Fic [XS] วิธีแก้เซ็งของแซนซัส ตอนที่8 กลับมาแล้วค่า 21/06/10

แบบเต็มๆจิ้มที่นี่ค่ะ [You must be registered and logged in to see this link.]

แต่ถ้าอยากอ่านเรียกน้ำย่อยก่อนก็นี่เลย


เนื่องจาก
นี่เป็นฟิคแรกที่เราแต่งขึ้นมา

อาจจะมีหลุดๆ แปลกๆหน่อย
ยังไงก็เข้ามาอ่านกันก่อนแล้วกัน

อ่านแล้วช่วยโพสให้หน่อยนะ

เรื่อง
: วิธีแก้เซ็งของแซนซัส

ระดับ :
ยังไม่แน่นอนอาจจะมีNCแถมบ้างก็ได้ใครจะรู้


น่าเบื่อชะมัด
ช่วงนี้ทำไมมันถึงได้น่าเบื่อขนาดนี้วะเนี่ย
แซนซัสบอสใหญ่แห่งวาเรียกำลังครุ่นคิดด้วยอาการหงุดหงิด
นั่นเป็นเพราะว่าตั้งแต่ที่จบศึกชิงแหวน พวกเขาทั้งหมดก็แทบจะเรียกได้ว่า '
ไม่มีอะไรให้ทำ ' แล้วก็แทบจะไม่ได้ออกไปไหนพ้นจากตัวปราสาทเลย

"เฮอะ! ได้สิยังงี้มันต้องออกไปหาเรื่องฆ่าคนเล่นซะหน่อยแล้ว"
หลังจากที่บ่นพึมพำอยู่คนเดียวจบแล้วแซนซัสก็ลุกขึ้นยืน แต่ในขณะนั้นเอง
แกร๊งๆๆ

อะไรบางอย่างได้หล่นออกมาจากกระเป๋าเสื้อตัวนอกของแซนซัส
ของที่ว่านั้นเป็นขวดแก้วเล็กๆที่ภายในบรรจุด้วยน้ำสีใสๆ

"หืม...อะไรเนี่ย... อ๊ะ!ไอ้นีมัน"

ไอ้ของนี่ที่เจ้ารีบอร์นมันให้เขามาหลังจากจบศึกนี่หว่า แล้วไอ้น้ำนี่...
อ้า...รู้แล้วมีอะไรสนุกๆให้เขาหาย
เบื่อแล้วสิ

...


...


...

"โว้ยยยย!!!ไอ้บ้าลุซซูเรีย!!
นี่แกจะให้ชั้นนั่งถักนิตติ้งกะแกเนี่ยนะ!!"
ฉลามคลั่งแห่งวาเรียแหกปากออกมาอย่างสุดทน
เมื่อยัยกระเทยที่เขาบ่นด้วยว่าเบื่อๆๆเสนอข้อแนะนำมาให้

"แหม..ก็นายพูดเองนี่ว่า..."

"สควอโล่!!บอสเรียกกกกกกกก!!!!"เสียงของเจ้าชายโรคจิตตะโกนดังขึ้นขัดประโยค
ของลุซซูเรียพอดี
ก่อนที่จะโผล่หัวเข้ามาในห้องพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างเหมือนเคย
"เออ!รู้
แล้วเว้ย จะไปเดี๋ยวนี้แหละ! มีงานให้ทำซะที ฮึ้ย!"
ร่างโปร่งบางรีบลุกขึ้นมาจากโซฟาตัวใหญ่ทันทีด้วยความดีใจว่าในทีสุดก็มีงาน
เข้าแล้ว
ขาเรียวรีบก้าวออกไปหาบอสผู้เป็นนายทันที

...

...

...

ปัง!!
ประตูห้องทำงานของแซนซัสถูกเปิดออกอย่างแรงโดยที่ไม่มีการเคาะประตูตามเคย
แล้วร่างบางก็ก้าวเข้าไป
"เฮ้ย!แกมีงานอะไรวะ เอามาเลยๆ
คนยิ่งเบื่อๆอยู่"สควอโล่พูดขึ้นทันที
ทั้งทีตัวเองพึ่งเดินเข้าไปได้แค่2ก้าว
"เงียบน่า! หนวกหู!
ชั้นบอกแกเหรอห๊ะว่ามีงาน!" แซนซัสซึ่งนั่งอยู่หลังโตะทำงานตัวใหญ่ตวาดขึ้น
"อ้าว...งั้นแกเรียกมาทำไม"ร่างบางถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
ก็ปกติบอสจะเรียกมาด้วยเรื่องงานนี่หว่า
"เดี๋ยวแกก็รู้
มานี่ซิตรงหน้าโตะชั้นเนี่ย แล้วก็นั่งลงซะ"ร่างสูงสั่ง

สควอโล่จึงค่อยๆเดินมานั่งที่เก้าอี้ทั้งที่ยังไม่หายงง
นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ย

"เงยหน้าขึ้นไปมองเพดานแล้วบอกชั้นซิว่าแกเห็นอะไร"แซนซัสออกคำสั่งอีกครั้ง

"ห๊า...นี่แกเรียกให้ชั้นมานั่งมองเพดานเนี่ยนะ!!แกบ้าไปแล้วเหรอไง
ไร้สาระชะมัด!!" ร่างโปร่งขัดขึ้นมาด้วยความหัวเสีย

"ชั้นบอกให้แกมอง แล้วแกมองรึยังห๊ะ! ชั้นจะนับ 1-3 ถ้าแกไม่ทำ
ชั้นจะช่วยดัดคอแกให้ดีมั้ย"
"ก็ได้เว้ยยยยย!! เชอะ!!"
แล้วสควอโล่ก็แหงนหน้าขึ้นไปมองตามคำสั่งด้วยสีหน้าที่บอกบุญไม่รับ

"ดีมาก สูงขึ้นอีก ค้างไว้นะ แล้วบอกซิแกเห็นอะไร"

"ก็ไม่...อุ๊บ!!!...อ่อก!!!...แค่กๆ!!!..."หลังจากที่ร่างบางทำตามคำสั่ง
นั้น แล้วเปิดปากขึ้นเพื่อตอบ
มือใหญ่ๆของแซนซัสก็ตรงเข้ามาจับเขากรอกน้ำอะไรบางอย่างเข้าไปอย่างรวดเร็ว
"แค่กๆๆ...ไอ้บ้า!!แกเล่นอะไรของแกกันห๊า!"
ร่างบางที่รีบวิ่งหนีไปอีกฟากห้องทันทีที่ถูกปล่อยตัวตะโกนขึ้นมาทั้งที่ยัง
หน้าแดงจากอาการสำลักน้ำ
"แล้วแกเอาอะไรให้ชั้นกิน!!"

"..."
"ตอบสิวะ!!"
"..." แซนซัสไม่ตอบ
แต่สายตากลับมองจ้องไปที่คนแหกปากตั้งแต่หัวจรดเท้า
"..."

"..."
"..." เมื่อเห็นอาการเอ็กซเรย์ของแซนซัส
สควอโล่จึงเริ่มหวั่นนิดๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองแล้วค่อยๆก้มลงมองที่ร่าง
กายของตนเองบ้างด้วยความสงสัยผสมไปกับความกลัว

แล้วทันทีที่ได้เห็นร่างกายของตัวเองนั้น

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!"



