหน้าและเข้าประตูที่อยู่ข้างๆในนั้นทุกคนพบกับคาโนะกำลังทำอะไรบางอย่างใกล้ๆนั้นมีแคปซูลขนาดใหญ่ในนั้นเต็มไปด้วยไอเย็นจึงไม่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน

เมื่อเอนโดรจะเข้าปถามเขาก็พูดขึ้นก่อนที่เอนโดรจะพูด
“โอ้พอดีเลยชั้นกำลังต้องการ MO-DISK น่ะพวกคุณช่วยไปเอาให้หนิอยได้มั๊ยมันอยู่ตรงคอมใกล้ๆนี้แหละ”
ยูเอะเดินไปที่คอมฯ นั่นและหยิบ MO-DISK ออกมาและนำไปให้
คาโนะรีบเอาแผ่นมาใส่ในเครื่องที่เขากำลังใช้งาน ทุกคนเบื่อๆจึงหันมาเล่นเกม Left 4 Dead 2 กันไปพลางๆ เมื่อผ่านไปซักครู่คาโนะก็ตะโกนว่า “บิงโกในที่สุด” แคปซูลเปิดออกชายร่างยักษ์หุ่นล่ำกำยำแข็งแรงใส่เสื้อโค๊ทสีเขียวเดินออกมาทุกคนรีบเก็บเกมและถอยทางให้เขาและเขาก็กระโดดออกนอกห้องทางหน้าต่างไป
“เพล้ง” เบื้องล่างมีแต่สัตว์ทดลองที่ดุร้ายมันพยายามจะโจมตีเขาแต่แล้วเขาก็โจมตีพวกมันจนตาย “นั่นอะไร” เอนโดรถามคาโนะ “นั่นคือมนุษย์ทดลอง Tyrant นั่นคือบิดี้การ์ดของเราเขามีโปรแกรมสำหรับกำจัดผู้ติดเชื้อและเขาก็ไม่มีจิตใจในร่างกายหมอนั่นน่ะมีระเบิดฝังอยู่เราสามารถกำจัดเขาได้ด้วยรีโมตนี่”
คาโนะพูดพร้อมชูรีโมตขึ้นมา “นี่คุณหมายความว่าพวกคุณเอาคนมาทดลองหรอ” เอนโดรพูดอย่างโมโหและทำท่าจะต่อยคาโนะ
“เปล่านะๆ เราสร้างเขาขึ้นมา” “งั้นก็แล้วไป”
และทุกคนก็ออกจากที่นี่คาโนะและหลินนำไปก่อนและเมื่อถึงประตูหลังในพื้นที่ระดับสองคาโนะก็พูดว่า
“หลินไวรัสนี่ได้ผลแฮะเอาล่ะออกจากที่นี่กันแล้วชั้นจะหาจังหวะระเบิดมันทิ้ง” ไทแรนท์
แอบฟังอยู่ใกล้ๆคำพูดนั้นมันทำร้ายจิตใจมันเหมือนเข็มนับร้อยทิ่มแทงหัวใจ
ไทแรนท์เดินไปและต่อยคาโนะกระเด็น ทุกคนตามมาถึงและเห็นสิ่งที่เหลือเชื่อ
พวกเขาไม่รู้สาเหตุ คาโนะนอนกองกับพื้นหลอดไวรัสตกอยู่บนพื้น ไทแรนท์เหยียบหลอดไวรัสแตกอย่างไม่ไยดีและชกลินดาตกร่องข้างๆไป
“โอย . . .”
คาโนะร้องอย่างเจ็บปวดและพยายามเอื้อมไปหยิบรีโมตแต่มันก็ตกลงไปในร่องข้างอีกครั้ง
ไทแรนท์กระทืบคาโนะจนตายและหันมาทางทุกคน

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

To Be Continue
ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยครั[ [You must be registered and logged in to see this image.]

