Left 4 dead (3) ปิดรับสมัคร ตอนจบ

สวัสดีประชาชีทุกท่าน ตามหัวข้อต้องการตัวละคร 4 ตัว

รายชื่อตัวละครที่ผ่านการพิจารณา

ยูเอะ
โซล
ฟิริปซ์
เอนโดร

ส่วนบุคคลที่ไม่ผ่านนั้นจะมีบทในตอนที่พิเศษ

ไ้ด้แก่

ไซยาไนต์และไรกันต์

Intro

ณ ประเทศไทย เบตง เมืองใต้สุดสยาม เกิดเหตุประหลาดขึ้นเชื้อไวรัสปริศนาที่แพร่จาก คนสู่คน คนสู่สัตว์ ด้วยการกัด

ฝันร้ายนี้เป็นฝันร้ายที่มิอาจลืมเลือน ของพวกเรา

รีบๆมาสมัครน้าาาาาา >w<

ชื่อ: ไรกันต์
อาชีพ: กำจัดคำปริศนาทั้งหลายเเหล่
อายุ: 26
นิสัย: ไม่ค่อยพูดกับใครสนใจเเต่งาน โดยเฉพาะเรื่องที่ ลึกลับปริศนา
อาวุธ: (ห้ามเว่อร์) // ปืน
ความสามารถพิเศษ: (ห้ามเว่อร์) ยิงเเม่น เป็นผู้นำที่ดี

ปล. เรื่องดูเเล้วน่าติดตามมากๆ ฮะ ผมจะติดตามให้ได้ มัดจำไว้ +1 เคมะ 555

ชื่อ:โซล
อาชีพ:แฮ็คเกอร์(ได้รึป่าวอ่ะ)
อายุ:21
นิสัย:ขี้เล่นแต่เมื่อต้องทำงานจริงๆก็ทุ่มสุดตัวชนิดที่ว่า ใครขวางตาย(เหอๆ)
อาวุธ:ปืนพก มีดสั้น
ความสามารถพิเศษ:คาราเต้และเทควันโด้สายดำ

ฝากพิจารณาด้วยเน้อ~
ปอลิ่ง.เนื้อเรื่องน่าสนยังไงก็จะคอยอ่านนะ^^+1โลด

ชื่อ: เอนโดร

อาชีพ: FBI

อายุ: 27

นิสัย: มั่นใจในฝีมือตัวเอง เอาจริงเอาจัง

อาวุธ: (ห้ามเว่อร์) ปืน กับมีดพกฃ

ความสามารถพิเศษ: (ห้ามเว่อร์) head shot ได้อย่างแม่นยำ แม้จะอยู่ระยะไกล

ชื่อ:ฟิริปซ์
อาชีพ:พนักงานบริษัทธรรมดาที่เผอิญต้องจับอาวุธมาสู้กะซอมบี้ เพราะเหตุผลอย่างเดียวคือต้องรอด...
อายุ:23
นิสัย:เหงียบๆ นิ่งๆ ไม่ค่อยจะยอมพูดยอมจากับคนในทีม เพราะยังช็อคไม่หายกับเรื่องซอมบี้(ดูจะเป็นคนจิตหลอนนิดๆ) ในหัวมีแต่เรื่องต้องเอาตัวรอดอย่างเดียว.. แต่เป็นคนที่รอบคอบมาก ระวังหน้าระวังหลังตลอด
อาวุธ:ปืน และมีดสั้น(ที่เก็บมาได้)
ความสามารถพิเศษ:ยิงปืนและใช้อาวุธได้อย่างคล่องแคล่วและแม่นยำ ถึงแม้ว่าจะเป็นพนักงานธรรมดาแต่ด้วยความคิด ของเขา และการพลิกแพลงท่าต่อสู้ ทำให้เขาใช้อาวุธได้ไม่แพ้มืออาชีพเลย/ คิดหน้าคิดหนักตลอด มักจะวางแผนอะไรเผื่อๆไว้เสมอ