ตัดฉึบ
เดี๋ยวมาใหม่นะคะกำลังจะถึงตอนสนุกแล้วค่ะ



พอดีว่าเราแต่งที่นั่นไว้ก่อนน่ะค่ะ แล้วเอามาลง

ถ้าอยากให้เอามาลงที่นี่ทั้งหมดด้วยก็เควสมานะจ้ะ

มาลงเลยคร๊าา

รออยู่นะ

^^

แซนซันแอบต๊องอ่ะ น่ารักดี

รออยู่ค่าๆ~ > <''

+1

น่าติดตามนะจ๊ะ

+1

-0-//...
+ +"~~!!!

โอ้วววสุโค่ยเลยของจิง

งั้นลงล่ะนะ5555+

มันไม่ได้หื่นเกินไปหรอกน่าฮุฮุ(แน่ใจเรอะ)



"อือ..."
เสียงครางดังแผ่วขึ้นมาเบาๆจากร่างๆหนึ่งที่กำลังนอนขดตัวภายใต้ผ้าห่มหนา
นุ่มอยู่บนเตียงสีขาวขนาดคิงส์ไซส์
เปลือกตาบางค่อยๆเปิดขึ้นเผยให้เห็นดวงตาสีวารีอ่อน
เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย
ทำไมเขาถึงได้มานอนแหมะอยู่ยังงี้วะ

สติที่ยังกลับมาไม่หมดทำให้คนที่นอนอยู่ต้องหลับตาลงอีกครั้ง
แล้วนึกย้อนทบทวนเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ก็จำได้ว่า...แซนซัสเรียกเขาเข้าไปหา...มอง
เพดานแล้วก็...!!!
ทันทีที่นึกเหตุการณ์ทั้งหมดออก
สควอโล่ก็รีบเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงทันที ในใจตอนนี้เต้นตุบตับไปหมด
เหงื่อเย็นๆก็เริ่มไหลลงมาตามใบหน้าและซอกคอ
ไอ้น้ำบ้าๆนั่น...ไอ้บอสเวรนั่น...ตอนนี้ตัว
เขา...
คิดอย่างนั้นแล้ว
เจ้าของเส้นผมสีเงินแทบจะไม่อยากก้มลงมองสภาพร่างกายตัวเองเลย
ไม่อยากรับรู้ความจริง ไม่อยากพิสูจน์

"ว่าไง...ตื่นแล้วหรอไอ้สวะ"น้ำเสียงของคนที่เขาอยากเอาดาบมาเฉาะหัวดังขึ้น
นี่มันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
"แก..."ฉลามขาวกัดฟันเอ่ยขึ้น
"ทำไมห๊ะ...หึ นึกไม่ถึงว่าจะทำให้แกถึงกับสลบ"
แซนซัสพูดขึ้นอีกด้วยน้ำเสียงล้อเลียนและเน้นเสียงตรงช่วงท้าย

ใช่...มันเป็นความจริง หลังจากที่เขาเห็นสภาพของตัวเองเขาก็มืดไปหมด
ก็ใครจะไปทนได้ที่เห็นตัวเอง...
ทั้งมือ เท้า แขน ขา ลำตัว ก็ทั้งหมดนั่นแหละหดลง!!!
แถมข้อมือข้างซ้ายของเขาที่ควรจะเป็นมือกลกับดาบก็หายไป
แล้วถูกแทนที่ด้วยข้อมือเล็กๆขาวๆ

"แกรีบทำให้ชั้นกลับเป็นเหมือนเดิมเดี๋ยวนี้นะ!!"ฉลามน้อย
แหกปากขึ้นทันทีโดยที่ไม่ทันนึกถึงสภาพตัวเอง

"แกมีสิทธิ์มาสั่งชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮึ!!...
แล้วก็นะ...ชั้นว่า...แกเป็นแบบนี้ก็ดู...น่ารักดีออก"

ดูเหมือนแซนซัสจะรู้ว่าคำพูดไหนที่ทำให้เขาอายมากที่สุด
จึงมักจะเน้นย้ำตรงส่วนนั้นเป็นพิเศษ

"หยุดพูดนะ!ไอ้วิปริต!"เสียงเล็กๆที่เจือด้วยความหวานตวาดขึ้นอีก
ตอนนี้หน้าของฉลามน้อยแดงแปร๊ดไปจนถึงใบหูแล้ว

ร่างเล็กๆรีบกระโดดลงมาจากเตียงทันที ไม่อยากอยู่ในห้องของแซนซัสแล้ว
แต่พอกระโดดลงมาก็ต้องรีบกระโดดกลับขึ้นไปใหม่ทันที ทำไมนะหรอ
ก็เพราะว่า...
"แกเอากางเกงชั้นไปไหน!!"
ฉลามน้อยตะโกนออกมาอีกรอบด้วยน้ำเสียงแบบคนสติแตก
คว้าผ้าห่มมาปิดส่วนล่างที่โล่งโจ้ง
ตอนนี้ตัวเขามีเพียงแค่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ตัวเดียวเท่านั้น
แม้ว่าความยาวของเสื้อจะเพียงพอที่จะปกปิด'ตรงนั้น'แต่ความรู้สึกที่ว่าเขา
อยู่ในสภาพล่อแหลม ก็ทำให้เขาต้องหาอะไรมาป้องกันเพิ่ม
ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงหนักเข้าไปอีก
"ชั้นไม่ได้เอาไปไหน
ตอนที่ชั้นอุ้มแกมา
มันก็ค่อยๆหลุดหล่นไปเองนี่
ชั้นไม่ได้จับแกถอดกางเกงซะหน่อย...แล้วชั้นก็ไม่ได้เก็บมาให้แกหรอกนะ"แซ
นซัสพูดด้วยน้ำเสียงยียวน ยังคงเน้นคำที่เขาไม่ชอบ

"แล้วเสื้อนอกล่ะ"ร่างเล็กยังคงถามด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

"มันเกะกะตอนชั้นอุ้มแก
เลยกองไว้ตรงกางเกงแกน่ะแหละ...แล้วเมื่อกี้...แกด่าว่าชั้นวิปริต
นี่...ชั้นเป็นใคร...แกเป็นใคร...แล้วเด็ก
ดื้อที่พูดแบบนี้เนี่ย...ก็ต้องโดนลงโทษใช่มั้ย"ร่างสูงพูดขึ้นแล้ว
ก้าวเข้าไปหาเด็กดื้อที่ว่า
น่า
หมั่นเขี้ยวชะมัด ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่
มันก็ทำให้เขาเกิดอารมณ์อยากแกล้งได้ทุกที อยากรู้นักว่ามันจะทำอะไรเขาได้

ขนาดตอนที่ตัวโตมันยังขัดเขาไม่ได้แล้วตอนนี้ตัวเหลือแค่เอวเขา...มันจะทำ
ยังไง
"อ๊ะ ยะ อย่าเข้ามานะ แกจะทำอะไรน่ะ! อะ
ไอ้บ้าชั้นจะฆ่าแก!! "
สควอโล่ถอยร่นไปจนติดหัวเตียงพยายามใช้มือหยุดแซนซัสไว้
แต่ก็คิดผิดเมื่อข้อมือเล็กๆถูกรวบจับไว้ในมือเดียว
ฉลามน้อยโวยวายแล้วดิ้นอย่างแรง(หนีไม่ทัน)ดวงตากลมโตสีฟ้าอ่อนเบิกกว้าง
ด้วยความตกใจ
"ชั้นจะตบปากแกไง...
แต่แกไม่ต้องห่วง...มันไม่เจ็บหรอก...เพราะชั้นไม่ได้ใช้มือ...หึหึ"ร่างสูง
พูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกชัดเจนว่า
'แกเสร็จแน่'แล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้คนตัวเล็ก