จบแล้วๆ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและคอมเม้นมันส์ๆของคุณโคโค่และ Fonta
ด้วยครับ
แน่นอนว่าผมจะมีผลงานดีๆมาให้ทุกคนอ่านแน่นอน และทั้งหมดนี้ก็มีทั้ง หมด 12
ตอนรวมตอนพิเศษด้วยเป็น 13 นะครับ หวังว่าคงจะรอฟิคเรื่องต่อไปของผมด้วยนะครับ

Chapter 3 -2 The E.N.D – the end of road

ทุกคนเห็นศพของคาโนะถึงกับพูดไม่ออก
ไทแรนท์หันมาทางพวกเขาหวังจะมาทำร้ายเอนโดรหลบมันและไปหยิบบัตรของคาโนะเพราะเขาหวังว่ามันคงมีประโยชน์
ไทแรนท์ วิ่งไปทางเอนโดรแต่ฟิริปซ์ยิงใส่หลังมันทำให้มันโกรธทุกคนวิ่งหนีและวนอยู่ทีนี่จนกับประตูในพื้นที่ระดับสองเอนโดรจึงลองใช้การ์ดมันได้ผลทุกคนวิ่งเข้าไปในนั้นยูเอะเห็นท่อเหล็กตกอยู่จึงเก็บมันและใช้เป็นอาวุธทุกคนหนีไปตามทางและเข้าไปในลิฟต์มันตามมาถึงแล้วเอนโดรรีบกดลิฟต์แต่มันไม่ทำงานจึงกดรัวๆมันใกล้เข้ามาจวนจะถึงแล้วลิฟต์กำลังจะปิดมันมาถึงลิฟต์แล้ว

ฝึบ จอดับ “ทีวีไดเรคยินดีเสนอหล้วยงาช้างกล้วยขนาดใหญ่หอมหวานน่ากิน
เราขายคุณในราคาเพียง ลูกละ 90 บาท เท่านั้นยังไม่พอถ้าโทรมาใน 1 วินาทีนี้เราแถมกล้วยเทพพนมเอาไปกราบไหว้บูชาเทพเจ้าได้เลย ยังยังไม่พอถ้าเป็นคนแรกที่โทรมารับบ้านพร้อมหนี้สินไปเลยยังอีกแถมฟรี PS 3 พร้อมหนี้สิน มูลค่า 200,000,000บาท!!!”

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

ฉึบตัดกลับมาที่เดิมทุกคนลงลิฟต์และมาโผล่ที่ทางระบายน้ำข้างล่างพบหลินนอนอยู่ “เจ๊” ยูเอะตะโกนทุกคนเดินไปตามทางหวังจะไปช่วย ตึง!!! ไทแรนท์โดลงมาจากด้านบนและอยู่ด้านหลังพวกเขาทุกคนวิ่งไปตามทางและเห็นพื้นกำลังจะพังเอนโดรจึงสั่งให้ทุกคนกระโดดเหยียบให้พังและมันก็พังลงไปจริงๆเมื่อไทแรนท์มาถึงก็ไม่เห็นพวกเขาจึงเดินไปทางอื่น
ทุกคนอยู่ในทางระบายน้ำและเห็นหลินนอนอยู่ตรงหน้า เอนโดรเดินไปเหยียบอะไรบางอย่างมันคือรีโมตระเบิดเอนโดรเก็บมันไว้และตามทุกคนไป
“พูดหน่อยสิ” โซลถามและตุ๋ยน้ำลายใส่ เจ๊หลินลุกขึ้นและกระโดดเตะโซล เขาหลบ
ยูเอะหลบ ฟิริปซ์หลบและสุดท้ายก็ไปโดนของกลางของเอนโดร ครืน ท่อน้ำเริ่มทำการระบายทุกคนถูกน้ำซัดและกระจัดกระจายไปโซลและยูเอะมาโผล่ที่ท่อระบายน้ำแห่งหนึ่ง(ที่เดียวกับไซยาไนต์) และทั้งคู่ขึ้นมาจากท่อและเห็นหลินเดินไปที่โรงแรมจู่ๆก็ถูกใครก็ไม่รู้ยิงทั้งคู่เข้าไปช่วยและพาเข้าไปในที่ปลอดภัย เอนโดรและฟิริปซ์อยู่ที่เดิมและทั้งคู่ก็หาทางออกและพบกับโซลและยูเอะในที่สุดทุกคนพากันไปยังจุดที่หลินบอกแต่จู่ๆ
ไทแรนท์ก็ปรากฎตัวและกลายพันธ์