ฝากไว้พิจรณาด้วยนะครับ เนื้อเรื่องชวนตามมากครับ สุดยอดครับ

ชื่อ:ไซยาไนด์ (ผู้หญิงนะ)
อาชีพ: นักศึกษา ,สายลับ
อายุ: 19
นิสัย: สุขุม ช่างเจรจา โลกส่วนตัวสูง ฉลาดหลักแหลมและรอบคอบ
อาวุธ: (ห้ามเว่อร์) ปืนพก
ความสามารถพิเศษ: (ห้ามเว่อร์) บู๊เก่ง และอ่านเกมของคู่ต่อสู้ออกได้อย่างง่ายดายถนัดการใช้ปืนพกที่สุด เพราะติดตัวได้ตลอดเวลา

ชื่อ: ยูเอะ(ผู้หญิงน้า)
อาชีพ: นักเรียน/ช่างถ่ายถาพ
อายุ: 20
นิสัย: อ่อนแอ
อาวุธ: กล้องถ่ายรูป
ความสามารถพิเศษ: กันกานติดเชือดี 5 5 5+/ กล้าที่จะไป สำรวจสิงต่าง ตัวคนเดียว

เย้ๆๆๆ ดีใจๆ ผ่านด้วยๆ(นอกหน้าไปรึป่าวเนี่ยเรา ฮ่าๆๆๆ) จะรออ่านและติดตาม ครับผม

*o* เอนโดรผมผ่าน อ่ะจ๊ากกก

เบตง เมืองที่ใครๆ ก็บอกว่าเป็นเมืองในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ไม่มีผู้ติดเชื่อเลย ข่าวเหล่านั้นเป็นข่าวของเมื่อราวๆ 2-3วันก่อน

ลุ้นต่อๆ ว่าแต่ไหงโซลกลายเป็นไอ้ลามกไปได้ล่ะเนี่ย!!![You must be registered and logged in to see this image.]
แต่ก็ช่างมันเถอะ [You must be registered and logged in to see this image.]

ฮ่าๆๆๆ ฟิริปซ์นี้เจ้าปัญหาจริงๆ [You must be registered and logged in to see this image.] ถามทุกเรื่อง ฮ่าๆๆๆ จะคอยติดตามตอนต่อไปครับผม!!!!

เปิดมาเอนโดรคนแรกเลย -0-

มาต่อด้วยนะครับ

Chapter 1-2 Little dead town – We will survive from this town

ปึง!!!
เมื่อทั้งหมดเปิดประตูออก
ก็กระหน่ำยิงพวกซอมบี้และมุ่งหน้าไปสถานีวิทยุแต่เมื่อถึง ระหว่างทาง
ตรงสี่แยกหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง มีฝูงสุนัข ราวๆ 7-8 ตัวกลังรุมกินซากศพอยู่(คิดยังไงก็ได้ว่าหมาเป็นแบบไหนจะน่ารัก
น่ากลัวยังไงก็ได้) ตัวหนึ่งหันมาทางเราทุกคนถอยห่างออกมายกเว้นฟิริปซ์ที่ช็อคจนขยับตัวไม่ได้และเมื่อมันวิ่งมาหาฟิริปซ์ฟิริปซ์ล้มลงไป
และ ปัง!!! เอนโดรยิงมันและไปฉุดฟิริปซ์ขึ้นมาทุกคนช่วยกันยิงมัน “นี่มันตัวอะไรกันเนี่ย”
ยูเอะพูขึ้นอย่างตกใจ “ก็หมาไงไม่เคยเห็นเหรอยัยนักเรียนญี่ปุ่นโง่เปล่านิ” โซลพูดอย่างกวนอวัยวะที่ใช่สวมรองเท้าสุดๆ
“เดี๋ยวเถอะนี่ไม่ใช่เวลามาพูดเล่นนะเฟ้ย”
ฟิริปซ์พูดขึ้นอย่างโมโหพูดอย่างระบายความช็อค ทั้งคู่ถึงกับเงียบพรางยิงไป “ขอโทษครับ/ค่ะ”
โซลและยูเอะพูดอย่างขอโทษแบบกลัวๆ และเมื่อกำจัดพวกมันได้
ก็จึงมุ่งหน้าไปที่สถานีวิทยุและเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่ามีผู้รอดชีวิตที่ยังไม่ติดเชื้ออยู่
หก คน เรดเปี้ยน 1 คู่ เกย์ 1 คู่ ชาย – หญิง 1 คู่
จู่ๆตุ๊ดคนหนึ่งวิ่งมาหาเอนโดรและพูดว่า “คุณต้องช่วยพวกเรานะขอร้องๆ” “ครับพวกเราจะช่วยคุณ”
ผู้รอดชีวิตทุกคนรวมทั้งพูดเราเริ่มมีความหวังขึ้นมา