"ม่ายยยยยยอ๊าวววววววว!!!"สควอโล่กรีดเสียงร้องดังลั่น
ปกติแล้วเขาไม่เคยกลัวแซนซัสมากขนาดนี้
แต่พออยู่ในสภาพนี้แล้วสัญชาตญานมันก็บอกเขาทันทีว่าเขาแพ้แน่
แพ้หลุดรุ่ยด้วย

ตอนนี้ระยะห่างระหว่างใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงครึ่งคืบด้วยซ้ำ
ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเถือกรีบหันหน้าหนีทันทีเมื่อแซนซัสกดริมฝีปากลงมา

ร่างสูงระดมทั้งจูบทั้งหอมลงมาแบบชุดใหญ่
จนสควอโล่น้อยแทบขาดอากาศหายใจ
และเมื่อดิ้นมากๆเรี่ยวแรงที่เคยมีมากมายก็หมดลงอย่างรวดเร็ว
เหลือทางเลือกอยู่ทางเดียวและเป็นทางสุดท้ายนั่นคือ

"อ๊า...!!อ๊ากกกกก!!ยอมแล้ว!!ไม่ด่าแล้ว!!แพ้แล้ววววววววววววว!!"
ฉลามน้อยยอมจำนนโดยสิ้นเชิง

เป็นไงมั่งเค๊อะ หวังว่าคงจะรับกันได้น้า

เดี๋ยวเอาส่วนที่เหลือมาลงต่อหลังจากที่มีคนโพสนะคร๊า

ลุยเลยยรออยู่ ^^

สนุกมากเลยค่าเจ๊เคียวลงต่อๆๆ^___^

+1111111111111111111111

+1

^^

oK จ้าาา

สนุกค่ะ

มาลงต่อไวๆนะคะ

หนุกมากค่ะ^[]^



[You must be registered and logged in to see this image.]
ใครก้อได้ช่วยกด+CTCให้ด้วยเน้อๆ>[]<
[You must be registered and logged in to see this image.]
[You must be registered and logged in to see this link.]

มาแล้วจ้ามาแล้ว คุคุคุ

เอาไปเสพกันซะพวกคลั่งXS

หลังจากที่สควอโล่แหกปากยอมแพ้แล้ว แซนซัสจึงยอมปล่อยข้อมือเล็กๆให้เป็นอิสระแม้ว่ายังเสียดายอยู่หน่อยๆก็ตาม ตอนนี้ร่างเล็กจึงนอน

หมดสภาพอยู่บนเตียงใหญ่หายใจหอบแฮ่กๆเหนื่อยราวกับวิ่งมาเป็นกิโลฯ เมื่อสามารถปรับลมหายใจให้เป็นปกติได้แล้วเจ้า

ฉลามน้อยจึงค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมานั่งบนเตียง แล้วเขม่นมองบอสของตัวเองด้วยสายตาสุดอาฆาตทั้งที่ยังไม่หายหน้าแดง

"อะไรกัน แค่นี้ก็หมดแรงแล้วเหรอ แกนี่มันอ่อนแอ(น่ารังแก)จริงๆ" ร่างสูงส่งเสียงเยาะเย้ยขึ้นมา

"หนอย!ถ้าชั้นไม่ได้อยู่ในร่างนี้นะ ชั้นสู้แกได้สบายๆอยู่แล้ว!ไอ้ปีศาจ!!"พูดจบร่างเล็กก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปที่ประตูทันที ไม่สนใจเรื่องกางเกงแล้ว ขอแค่ให้เขาได้ออกไปจากห้องนี้ก็พอ เมื่อไปถึงประตูห้องแล้วมือขาวๆก็คว้าลูกบิดแล้วออกแรงดึงทันที แต่ว่า...

"เฮ้ย! ทำไมมัน...เปิดไม่ออก..." ร่างเล็กพึมพำขึ้นมาเบาๆอย่างตกใจ แล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่กลอนด้านบนซึ่งลงล็อกไว้

และที่สำคัญมันดันอยู่ซะสูง เจ้าฉลามน้อยตัดสินใจเอื้อมมือขึ้นไปแต่ปรากฎว่า...ไม่ถึง เขย่งก็แล้วกระโดดคว้าก็แล้ว สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว
แล้วสายตาของสควอโล่ก็ไปหยุดอยู่ที่เก้าอี้ตัวนึงที่วางไว้ตรงมุมห้อง เจ้าตัวตัดสินใจเดินไปลากเก้าอี้ตัวนั้นมาทันที จากนั้นก็เขนมันเอาไปวางตรง

หน้าประตู

คิดจะอาศัยไอ้นั่นปีนเรอะ...หึ คิดผิดแล้ว เดี๋ยวแกจะรู้สึก หึๆ

ร่างเล็กๆรีบไปยืนบนเก้าอี้ทันทีที่วางเข้าที่ แล้วก็เอื้อมมือขึ้นไปอีกครั้งแต่ก็...

"อะไรกันวะ อีกนิดเดียวเองง่ะ อึ๊ด...อื๊ด"เสียงของเด็กน้อยดังขึ้นมาเบาๆบ่งบอกว่าพยายามสุดๆแล้ว อีกแค่ไม่ถึงนิ้วเองไม่ยอมหรอก

"เฮ้ออออ...เห็นแกพยายามปกปิดนักหนานึกว่าจะซักแค่ไหนกันเชียว โธ่เอ๊ย เล็กหยั่งกะของเด็ก" เสียงของผู้เป็นบอสดังขึ้น

"แกพูดอะไรของแกน่ะ"สควอโล่หันควับมามองร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องรีบชักมือกลับแล้วลงไปนั่งแปะที่พื้นทันทีเมื่อเห็นว่าสายตาของ

ร่างสูงจับจ้องอยู่ที่'จุดนั้น'ของตัวเอง

"ว้ากกกกกกกกก!!ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยย!!แกมองบ้าอะไรน่ะที่อื่นไม่มีให้มองรึงายยยยยยย"ร่างเล็กหน้าแดงแจ๋ขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

"เชอะ อันเท่าเนื้องอกจะอายอะไรนักหนา"ร่างสูงยังคงมอบความอับอายให้แก่คนตัวเล็กต่อไป

"หึ เนื้องอกยังจะใหญ่ไปด้วยซ้ำ ของแกต้องเรียกว่า'ติ่งเล็กๆ'มากกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ" หลังจากที่จงใจแหย่ร่างเล็กให้โกรธเล่นแล้ว ผู้เป็นบอสก็

ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น ทำให้คนโดนดูถูกหน้าแดงแบบกู่ไม่กลับ ทั้งโกรธทั้งอายจนเถียงไม่ออก ได้แต่มองหาผ้าที่ใหญ่พอจะพันส่วนล่างของ

ตัวเองได้ แล้วก็เหมือนกับพระเจ้าจะเห็นใจ สควอโล่เจอผ้าขนหนูผืนนึงตกอยู่ข้างๆขาเตียงจึงรีบวิ่งไปหยิบขึ้นมาพันๆตัวเองอย่างหนา(เฉพาะส่วน