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

“ไปทุกคนไป” เอนโดรสั่งให้ทุกคนไป
“ไม่ คุณจะบ้าหรอ” โซลตะคอกใส่ “ไปซะ” จู่ๆพวกผู้ติดเชื้อเริ่มแห่มา
ทุกคนจำใจต้องไปโดยทิ้งเอนโดรโดยไม่มีทางเลือก ทุกคนขึ้นเฮลิคอปเตอร์ออกไป
แต่จู่ๆเชือกที่มัดตู้คอนเทรนเนอร์นั้นมันก็ขาดและหล่นลงมาตรงทางออกที่ถูกปิด
เอนโดรหนีมันจนไปถึงทางออกจู่ๆ ก็มีอะไรบางอย่างจับตัวไทแรนท์และทำมันกลายพันธ์
เอนโดรพยายามสู้จนมันล้มลงและนึกขึ้นได้ว่ามีรีโมตอยู่จึงกดมันและร่างไทแรนท์ก็ระเบิดทำให้เจ้าสัตว์ประหลาดนั้นเปิดหัวใจมันออกเอนโดรหระหน่ำยิงจนมันตายและขับรถบันทุกออก
เฮลิคอปเตอร์ออกจาก 4 จังหวัดนั้นได้
ทางรัฐบาลส่งนิวเคลียร์และมิดไซลืไปเพื่อระงับการแพร่เชื้อ

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

เอนโดรกลับไปอเมริกาและรายงานให้ประฐานาธิบดีฟังทำให้เขาได้เลื่อนขั้นเป็นสายลับระดับชาติ
ฟิริปซ์ทำใจได้และพยายามเก็บตังค์ซื้อบ้านงามๆหลังนี้

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

ส่วนโซลและยูเอะ
หลังยูเอะเรียนจบยูเอะเป็นช่างภาพให้กับนิตยสารท่องเที่ยวทั่วโลกส่วนโซลก็เปิดร้านอาหารส่วนตัวและก็ยังแอบเป็นแฮคเกอร์แบบเดิม
โซลและยูเอะคบกันเป็นเพื่อนได้ 4 – 5 ปีจากนั้นก็เป็นแฟนกัน 1 – 2 ปี จากนั้นก็แต่งงานและมีความสุขด้วยกัน

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

The End


ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

ขอบคุณทุกกำลังใจที่ทำให้ Fic เรื่องนี้มาถึงตอนจบ

เตรียมพบกับนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

credit

write - Akira_Kung

Story - Left 4 Dead , Resident evil out break File#2

ค้นหาภาพต่างๆพร้อมเครดิตจาก Gooole

ติดตาม [You must be registered and logged in to see this link.]มาก็นานครับ ตั้งแต่เริ่มหาตัวละคร จนตอนนี้เรื่องนี้ก็จบ รับรองเรื่องต่อไป ฮุฮุ เดี๋ยวไปสมัครแน่นอนครับ

นั่นไงว่าแล้วเชียวไอ้โซลมันมีลับลมคมในกับยูเอะที่แท้ก็แอบกิ๊กกันนี่เอง(//โดนเตะ)
เสียดายแฮะจบซะแระT^T
จะติดตามเรื่องต่อไปละกัน(ตามไปสมัครแน่ คุคุคุ)

จบได้ภาพสวยมากอ่ะ ><