หลังจากนั้นพวกเราวางแผนกัน ผู้หญิง(แท้)คนหนึ่งพูด “ชั้นทำงานที่นี่พวกคุณต้องลงไปห้องใต้ดินไปเปิดสวิตช์ไฟให้ที่นี่ทำงานแต่ในนั้นมีอะไรไม่รู้อยู่ระวังตัวด้วย
พวกเราจะช่วยกันหาอะไรมากั้นประตูทางเข้า – ออก ที่นี่เอง” “ครับๆ” เอนโดรพูดและยื่นวิทยุสื่อสารให้
“ถ้ามีอะไรติดต่อเราโดยด่วน” “ค่ะ” ผู้หญิง(แท้)คนนั้นตอบ “โชคดีนะ” ชาย(ตุ๊ด)คนหนึ่งพูด
“จ้ะ” ยูเอะตอบและชูสองนิ้วให้ และ เอนโดร,ฟิริปซ์,โซล,ยูเอะก็ลงไปห้องใต้





เมื่อลงไปถึงห้องใต้ดินก็พบว่ามีทางสองแยก “ทางแยกหรออะไรกันเนี่ย” โซลบ่น “เอาเถอะๆช่างเรื่องนั้นก่อนที่สำคัญตอนนี้เราต้องทางสวิตช์ไฟของที่นี่ก่อน
โซลนายกับยูเอะไปทางนั้นส่วนชันกับฟิริปซ์จะไปทางนี้ โอเค๊” “รับแซ่บ” โซลตอบรับพร้อมทำหน้าระรื่นคิดอะไบาง
อย่างในหัว
และทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปเป็นคู่ๆ





To Be Continue

มีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยละกันครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

เย้~ในที่สุดตอนที่2ก็มาซักทีTWT

มาแย้วๆๆๆ ตอน2กำลังรออยู่เลย มาๆๆๆตอน3ตอน3

ตอนที่ 3 ตามคำขอ

เพราะแรงเชียร์นะเนี่ย ขอบคุณจริงๆ


Chapter 1-3 Little dead town – Darkness

เมื่อทั้งหมดแยกไปเป็นคู่ๆตามทาง
โวลคู่กับยูเอะ และ ฟิริปซ์คู่กับเอนโดร

ตึก . . . ตึก . . . “เดินระวังๆหน่อยนะ”
ยูเอะพูด “เออๆรู้แล้วน่า” โซลพูดหร้อมคิดเรื่องเรื่องบางอย่างในหัว
โซลคิดแค่ว่าถ้าเดินๆไปพบซอมบี้แล้วยูเอะกอดเราเพราะกลัวนาทีนั้นแหละจะได้เป็นฮีโร่
และเมื่อเดินๆไปจู่ๆก็มีน้ำลายหยดลงมาจากเพดาน ติ๋งๆๆ
โซลและยูเอะเงยหน้ามองขึ้นไปก็พบกับปีศาจรูปร่างแบบนี้


[You must be registered and logged in to see this image.]
credit -

[You must be registered and logged in to see this link.]