ล่าง) แล้วก็กลับไปยืนบนเก้าอี้อย่างเดิม ไม่พูดไม่จากับแซนซัสแม้แต่คำเดียว

แซนซัสนั่งเห็นความพยายามอันไร้ผลของเจ้าตัวเล็ก ก็ส่ายหัวเบาๆ

นี่ถ้ามันยอมเอ่ยปากกับเขาดีๆ มันก็ได้ออกไปแล้วแท้ๆ อวดเก่งชะมัด

เวลาผ่านไปซักพัก เจ้าตัวดีที่ไม่ยอมขอร้องให้เขาช่วย ก็ลงไปนั่งเหงื่อตกอยู่บนพื้น แล้วแอบเหลือบมองมาทางที่เขานั่งอยู่ ซึ่งร่างสูงก็ทำเป็น

มองไม่เห็นแล้วเดินไปที่เตียงล้มตัวลงนอนตั้งท่าจะหลับ แล้วก็ได้ผล สควอโล่รีบเรียกเขาไว้ทันที

"เดี๋ยวบอส!...เอ่อ...คือ...เปิดประตู...ให่หน่อย...เด่ะ" ขณะที่พูดฉลามน้อยก็หน้าแดงขึ้นมาอีกรอบพลางก้มหน้าลงต่ำ

"คิดอยู่แล้วว่าแกมันจะไปได้ซักกี่น้ำ ไอ้เด็กอวดดี" แซนซัสกระแหนะกระแหน่ขึ้น ชักเริ่มอยากจะแหย่เจ้าตัวเล็กขึ้นมาอีกแล้ว

"ชั้นไม่ใช่เด็กนะ!!ไอ้หน้าบาก!!" สควอโล่เถียง แถมท้ายด้วยการตั้งชื่อใหม่ให้บอสตัวเอง

"แกด่าชั้นอีกแล้วนะ งั้นก็ไม่ต้องออก" แซนซัสที่ลุกขึ้นยืน ล้มตัวลงไปบนเตียงอีกครั้งแล้วนอนหันหลังให้คนตัวเล็กทันที

"เฮ้ย...เออก็ได้ ชั้นผิดเองแหละ เปิดประตูให้หน่อย" สควอโล่น้อยเริ่มขอร้อง

"..."

"บอส..."ร่างเล็กลองเรียกดูอีกที

"..."

"แซนซัสอ่ะ...น่านะ" น้ำเสียงเล็กๆของสควอโล่เริ่มเปลี่ยนเป็นออดอ้อน สรรพนามในการเรียกก็เปลี่ยนไปทำให้ร่างสูงอดใจอ่อนไม่ได้จึงลุกขึ้น

แล้วหันกลับมาอีกรอบ

"ถ้าแกด่าชั้นอีกทีนะ ชั้นจะ-ปี๊ด-แก" แซนซัสขู่ทีเล่นทีจริง(เอ๊ะหรือว่าไม่เล่น) คำพูดนั้นทำเอาฉลามน้อยสะดุ้งเลยทีเดียว พูดจบร่างสูงก็เดิน

ออกไปถอดกลอนออก แล้วเปิดทางให้กับเจ้าตัวเล็ก

สควอโล่รีบวิ่งออกไปทันทีที่ได้รับอิสระ เหมือนจะลืมไปแล้วว่าตัวเองใส่แค่เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งตัวเดียว ระหว่างทางที่วิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเองนั้น
ร่างเล็กก็รู้สึกเหมือนว่าทางพวกนี้มันยาวขึ้นวิ่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึงซักที แล้วในจังหวะที่เลี้ยวโค้งนั่นเอง

โครม!!!

"โอ๊ย!!"สควอโล่ชนเข้ากับอะไรอย่างหนึ่งจนตัวเองกระเด็นล้มลง

"ว๊าย!!"เสียงคุ้นหูดังขึ้น

"เฮ้ย!!"ฉลามน้อยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะที่เขาชนนั้นคือกลุ่มคนที่เขาไม่อยากให้เห็นตัวเองในสภาพนี้ที่สุด

"ตายแล้ว...น่ารักจัง"ลุซซูเรียพูดขึ้น

"อื้อ...ว่าแต่เข้ามาไงเนี่ย"เบลสมทบเข้ามา

"จับไปขายได้หลายตังค์แน่ๆ"ปิดท้ายด้วยมาม่อน

โดยทีไม่คิดอะไรอีกแล้ว เจ้าตัวรีบลุกขึ้นแล้วเผ่นกลับทางเดิมทันที แต่ก็ได้เพียงไม่เท่าไหร่เพราะ...

ตุบ!

ชนเข้ากับอะไรอีกอย่างจนเกือบล้มเป็นครั้งที่สอง ถ้าไม่ใช่เพราะโดนอุ้มขึ้น

"ห๊ะ!!แซนซัส!!"สควอโล่น้อยแทบอยากจะร้องไห้กับความซวยของตัวเอง

"ปล่อยนะ วางชั้นลง ชั้นไม่อยากให้เจ้าพวกนั้นเห็น"ร่างเล็กกระซิบบอกและพยายามดิ้นให้หลุดจากแขนของแซนซัส แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะว่า

"เจอแล้ว!! อ้าว...บอสจับได้แล้วอ่ะ...อดเล่นเลย"เบลพูดขึ้น

"เอาไปขายเถอะบอสรวยแน่"ทารกขี้งกเสนอ

"บอสคะ เด็กคนนี้เป็นใครหรอคะ พอรู้มั้ย"ลุซซูเรียถามต่อ แม้ว่านั่นจะเป็นคำถามที่สุดแสนจะธรรมดา แต่ในยามนี้มันกลับทำให้เลือดในตัวของ

ฉลามน้อยแทบจับแข็ง

"อย่าบอกนะ โกหกไปนะ นะแซนซัส"สควอโล่กระซิบเสียงแผ่ว แต่ก็ต้องรีบเอาหน้าซุกเข้าไปในเสื้อตัวนอกของแซนซัสแทบจะทันทีเพราะ...

"หึๆ เรื่องอะไรล่ะ"ร่างสูงกระซิบกลับอย่างนึกสนุกขึ้นมาจากนั้นก็พูดด้วยเสียงอันดังว่า

"คนที่พวกแกรู้จักกันดีนั่นแหละ ก็ไอ้สวะสเพลบี สควอโล่ไงจำกันไม่ได้เรอะ"

คำประกาศนั้นทำให้เจ้าตัวเล็กแทบจะหนีหายเข้าไปอยู่ใต้เสื้อของแซนซัสเลยทีเดียว


เดี๋ยวเอามาลงอีกนะงับ

ไม่รู้ว่าวันนี้จะลงทันมั้ย เพราะเดี๋ยวพี่ของอาเจ๊คนนี้จะใช้คอม

เลยโดนดีดกลับไปนั่งแหมะอยู่ที่ห้อง

อ้าย ป้าเอามาลงจริงด้วย T-T "แซนซัส น่านะ" หรอ

อร๊ากกกกกกก หนูโล่ ลูกๆ ลูกเป็นไรไป T-T

(จะบอกว่าไม่ได้อ่านนานแล้ว เพราะบ่มีแว่น = = มาอ่านอีกก็ตื่นเต้นเหมือนเดิม)