มันแลบลิ้นมารัดคอโซล “อึก ๆ”โซลรู้สึกทรมานยูเอะตะลึงกับสิ่งเห็นเธอไม่มีอะไรเลยนอกจากกล้องถ่ายรูปเธอจึงเปิดแฟลชและถ่ายรูปมัน
แชะ มันแสบตาและล้มลงไปนอนดิ้นอยู่บนพื้นอย่างทุรนทุราย โซลรอดจากการถูกฆ่าและเอามีดสั้นจ้วงๆแทงๆแบบแค้นสุดๆ
“ขอบใจยูเอะไม่เป็นไรใช่มั๊ย” “จ้ะ” ทั้งคู่เดินไปตามทางเรื่อยๆ “เฮ้
ถ้าเจอมันอีกจะทำไงดีชั้นอ๊ะเปล่า” “หุบปากไปเลยนี่ไม่ใช่เวลามาพูดเล่นนะ” “แฮ่ๆ ‘โทษทีๆ”
แล้วก็เจอประตูสองบานทั้งคู่เลือเข้าบานแรกก่อน

“อึ๋ยกลิ่นอะไรเนี่ย หวังว่าคงไม่ใช่จูออนนะ” ยูเอะพูดอย่างกลัวๆ “ถ้ากลัวก็มาโอบชั้นสิ”
“เรื่องสิจะบ้าเหรอ” ทั้งคู่สำรวจห้องๆนั้นแต่ในห้องก็มีแต่คูน้ำและท่อระบายน้ำกับแผงควบคุมเท่านั้นจึงออกมาและเข้าไปในประตูอีกบานนึงในห้องนั้นเป็นห้องเก็บของ
ยูเอะพบขวานในนั้นจึงหยิบขึ้นมา(คนเขียนสงสารเลยหวังดีให้ขวานยูเอะไว้ป้องกันตัว) ในระหว่างทางที่ออกก็พบกับปีศาจที่ออกมาจากช่องระบายอากาศเป็นผู้หญิงผิวสีแดงผมยาวแลบลิ้นออกมาดวงตาสีขาวสนิท


[You must be registered and logged in to see this image.]
credit - [You must be registered and logged in to see this link.]

“กรี๊ด!!! จูออน” โซลผวา “จูออนบ้านสามีเธอสิ อี๋ย์” ยูเอะด่า
โซลยิงมันจนกระสุนเหลือน้อยมันมันเอาลิ้นมารัดคอโซล “อ๊ะ อ๊าก!!!” ยูเอะเอาขวานไปสับลิ้นมันขาดและปาขวานไปโดนแสกหน้า
ปีศาจตัวนั้นตกลงมาบนพื้นใบหน้ามันกระแทกลงพื้นจึงทำให้ขวานเจาะเข้าไปในใบหน้ามันลึกกว่าเดิมก่อนตายมันโชว์นิ้วกลางใส่ยูเอะ
โซลจึงเตะนิ้วกลางมันหักและมันก็ดับอนาถโซลกระทืบซ้ำและดึงขวานออกมาให้ยูเอะและออกมาจากห้องใต้ดิน
โดยที่พวกเขาเผลอลืม เอนโดรกับฟิริปซ์ไปซะสนิทเลย -_-“


To Be Continue

มีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยละกันครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

ฮะๆๆ สงสัยซอมบี้มันชอบคอของโซลนะครับ รัดจริงเลย ฮ่าๆๆๆ ตอน4ครับ มาๆๆๆ เอามาเบิ่งซิ

ผมเหนื่อยนะเนี่ย

Chapter 1-4 little dead town – Please Go!!!

เตาะ แตะ ๆ ๆ “อ...อึก” “เฮ้เลิกระแวงเหอะน่าไม่มีอะไรหรอก” เอนโดรปลอบใจฟิริปซ์
“โอ้นี่ไงห้องควบคุม” เมื่อทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องนั้นและสับสวิตช์ไฟของที่นี่เพื่อให้ไฟฟ้าทำงานและออกไป เมื่อเดินออกไปก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้
“ฮึก ๆ ๆ ฮือ...” “เหวอ witch” ฟิริปซ์ผวาและทำท่าทีว่าจะวิ่งแต่เอนโดรฉุดไว้ “ใจเย็นก็แค่เสียง”
เอนโดรกระซิบใส่หูของฟิริปซ์ และเดินต่อไปอย่างช้าๆ แต่ก็ไม่วายเจอ witch ของจริงเดินร้องไห้มาทางพวกเขาและก็วิ่งมาทางพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง
ทั้งคู่ยิงสุดชีวิต “อ๊ะกระสุนหมด” เอนโดรพูดและรีบเติมกระสุนแต่ก็ไม่ทันแต่แล้วฟิริปซ์ก็จะมันทุ่มลงกับพื้นและยิงมันจน
witch ตาย “เยี่ยมเลย เอาล่ะไปกัน” ทั้งคู่วิ่งออกไปจากห้อง
ฟิริปซ์วิ่งนำไปก่อนเพราะหวังแค่รอดเท่านั้น