+3 ไปเต็ม

เอามาลงเพิ่มอีกตอนนะงับ

เกือบๆจะNCและ555+



ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบหลังจากที่คำบอกกล่าวของบอสใหญ่แห่งวาเรียสิ้นสุดลง

"... เอ่อ...สควอโล่...เหรอบอส" อัลโกบาเลโน่จิ๋วทวนคำถามอย่างอึ้งๆ

"ชิชิชิ จริงหรอเนี่ย ว้าวววว~" เจ้าชายหัวทองพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแบบที่บอกว่าถูกใจสุดๆ

"เอ๋...เป็นไปได้ยังไงเนี่ย ไหน...หนูจ๊ะ หันหน้ามาทางนี้หน่อยสิจ้ะ" กระเทยร่างหนาเอ่ยขึ้นมาบ้าง แต่คำพูดนั้นดูเหมือนจะไปสะกิดเข้าที่ต่อม

ความอดทนของคนตัวเล็กให้ขาดผึง สควอโล่รีบเอาหัวเงินๆโผล่ออกมาจากเสื้อของแซนซัสทันทีแล้วหันไปแผดเสียงใส่ไอ้กระเทยถึกที่มัน

บังอาจเรียกเขาว่า 'หนู'

"แก!! ไอ้หัวหงอนไก่!! แกเรียกใครว่าหนูห๊า!! ชั้นไม่ใช่เด็กผู้หญิงนะโว้ย!! ไอ้พวกตาถั่ว!! พวกแกที่เหลือก็เหมือนกัน!!จะจ้องหาอะไรกันวะ!!

หน้าชั้นมันมีงานของพวกแกติดอยู่รึไง!!ไปเลยไป๊จะไปไหนก็ไป!!แกก็เหมือนกันเมื่อไหร่จะปล่อยชั้นลงซะทีห๊า!! มันอึดอัดรู้บ้างมั้ย!! ที่ชั้นต้อง

เป็นยังงี้ก็เพราะแกคนเดียวไอ้ตัวก่อเรื่อง!!" เสียงโวยวายที่ดังออกมาจากปากของร่างเล็กนั้น เป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดีเลยทีเดียวว่าเจ้าตัวเล็กที่

อยู่ในอ้อมแขนของแซนซัสเป็นใคร เพราะไม่มีใครอีกแล้วที่จะสามารถด่าพวกเขาได้แสบเป็นชุดเท่ากับสควอโล่ ซ้ำยังกล้าโบ้ยไปถึงแซนซัสอีก

ต่างหาก

"หูย...แบบเนี๊ยสควอโล่ชัวร์ๆเลยเนอะมาม่อน เนอะลุสซูเรีย"เบลฉีกยิ้มกว้างออกมาพลางจ้องมองไปที่รองหัวหน้าแห่งวาเรียที่บัดนี้กลายสภาพ

เป็นเจ้าตัวเล็กขี้โวยวายไปแล้ว

"มิน่าล่ะหายไปกับบอสตั้งนาน ที่แท้ก็โดนบอสจับไปย่อส่วนเล่นนี่เอง หยั่งงี้บอสก็ไม่ต้องเปลืองแรงเวลาจะจับสควอโล่มาทำอะไรแล้วสิเนอะ"

เบลแหย่ขึ้นมา แถมยังพูดในแบบที่เขาไม่อยากจะคิดที่สุดด้วย

"หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะไอ้เด็กบ้า!!"สควอโล่ตะโกนใส่ทันที ใบหน้าชักจะเริ่มมีสีระเรื่อขึ้นมา

"แหม...หน้าแดงเชียวน้า~ รับความจริงไม่ได้ละซี้~" เบลพูดต่อ ยังคงทำเป็นไม่สนใจที่เขาสั่ง

"ไอ้..."ร่างเล็กตั้งท่าจะตอกกลับแต่

"พอได้แล้ว!!"แซนซัสที่อดทนฟังมานานตวาดขึ้น

"แต่ว่า..."สควอโล่เริ่มเถียง

"ไม่มีแต่ เข้าใจมั้ย ถ้าไม่เงียบชั้นจะทำแบบนี้"ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมกับกระชับแขนรัดฉลามน้อยแน่นๆทีนึงจนเจ้าตัวโอดครวญแล้วยอมเงียบ

แซนซัสจึงพูดต่อ

"เบล มาม่อน พวกแกออกไปซื้อเสื้อผ้ามาให้เจ้านี่ซัก4-5ชุดไปเดี๋ยวนี้เลย ส่วนแกลุสซูเรียไปเตรียมทำอาหารมื้อเย็นได้แล้ว อ้อลืมบอกไป

อย่าง อย่าลืมทำอาหารให้เด็กมันที่นึงล่ะ"แซนซัสพูดพร้อมกับมองร่างเล็กๆในอ้อมแขนที่ทำท่าจะเถียงขึ้นมาอีกรอบ เขาเลยรีบกดหน้าของเจ้า

เด็กดื้อลงแนบกับอกตัวเองปิดโอกาศพูดทันที

"ส่วนแก...มานี่"แซนซัสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สำหรับฉลามน้อยแล้วน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง แล้วร่างสูงก็เดินอุ้มเจ้าเล็กเลี้ยวหายไป

"ชิชิชิ งานนี้สควอโล่ยับเยินแหงๆเจ้าชายรับรอง โอ๊ะ!พวกเราต้องไปซื้อของนี่นารีบไปกันเหอะมาม่อน เดี๋ยวอดดูตอนบอสแกล้งสควอโล่ "

เบลพูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับมาม่อนที่ลอยตัวตามไป เหลือไว้เพียงแต่กระเทยร่างบิ๊ก
"เฮ้ออออ... ก็คงจะจริงอย่างที่เบลพูดล่ะมั้งเนี่ย น่าสงสารจังเลย รีบไปทำกับข้าวดีกว่า เดี๋ยวโดนบอสเชือด"แล้วลุสซูเรียก็เดินจากไป


...

...

...


ภายในห้องทำงานของบอสแห่งวาเรีย แซนซัสเดินอุ้มสควอโล่น้อยไปที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งตัวใหญ่แล้วทิ้งตัวลงนั่ง โดยที่ยังไม่ยอมปล่อยคนตัว

เล็กลง

"เอาล่ะ ทีนี้ชั้นมีเรื่องจะบอกแก"แซนซัสเริ่ม แต่ยังไม่ทันไรก็

"ไม่อยากฟัง!!"ร่างเล็กแทรกขึ้นมาด้วยอาการที่ฟังแค่เสียงก็รู้ว่า 'งอน'

"หืม?...ว่าไงนะ" แซนซัสก้มลงมองร่างที่เขาจับพลิกให้นั่งบนตัก

"ไม่รู้!!" ฉลามน้อยสะบัดหน้าหนีแล้วกอดอกแน่น ริมฝีปากบางเม้มจนกลายเป็นเส้นบาง

"ก็ตามใจ กะว่าจะบอกเรื่องยาที่ชั้นเอาให้แกกินซะหน่อย ไม่อยากรู้ก็ดี" ร่างสูงเอ่ยขึ้น แล้วเฝ้าดูปฏิกิริยาของคนงอนที่เริ่มอึกอัก