ปึง !!!แฮ่กๆๆ“เฮ้พวกเจอสวิตช์มั๊ย” โซลถาม “แฮ่กๆๆ เจอแล้วก็เปิดมันแล้วด้วย” เอนโดรบอกพรางหอบเพราะความเหน็ดเหนื่อยจากการวิ่งออกมา“เมื่อกี๊วิ่งมาเจอตรงต้นทางเห็นพวกนายไม่อยู่ก็คิดว่าเป็นอะไรซะอีก” “เอ่อโทษทีเราลืมพวกคุณเลย” โซลกล่าวขอโทษ “โหยลืมกันได้” ฟิริปซ์บ่น “เอาล่ะเดี๋ยวผมจะไปเรียกคนมาช่วยเหลือผ่านทางวิทยุ” และเมื่อชาย(แท้)คนนั้นพูดจบก็ไปประกาศขอความช่วยเหลือทางวิทยุ เมื่อผ่านไปได้ 2 ชั่วโมงก็มี เฮลิคอปเตอร์ บินมาช่วยเหลือ “ฮ.นี่ขึ้นได้แค่หกคนน่ะพวกคุณรออยู่ตรงนี้นะแล้วเราจะกลับมารับ”ทหารคนหนึ่งพูด “หกคนหรอเราบอกว่าเรามี สิบคนนะ” ชาย(แท้)ค้าน “เราไม่มีลำอื่นแล้วลำอื่นๆถูกนำไปซ่อมจนหมด” “ไม่เป็นไรเราสี่คนจะหาทางออกจากที่นี่เอง” “พวกคุณแน่ใจนะ” “อยู่แล้ว” โซลพูด “ไม่เป็นไรค่ะ” “งั้นผมนั่งพื้น” ฟิริปซ์รีบเสนอ “คงไม่ได้หรอก” “เอาล่ะไม่ต้องห่วงเราออกจากที่นี่เอง” เอนโดรกล่าวอย่างมันใจหร้อมตบไหล่ของนายทหารคนนั้น “โอเค”ทหารคนนั้นขึ้นเฮลิคอปเตอร์และพาผู้รอดชีวิตออกไปอย่างปลอดภัย

To Be Continue

มีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยละกันครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

หนุกครับ

รูปตอน 3 โดนมาก

ชอบ : ))

เพิ่งมาอ่านตอน3แทบลมจับ...
โซลท่าทางคอแกจะเป็นที่หมายตาของพวกซอมบี้กลายพันธุ์แน่ๆกร๊ากกกก~!!!
(me//โดนโซลไล่ยิงซะงั้น)
สนุกทุกตอนเลย
ภาพของตอนที่3โดนมาก หุหุหุ
มาต่อไวๆน่อ>W<

"งั้นผมนั่งพื้น" ฮะๆๆๆ ฮ่าดีครับ มามะมามะ ต่อๆๆๆ ฮิฮิ

ในที่สุด Chapter 1 ต่อจากนี้ก็จะได้ไป Chapter 2 ซะที เย้(เหนื่อยมากๆ) [You must be registered and logged in to see this image.]