"กะ ก็ ก็บอกมาสิวะ" สควอโล่เริ่มนั่งไม่ติดอยากรู้ใจจะขาด

"ก็ไหนแกบอกว่า ไม่อยากฟัง" ร่างสูงขัดขึ้น ชักอยากจะแกล้งขึ้นมาอีกแล้ว ชอบทำตัวแบบนี้มันต้องเล่นงานให้เข็ด

"...อยากฟังก็ได้"ฉลามน้อยจำใจต้องยอมรับออกมา หน้าขาวๆกลายเป็นสีชมพู ก็อยากรู้เร็วๆนี่หว่า

"จูบก่อนสิ แล้วจะบอก" แซนซัสยื่นข้อต่อรองที่ทำให้หน้าของเจ้าตัวเล็กแทบสุก

"แก!!...มันจะมากไปแล้วนะ ไม่เอาอ่ะ!!"สควอโล่ว้ากออกมา พยายามหลบหน้าแซนซัสที่เอียงคอมามอง

"ไม่ทำก็ไม่บอก ไม่ปล่อยด้วย เวลานั่งกินข้าวแกก็นั่งบนตักชั้นงี้แหละ" แล้วร่างสูงก็นั่งกอดเอวของฉลามน้อยชนิดที่ไม่มีทางดิ้นหลุดแน่นอน นิ้ว

เล็กๆพยายามแกะแขนของคนที่ตัวใหญ่กว่าออกแต่ยิ่งแกะก็ยิ่งโดนรัดแน่นแถมยังเสียแรงเปล่า

"เฮ้ยยยย ปล่อยชั้นนะ ไม่ต้องบอกแล้ว ปล่อยยย" สควอโล่ส่งเสียงประท้วง แล้วหยิกลงไปบนแขนของแซนซัส

"หึ แกคิดว่าทำแค่นั้นแล้วชั้นจะเจ็บจนปล่อยแกเหรอ แล้วก็นะ...ถึงแกจะบอกว่าไม่อยากฟังแล้วก็เถอะ แต่เสียใจด้วยถ้าแกไม่จูบชั้น ชั้นก็ไม่

ปล่อยอยู่ดี แล้วถ้าเจ้าพวกนั้นทำตามคำสั่งชั้นเสร็จหมดทุกคนแล้ว มันก็จะได้เวลาอาหารเย็น พอถึงตอนนั้นแกอยากให้ชั้นอุ้มแกนั่งตักกินข้าว

ด้วยกันงั้นหรอ"

ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างคนที่เหนือกว่า คำพูดเหล่านั้นทำเอานักดาบน้อยถึงกับเหงื่อตกหยุดดิ้นไปเลย

ทำไงดีอ่ะ ถ้าไม่จูบมันก็ไม่ยอมปล่อย แล้วยังต้องขายหน้าไอ้เจ้าพวกนั้นอีก

แต่ถ้าจูบ...ก็...ได้รู้เรื่องทั้งหมดแถมมันยังยอมปล่อยตัวด้วย

แต่มันก็...โอ้ยยยยย ไอ้บ้าเอ๊ย เอ้า!! เอาก็เอาวะ!!

หลังจากที่นั่งคิดไปได้ซักพัก สควอโล่ก็ค่อยๆหันหน้ามามองร่างสูงที่นั่งเป็นเบาะอยู่ด้านหลัง พอสบตากับแซนซัสเลือดทั้งหมดก็พากันสูบฉีด

อย่างแรงจนหน้าร้อนไปหมดทำให้ต้องรีบหันกลับ ร่างเล็กสูดลมหายใจเข้าลึกๆ2-3ทีแล้วก็

"ก็ได้!!ชั้นทำก็ได้!!แต่แกต้องหลับตาก่อน" ฉลามน้อยเค้นเสียงพูดออกมาในที่สุด ทำเอาแซนซัสถึงกับยิ้มออกมา(เพราะอยู่ด้านหลังหรอกถึง

ยอมยิ้ม เรื่องอะไรจะไปยิ้มให้มันเห็น)

"ว่าง่ายๆแบบนี้ก็เป็นนี่หว่า ไม่รู้จักทำตั้งแต่แรก เร็วๆเข้าหลับตาแล้วขี้เกียจรอ"แล้วแซนซัสแขวะแต่ก็ยอมหลับตาลง

หลังจากที่แซนซัสพูดจบ สควอโล่ก็หันไปมองเพื่อความแน่ใจว่าร่างสูงหลับตาแล้วจากนั้นจึงค่อยๆพลิกตัวกลับหลัง แล้วยืดตัวขึ้นไปจนใบหน้าอยู่

ในระดับเดียวกันมือเล็กๆทั้งสองข้างจับยึดอยู่บนบ่าของคนตัวใหญ่ ตอนนี้ผิวหน้าของฉลามน้อยกลายเป็นสีแดงเถือกไปแล้ว และนี่แหละคือ

เหตุผลอย่างหนึ่งที่เขาต้องให้แซนซัสหลับตา ถ้าหมอนี่เห็นเขามีสภาพแบบนี้ต้องเล่นงานเขามากกว่านี้แน่ๆ แล้วอีกอย่างหนึ่ง ถ้าเขาต้องจูบกับ

แซนซัสแล้วหมอนั่นไม่ยอมหลับตา เขาต้องไม่กล้าทำจนตัวแข็งตายแหงๆ

พอคิดอะไรฟุ้งซ่านเสร็จแล้ว สควอโล่ก็ต้องสะบัดหัวแรงๆ2-3ทีเพื่อไล่ความคิด ก็แค่เอาปากชนกัน...แค่นั้น ฉลามน้อยพยายามบอกกับตัวเอง

แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อ

"ชั้นต้องรอแกอีกนานมั้ยห๊ะ ถ้าไม่รีบทำชั้นจะลืมตาแล้วนะ"เสียงของแซนซัสดังขึ้นมา

"เออๆ รู้แล้วๆ เร่งอยู่นั่นแหละ ฮึ้ย!" สควอโล่รีบตอบกลับอย่างรวดเร็วกลัวว่าคนข้างหน้าจะลืมตาขึ้นมาก่อน

ฉลามน้อยเริ่มมือสั่นและหมดแรงเมื่อถึงเวลาที่ต้องทำจริงๆ ใบหน้าเล็กค่อยๆโน้มเข้าไปใกล้และสุดท้ายก็หลับตาปี๋เมื่อริมฝีปากห่างกันแค่เซนต์

เดียว

อีกแค่นิดเดียวเองคนอย่างชั้นทำได้อยู่แล้วละน่า แค่เอาปากไปกระแทกกันวินาทีเดียว

พอปลุกใจตัวเองได้แล้ว ร่างเล็กก็ประกบปากลงไปบนริมฝีปากของผู้เป็นบอสทันที ขณะนั้นเอง...