Chapter 1-5 little dead town – Get out of Here

ผับๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงดังของเฮลิคอปเตอร์ลมแรงๆที่ผัดมาทำให้ถังขยะที่หนักมากๆปลิวไปทับยูเอะแบนแต๊ดแต๋
และออกไป “เอาล่ะเราไปหาที่พักกัเถอะเย็นแล้ว” เอนโดรพูด “โอเคๆ” โซลตอบ
ทั้งหมดเดินออกไปแต่ “เฮ้ยๆ ลืมกันแล้วรึไง” “เออใช่ลืมไปเลย”
เอนโดรหันไปที่ยูเอะแล้วพูด หลังจากเอาถังขยะออกจากยูเอะอย่างทุลัทุเลพวกเขาไปพักอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งจนกระทั่งวันต่อมา
“เอาล่ะทุกคนทำธุระส่วนตงส่วนตัวอะไรๆเรียบร้อยแล้วใช่มั๊ย” “คร้าบ/ค่ะ” ทุกคนตอบแล้วทั้งหมดก็ออกจากบ้านหลังนั้นไป
พวกเขาเดินต่อไปเรื่อยๆและต้องต่อสู้กับซอมบี้และสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์จนไปออกนอกเมือง
ถึงแม้พวกเขาจะออกนอกเมืองไปแต่ก็ใช่ว่าจะรอดแล้วเพราะพวกเขายังอยู่ในบริเวณที่มีผู้ติดเชื้อหรือ
3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ยะลา , ปัตตานี , นราธิวาส
พวกเขาออกจากเบตงก็จริงแต่ก็แค่ตัวเมืองยังมีเส้นทางอีกกว่าหลายร้อยกิโลเมตรถึงจะไปยังอีกเมืองได้พวกเขาเจอทางๆหนึ่งซึ่งเป็นทางแยกทางนึงเป็นหมู่บ้านเล็กที่น่าจะมีผู้รอดชีวิตแต่อีกทางนึงเป็นถนนที่เป็นเส้นทางที่จะออกจากเบตง
พวกเขาเลือกที่จะเข้าหมู่บ้านยกเว้นฟิริปซ์เพราะเจ้าตัวอยากรอดมากกว่าที่จะช่วยเหลือผู้รอดชีวิต
“เหนื่อยจังแถมเจ็บด้วย” ยูเอะบ่น “ทำไมเล่าหรือว่ายังเจ็บจากเมื่อคืนที่ XXX
กัน”
“จะบ้ารึไงโซลชั้นไม่ไป XXX กับคนอย่างแกหรอก” “ล้อเล่นน่า นะๆ อย่างอลเลย” “Cha…………….” เสียงปีศาจตัวหนึ่งดังมาทางๆหนึ่ง “นั่นอะไรน่ะ” ฟิริปซ์ผวา “ซวยล่ะไอ้พิการแขนเดียว”
เอนโดรตะโกนขึ้น มันวิ่งมาชนฟิริปซ์และจับฟิริปซ์ด้วยแขนข้างที่ใหญ่ฟาดกับพื้น “ช่วยด้วยๆ
ชั้นไม่อยากตาย” ทุกคน(ยกเว้นฟิริปซ์)ช่วยฟิริปซ์และกำจะดเจ้าปีศาจนั่นทิ้งและเดินต่อไปจนถึงสุสานจีน
“โอ้สุสาน” โซลพูด “เฮ้ๆ เงียบๆหน่อยที่นี่อาจมีพวกมันก็ได้” เอนโดรพูด
ทั้งหมดเดินต่อไปจนกระทั่งยูเอะสังเกตุเห็นซอมบี้ผุดขึ้นมาจากหลุม “ว้าย!!!
นั่นอะไรน่ะ”
ยูเอะกรี๊ด “ว้าวเหมือนในหนังเลย” โซลพูดแนวกวนๆ “เฮ้ๆนี่ไม่ใช่เวลาพูดเล่นนะ”
เอนโดรด่าโซล “หนี!!!” ฟิริปซ์ร้อง “นั่นคือไอเดียที่ดีมาก” ยูเอะชมและแล้วทุกคนก็วิ่งแบบสุดฤทธิ์สุดเดทกันจนถึงบ่อน้ำร้อนแล้วก็เห็นหนอนยักขนาดเท่ากับรองเท้าผ้าใบมาและกำจัดมัน
“แฮ่กๆๆโอ๊ยไรกันฟะเหนื่อย” “ระวัง” ปัง!!!
ทหารสองคนตะโกนและยิงซอมบี้ที่อยู่ด้านหลังพวกเขา “ขอบใจนะ” เอนโดรหล่าวขอบคุณ “มันเป็นหน้าที่ของทหารที่ต้องช่วยประชาชนอยู่แล้ว”