มือทั้งสองข้างของแซนซัสจากที่จับอยู่ช่วงเอวของเขาก็เปลี่ยนเป็นที่ท้ายทอย ดวงตาสีแดงเปิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ร่างสูงเพียงแค่ขยับนิดเดียวก็

สามารถสลับที่กับร่างเล็กได้

ตอนนี้สควอโล่อยู่ในสภาพที่หลังติดเบาะ นั่งอยู่บนตักแซนซัสโดยที่ขาถูกจับอ้าออกแล้วคล้องไว้ที่เอวของร่างสูง ฉลามน้อยพยายามถอนริม

ฝีปากออกมาด้วยความตกใจแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อศีรษะของตัวเองโดนร่างสูงล็อกไว้แน่น ร่างเล็กเริ่มดิ้น มือน้อยๆพยายามผลักคนข้างหน้าออก ทั้ง

ดัน ทั้งผลัก ทุบ ตี หยิก ข่วน ก็ไม่เป็นผล สองขาก็พยายามถีบออกแต่เมื่อโดนลำตัวของร่างสูงคั่นเอาไว้จึงทำได้แค่เตะถีบลมเท่านั้นซ้ำยังทำให้

ชายเสื้อเชิ้ตถลกร่นขึ้นมาจนถึงขาอ่อน สควอโล่พยายามร้องออกมาแต่นั่นกลับทำให้ลิ้นของแซนซัสเริ่มรุกเข้าไปข้างในโพรงปากนุ่มของคนตัว

เล็กได้มากกว่าเดิม

"อึ๊...อื๊อ!อื๊อ!"ด้วยความตกใจที่มากขึ้นทำให้ร่างเล็กยิ่งพยายามส่งเสียงร้องออกมา

"อืมมมม..."เสียงครางแผ่วของแซนซัสดังขึ้นมาเบาๆบ่งบอกว่ากำลังพอใจอย่างที่สุด มือใหญ่เริ่มลูบคลำไปตามร่างกายของคนตัวเล็กกว่า



เดี๋ยวเอาลงใหม่ค่าาาา แกล้งคนอ่านให้ค้างมีความสุขที่สุด55555+

สนุกมากค่ะ(มากๆ) [You must be registered and logged in to see this image.] มาแต่งต่อไวๆนะค่ะ [You must be registered and logged in to see this image.]

คิดเรืองนี้ออกมาได้ยังไง [You must be registered and logged in to see this image.] [You must be registered and logged in to see this image.] เรื่อง วิธีแก้เซ้งของซันซัส นี้นะเก่งจังค่ะ

kyoya พิมพ์ว่า:

เดี๋ยวเอาลงใหม่ค่าาาา แกล้งคนอ่านให้ค้างมีความสุขที่สุด55555+

ไอ้คำนี้มันอารายกานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน =[]= 555+

konnatepkam พิมพ์ว่า:

kyoya พิมพ์ว่า:

เดี๋ยวเอาลงใหม่ค่าาาา แกล้งคนอ่านให้ค้างมีความสุขที่สุด55555+

ไอ้คำนี้มันอารายกานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน =[]= 555+

555

นู๋ก้าม ท่าทางอาการจะหนัก

MeMie~ พิมพ์ว่า:

konnatepkam พิมพ์ว่า:

kyoya พิมพ์ว่า:

เดี๋ยวเอาลงใหม่ค่าาาา แกล้งคนอ่านให้ค้างมีความสุขที่สุด55555+

ไอ้คำนี้มันอารายกานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน =[]= 555+

555

นู๋ก้าม ท่าทางอาการจะหนัก

นิดหน่อยฮะ แต่อร๊ากกกมันอารายกันนนน ไม่รู้เลยเจ๊ ซาดิส ส่วนมันก็แค่มาโซลธรรมดา

konnatepkam พิมพ์ว่า:

MeMie~ พิมพ์ว่า:

konnatepkam พิมพ์ว่า:

kyoya พิมพ์ว่า:

เดี๋ยวเอาลงใหม่ค่าาาา แกล้งคนอ่านให้ค้างมีความสุขที่สุด55555+

ไอ้คำนี้มันอารายกานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน =[]= 555+

555

นู๋ก้าม ท่าทางอาการจะหนัก

นิดหน่อยฮะ แต่อร๊ากกกมันอารายกันนนน ไม่รู้เลยเจ๊ ซาดิส ส่วนมันก็แค่มาโซลธรรมดา

เหอๆๆ

555 ^^

โฮะๆๆๆ เอามาลงแล้วจ้า

ต่อเลยเนอะ



"อื๊ออออออออออ!!!!!" ร่างเล็กเบิกตากว้างเมื่อรู้สึกได้ถึงมือหยาบที่เริ่มรุกรานร่างกายของตน ความกลัวเริ่มเข้ามาเกาะกุมหัวใจดวงน้อยๆที่ตอน

นี้กระเจิดกระเจิงไปแล้ว ร่างสูงยังคงบดเบียดริมฝีปากเข้าหาอีกฝ่ายอย่างเมามัน และละออกมาเมื่อร่างข้างหน้าเริ่มขาดอากาศหายใจ แซนซัสก้ม

ลงซุกไซ้ซอกคอขาวๆต่อทันทีอย่างไม่คิดจะหยุดพัก

"อย่านะ!! อื๊ออ !! พอแล้วววว" สควอโล่ร้องออกมาทันทีที่หายใจเข้าไปได้ ร่างเล็กๆดิ้นพล่าน หน้าแดงจัดลงมาจนถึงคอ หัวสมองตื้อตึงไปหมด

และก็หัวใจก็แทบหยุดเต้นเมื่อมือของแซนซัสมาหยุดอยู่ที่ผ้าขนหนูผืนน้อยแล้วทำท่าจะดึงมันออก

"ไม่นะ!!อย่าดึงงง!!อย่า!!" ฉลามน้อยร้องเสียงหลงอีกครั้ง และพยายามใช้มือของตัวเองยึดไว้ แต่มีหรือจะสู้แรงของบอสแห่งวาเรียได้ แซนซัส

ค่อยๆเพิ่มแรงดึงทีละนิดทีละนิดจนเจ้าตัวเล็กเกือบจะยึดไว้ไม่อยู่แล้ว และเมื่อเห็นว่าตัวเองในร่างนี้ไม่สามารถต้านทานอะไรคนข้างหน้าได้เลย

บวกกับความหวาดกลัวที่เพิ่มทวีขึ้นมา เจ้าฉลามน้อยก็...

"ฮึก...ฮือ...อึ๊ก" น้ำใสๆเริ่มไหลลงมาจากดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่สวย แล้วเจ้าตัวก็พยายามจะกลั้นมันไว้จนเหลือเพียงเสียงสะอื้นเบาๆ เสียงนั้นดู

เหมือนจะทำให้แซนซัสได้สติขึ้นมา ร่างสูงชะงักการกระทำทั้งหมดแล้วก้มลงมามองคนตัวเล็กที่พยายามซุกหน้าหนีเขาเพื่อซ่อนน้ำตา

"...นี่แก..." แซนซัสเอ่ยขึ้นมาทั้งที่ยังรู้สึกอึ้ง และพยายามเชยคางของร่างเล็กขึ้นมาแต่คนข้างหน้ากลับรีบเอาหน้าแนบติดกับอกเสื้อของร่างสูง

ทั้งยังดึงเสื้อนอกที่ไม่ได้ติดกระดุมไว้ของเขาขึ้นมาปิดหน้าปิดหัวทับไว้อีกทีด้วย

"ชั้น...อึก...ไม่ได้...ฮือ...ร้องไห้นะ...ไม่ได้กลัว...อึก...แกด้วย...ฮึก" สควอโล่น้อยพยายามปฏิเสธเสียงสั่นกับสิ่งที่ตัวเองเผลอปล่อยออก

มาให้ร่างสูงเห็น

"...เอ่อแก...เอ่อ" แซนซัสเริ่มพูดอึกอักเป็นครั้งแรก เขาไม่คุ้นชินเลยกับอาการนี้ของสควอโล่ แทบจะไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้

นี่เขาแกล้งเด็ก(สควอโล่)จนร้องไห้เลยเหรอ ความรู้สึกผิดเริ่มถาโถมเข้าสู่จิตใจอันแข็งแกร่งของบอสใหญ่แห่งวาเรีย

"อือ...อึ๊ก" ฉลามน้อยยังคงส่งเสียงสะอื้นออกมาเป็นพักๆ

หลังจากที่เวลาผ่านไปได้ซักพักโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร สควอโล่ก็เริ่มขยับตัวโดยการถูหน้ากับอกเสื้อของแซนซัสที่ตนซุกอยู่แรงๆทีสองที แล้ว

ดันตัวออกมานั่งหันหลังให้ร่างสูง ใบหน้าเป็นสีชมพูเข้ม แต่ยังคงอยู่บนตักของอีกฝ่าย

ทางด้านแซนซัสเมื่อเห็นว่าสควอโล่อาการดีขึ้นแล้วก็พยายามพูดเรื่องที่เขาเป็นคนสัญญาเองว่าจะบอก

"... คือ...เอาล่ะชั้นจะบอกเรื่องยานะ ตั้งใจฟังด้วย เพราะชั้นจะพูดแค่รอบเดียวเข้าใจมั้ย" ร่างสูงถาม

"อือ..."ฉลามน้อยพยักหน้าหงึกๆ ยังไม่ยอมหันมาสบตาด้วย

"ยาที่แกกินเข้าไปน่ะ ชั้นได้มาจากเจ้ารีบอร์น มันเป็นยาที่ไม่อันตรายอะไรหรอก แค่ทำให้ตัวหดลงกลายเป็นเด็ก แล้วก็จะเอ่อ...นิสัยหรือ

สัญชาตญานบางอย่างก็จะกลายเป็นเด็กไปด้วย...ก็แค่นั้นแหละ" ร่างสูงอธิบายออกมา ไม่รู้ว่าไอ้ตัวเล็กข้างหน้าจะเป็นยังไงมั่งเมื่อรู้เรื่องแล้ว

แบบนี้

"แล้ว กี่วันหายล่ะ" สควอโล่เอ่ยขึ้นมา ทุกอย่างที่เขาที่เขาสงสัยกระจ่างออกมาแล้ว ทั้งเรื่องที่ทำไมถึงเถียงแซนซัสไม่ทัน แล้วก็เรื่องที่เวลาจะ

ขัดขืนแซนซัสแทนที่เขาจะใช้กระบวนท่าที่เขารู้สู้กับแซนซัส แต่กลับลืม ดันไปใช้เล็บหยิก ข่วนแทน แล้วก็อีกหลายๆอย่างที่มันแปลกไปนับ

ตั้งแต่ที่เขากลายสภาพเป็นแบบนี้

"ก็ ขวดนึงก็เดือนนึง" แซนซัสตอบเสียงเรียบๆไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ตั้งเดือนนึง!!" ในที่สุดร่างเล็กก็ยอมหันหน้ามาสบตากับเขา แม้ว่าขอบตาจะยังแดงอยู่(แต่มันคงไม่รู้ตัว ไม่งั้นมันไม่หันมาแน่)แต่ก็เป็นสายตาที่

เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง

"ใช่สิ" ร่างสูงตอบกลับ ปฏิกิริยาของทั้งคู่กลับมาเป็นเหมือนเดิม

"อะไรวะ นี่ชั้นต้องทนเป็นแบบนี้ตั้ง1เดือนนะโว้ย"สควอโล่น้อยเริ่มโวยวาย

"เออ!! หยุดแหกปากได้ซะที ลงไปที่ห้องอาหารได้แล้ว ป่านนี้พวกมันคงเสร็จกันหมดแล้ว" แซนซัสสั่ง แล้วจับฉลามคลั่งที่กำลังเดือดดาลลง

จากตัก ก่อนจะเดินนำหน้าออกไปจากห้องทิ้งให้เจ้าตัวเล็กต้องรีบวิ่งตาม

"นี่ แกมีกางเกงซักตัวให้ยืมใส่มั้ยเนี่ย" สควอโล่ถามขึ้น ขณะที่เดินไปกับแซนซัสพร้อมกับพยายามพับแขนเสื้อขึ้นให้พอที่มือจะโผล่ออกไปได้

"กางเกงขายาวน่ะ ไม่มีที่แกใส่ได้หรอก เดี๋ยวไอ้เบลมันก็ซื้อมาแล้วนี่รอไม่ได้รึไง" แซนซัสถามกลับ แต่ก็ยอมเดินเลี้ยวไปที่ห้องตัวเอง

"มันไม่ได้ใส่ได้ทันทีนี่ ยังไม่ได้ซักใส่ไปก็คันตัวตาย" ฉลามน้อยเถียงต่อ

เมื่อถึงห้องของร่างสูง แซนซัสก็เปิดประตูเข้าไปแล้วรื้อค้นอะไรในตู้เสื้อผ้า ซักพักก็โยนอะไรบางอย่างให้กับร่างเล็ก

"เอานี่ไปใส่ชั่วคราวแล้วกัน ใส่ได้ก็ใส่ ใส่ไม่ได้ก็ไม่ต้องใส่ มันไม่มีไซส์ของแกในห้องชั้นนักหรอก" แล้วแซนซัสก็เดินหนีไปอย่างรวดเร็ว

สควอโล่มองอาการนั้นอย่างแปลกใจแต่ก็รีบหันมาใส่ 'อะไรบางอย่าง' ที่แซนซัสส่งให้

"อะไรของมันเนี่ย หืม...เฮ้ย!!"

นะ นี่มันบอกเซอร์ของไอ้บ้านั่น ถ้าขืนใส่มีหวังโดนเจ้าพวกนั้นล้อว่าไปทำอะไรกับแซนซัสมาแหงๆ... แต่ว่ามันไม่มีให้ใส่นี่หว่า โอ้ย!!อยากจะบ้า

ตาย!!

สุดท้ายแล้วฉลามน้อยแห่งวาเรียก็ต้องยอมใส่กางเกงที่ผู้เป็นบอสให้มา แม้ว่าหลังจากนั้นจะโดนล้อที่โต๊ะอาหารจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีก็ตาม

ทั้งยังต้องนั่งทนกินอาหารแบบเด็กๆที่ลุสซูเรียทำให้ตามคำสั่งของแซนซัส อันประกอบด้วย ไข่ดาวที่ถูกแต่งแต้มด้วยซอสมะเขือเทศเป็นรูปหน้า

แมว 1ฟอง ไส้กรอกทอดที่ถูกหั่นปลายจนบานออกเป็นรูปปลาหมึก 4แท่ง และตบท้ายด้วยน้ำผลไม้หนึ่งแก้ว ในขณะที่คนอื่นได้กินสปาเก็ตตี้

ราดซอสสีแดงชุ่มช่ำ กับไวน์เลิศรส


*แล้ววันนี้ ก็เป็นหนึ่งวันอันยาวนานของรองหัวหน้าแห่งวาเรีย นักดาบมือหนึ่งของวองโกเล่ สเปลบี สควอโล่*



จบไปอีกตอนเดี๋ยวค่อยลงเพิ่มเน่ออออ

555+อดNC55555+