[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

ทหารทั้งสองคนพาไปยังป้อมทหารใกล้ๆ
บ่อน้ำร้อน “เอาล่ะเรามีรถที่มีปืนกลติดอยู่สองอันแต่เราต้องการน้ำมันเพราะตอนนี้น้ำมันเกือบหมดแล้วแถวนี้มีปั้มป์น้ำมันอยู่(มีแค่ใน
Fic)
พวกคุณต้องปเอาน้ำมันมาเติม พวกเราต้องอยู่คุ้มกันรถโอเคมั๊ย” “ได้” เอนโดรตกลง
และไปยังปั้มป์น้ำมันและเอาน้ำมันกลับมาได้อย่างปลอดภัยแล้วก็เติมน้ำมันและออกจากที่นี่
“ที่นี่ไม่มีผู้รอดชีวิตเลยเราต้องการที่ช่วยเหลือดีจังที่พวกคุณมา” ทหารคนหนึ่งพูดพลางขับรถ
“ไม่เป็นไรครับ” โซลพูดเหมือนกับอวดว่าพวกเขาเป็นหนี้บุญคุณเรา “พวกคุณช่วยไปประจำอยู่ที่ปืนกลหน่อยได้มั๊ย”
มหารคนที่นั่งข้างๆคนขับพูด “ได้สิ” เอนโดรกล่าวตกลง “ฟิริปซ์คุณไปประจำที่ปืนกลอันแรกยูเอะอันที่สองโซลนายก็ยืนช่วยพวกเขายิงไปละกันส่วนชั้นจะคุ้มกันในรถ”
“คร้าบ/ค่ะ” พวกเขาช่วยกันยิงคุ้มกันจนกระทั้งไปถึงเมืองๆหนึ่งที่นั่นคือยะลา “มาได้แค่นี้หรอเนี่ย”
ทหารคนที่ขับรถพูดและออกจากรถไปกับทหารอีกคนทุกคนรอบนรถ รถถูกจอดอยู่หน้าห้างโคลีเซียมยะลาจู่ๆก็ได้ยินเสียงของทหารร้องอย่างทรมานดังออกมา
ศพของทหารทั้งสองคนกระเด็นออกมาจากซอยๆหนึ่ง และมีเสียงผีเท้าที่ดังก้อง ตึ่ง ตึ่ง
สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าพวกเขาคือยักษ์ขนาดเท่าบ้านสองชั้น “ว้าย!!!” ยูเอะกรี๊ด “ยิงมันๆ” เอนโดรออกคำสั่งและช่วยกันยิง “ย้าก...ก................ก”
ฟิริปซ์ร้องลั่นระบายความช็อคแบบสุดขั้ว จนกระทั่งมันตายและล้มลงทับรถดีที่ทุกคนหลบทัน
และเดินไปในเมือง “อา.... ชั้นเริ่มยอมรับความจริงได้นิดๆแล้วล่ะ”
ฟิริปซ์กล่าวกับทุกคน “ก็ดี” โซลพูด “แล้วทีนี้จะทำไงต่อล่ะ” ยูเอะถามพลางถ่ายรูปเมืองไป
“เราคงต้องพักที่นี่หน่อยล่ะ” เอนโดรพูด “ที่ไหนล่ะคะ” “เมื่อกี๊นี้พวกเราเดินผ่านโรงแรมมาใช่มั๊ย”
โซลพูด “ใช่ทำไมล่ะ” เอนโดรถาม “เราก็ย้อนกลับไปที่นั่นสิ” โซลเสนอ “เยี่ยม”
ฟิริปซ์พูด “ก็ได้ๆๆ งั้นเราไปกัน” ทุกคนจึงกลับไปที่โรงแรมนั้น จนวันต่อมาและกลับไปที่ห้างและพบสัญญาณพลุและโชคดีสุดๆ
มีเฮลิคอปเตอร์ของทหารมารับและออกไปได้

To Be Continue

มีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยละกันครับ [You must be registered and logged in to see this image.]

รู้ชื่อซอมบี้เยอะจังนะครับเนี่ย อาเฮียฟิริปซ์ ฮ่าๆๆๆๆ

ฟิริปซ์เป็นคนสร้างซอมบี้ป่ะเนี่ย - -

รู้ชื่อดีจัง